Η πρωτεύουσα των Χριστουγέννων - Ευαγγελία Μουτούση | Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2023

Η πρωτεύουσα των Χριστουγέννων

H Μαριλένα βλέπει πολλά παράξενα όνειρα. Τα περισσότερα δεν τα θυμάται, αλλά τα τελευταία βράδια βλέπει συνέχεια το ίδιο όνειρο. Ο ΄Αγιος Βασίλης προσπαθεί να την βρει και δείχνει  λυπημένος.   

-Ποιο  να είναι άραγε το πρόβλημα του; Μήπως έχουν φύγει τα ξωτικά; Να υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τους ταράνδους;  αναρωτιόταν η Μαριλένα.

Και όμως κάτι παράξενο συνέβαινε αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή.

Κάθε χρόνο ο  Άγιος Βασίλης  ετοιμάζει τα δώρα για τα παιδιά και δουλεύει  ακούραστος με τους βοηθούς του, τα ξωτικά.

Τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί να βρίσκεται στην τελετή έναρξης της πρωτεύουσας των Χριστουγέννων.

Όμως τι ακριβώς συμβαίνει και ο καλός μας ΄Αγιος Βασίλης είναι λυπημένος;

Στον πλανήτη κυκλοφορούν πολλές  αρρώστιες, οι περισσότερες θεραπεύονται αλλά τι είναι πάλι ο ιός COVID-19;

Ο καλός μας Άγιος Βασίλης καθόλου δεν ήξερε τι θα πει αυτό, αλλά το έμαθε και τότε ξεκίνησαν τα προβλήματά του. Όχι ακριβώς του ίδιου, αλλά των ξωτικών.

Τα ξωτικά αρρώστησαν  βαριά. Δεν είχαν δυνάμεις να κάνουν τίποτα και όλη μέρα ήταν ξαπλωμένα.

-Τώρα τι γίνεται; μονολόγησε ο Άγιος Βασίλης.

Κάθισε ένα βράδυ δίπλα στο τζάκι. ΄Εβγαλε τις μαύρες μπότες του και έτριψε λίγο τα πόδια του. Έβαλε τις κόκκινες παντόφλες του. Στα αριστερά και δεξιά του υπήρχαν δύο τεράστιοι σάκοι με δώρα. Τα δώρα που τόσο καιρό  ετοίμαζε μαζί με τα αγαπημένα του ξωτικά.

-Κάτι πρέπει να κάνω, μονολόγησε αρχίζοντας να βηματίζει πάνω κάτω στο μικρό σαλόνι του ξύλινου σπιτιού του. 

Και τότε του ήρθε μία ιδέα.

Θυμήθηκε τη Μαριλένα.

Η Μαριλένα είναι ένα κοριτσάκι οκτώ ετών. Χωρίς να  το γνωρίζει η ίδια είναι ιδιαίτερη για αυτόν. Την προηγούμενη χρονιά του είχε γράψει ένα γράμμα διαφορετικό από όσα είχε λάβει μέχρι τότε. 

 «Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

με λένε Μαριλένα. Θέλω να σου πω, πως σε αγαπώ πολύ. Φέτος μην μου φέρεις δώρο αλλά  φρόντισε ώστε όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν δώρο, ιδιαίτερα αυτά που είναι άρρωστα και αυτά που υποφέρουν. 

Σε φιλώ γλυκά,

Μαριλένα»

Αυτό το διαφορετικό γράμμα τον είχε συγκινήσει. 

-Ας μην κάθομαι, πρέπει να βρω ένα τρόπο να επικοινωνήσω μαζί της. Ξέρω πως είναι η μόνη που μπορεί  να με βοηθήσει, είπε ο ΄Αγιος Βασίλης.

Και τότε …………………

-Μαριλένα, με ακούς; Χρειάζομαι την βοήθειά σου.

Η Μελίνα άκουσε μία φωνή αλλά δεν ήταν σίγουρη από που ερχόταν. Στην αρχή νόμισε ότι ήταν όνειρο. 

Όταν άνοιξε τα μάτια της όμως…..

Ξαφνιάστηκε όταν είδε μία σκάλα  με πολύχρωμα λαμπιόνια να βρίσκεται δίπλα στο κρεβάτι της. Χωρίς δεύτερη σκέψη, σηκώθηκε και άρχισε να ανεβαίνει την μαγική σκάλα. Εδώ ήταν και το παράξενο.

 Ο  γιατρός της είχε πει ότι πρέπει να προσέχει τα ύψη, γιατί είχε υψοφοβία, όμως για δείτε την τώρα σκαρφαλώνει εκεί ψηλά και στο τέλος της σκάλας τσουφ…… βρίσκεται σ’ ένα μέρος παραμυθένιο.

Στην αρχή αναρωτήθηκε που βρισκόταν. Μπροστά στα μάτια της απλωνόταν μία τεράστια, χριστουγεννιάτικη πολιτεία. Η Μαριλένα  είχε μείνει με το στόμα ανοικτό. Είδε μπροστά της πολλά σπιτάκια χριστουγεννιάτικα στολισμένα, πολλά δέντρα και αυτά επίσης στολισμένα με πολύχρωμα λαμπάκια, μία γέφυρα με κόκκινα κάγκελα, ένα μεγάλο καράβι φορτωμένο με δώρα. Καθώς προχωρούσε ένιωσε να  κρυώνει. Προχωρώντας λίγο πιο πέρα είδε ένα μικρό σπιτάκι που έγραφε «Σπίτι πληροφοριών». Χτύπησε την πόρτα και τότε αντί για απάντηση είδε ένα κόκκινο παλτό, ένα λευκό μάλλινο σκουφάκι και δύο λευκά γάντια να πετάνε  προς το μέρος της. Χωρίς δεύτερη σκέψη τα πήρε και τα φόρεσε αμέσως, καθώς το κρύο ήταν τσουχτερό. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ένα μικρό άσπρο αυτοκόλλητο  κόλλησε πάνω στο παλτό της. Το αυτοκόλλητο έγραφε  « Ωχ, χάθηκα.»

Κούμπωσε το παλτό,  έβαλε  το σκουφάκι και τα γάντια  και κόλλησε καλά το αυτοκόλλητο. Μαγεμένη ξεκίνησε το ταξίδι της σ’  αυτήν την απίθανη πολιτεία.

Λίγο αργότερα ανακάλυψε πως βρισκόταν στην πρωτεύουσα των Χριστουγέννων. Μία μεγάλη κόκκινη επιγραφή την καλωσόριζε και η Μαριλένα ήταν έτοιμη να εξερευνήσει το παλάτι, το τεράστιο τούνελ, το καρουσέλ και  το τρενάκι. Λίγο πιο πέρα υπήρχε ένα τεράστιο σπίτι που έγραφε «το σπίτι των εκπλήξεων», πιο κάτω είδε να βγαίνει καπνός και είδε το σπίτι με τα ζαχαρομαγειρέματα και στο βάθος μαγεύτηκε από το τεράστιο παραμυθόσπιτο, που ήταν γεμάτο παραμύθια από όλο τον κόσμο. 

Η χαρά της Μαριλένας μεγάλωσε όταν στο απίστευτο αυτό σκηνικό προστέθηκαν μικρές άσπρες νιφάδες χιονιού. 

Η Μαριλένα δεν μπορούσε να περιγράψει την χαρά της.  Το μικρό κορίτσι άρχισε να  χορεύει  ενώ μικρές νιφάδες χιονιού συνέχιζαν να πέφτουν από τον ουρανό. 

Συνέχισε να περπατάει, αλλά δεν έβλεπε κανέναν άλλο.

Μα που πήγαν όλοι; αναρωτήθηκε.

Μετά από λίγο βρέθηκε έξω από το  Ηi-tech εργαστήρι των ξωτικών. Με το που άνοιξε την πόρτα  μία δυσάρεστη έκπληξη την περίμενε. Τα ξωτικά ήταν όλα λιπόθυμα στο πάτωμα.

Η Μελίνα φοβήθηκε και έφυγε τρέχοντας για να ζητήσει βοήθεια. 

Μερικά βήματα πιο κάτω ήταν το εργαστήρι του ΄Αγιου Βασίλη. 

Απ’ έξω υπήρχε το έλκηθρο με τους ταράνδους.  Η Μαριλένα εντυπωσιάστηκε από το τεράστιο έλκηθρο.  Στη συνέχεια  χτύπησε την πόρτα του εργαστηρίου. Δεν πήρε απάντηση, αλλά έσπρωξε μαλακά την ξύλινη πόρτα και βρήκε τον Άγιο Βασίλη να  κάθεται σε μία καρέκλα και να είναι περίλυπος. 

 -Καλησπέρα Μαριλένα, είπε ο ΄Αγιος Βασίλης. Συγνώμη που σε έφερα εδώ έτσι ξαφνικά, αλλά σε χρειάζομαι. Σε δύο μέρες είναι η τελετή έναρξης της πρωτεύουσας των Χριστουγέννων και τα ξωτικά μου είναι άρρωστα. Πως θα τα καταφέρω χωρίς αυτά;

Η Μαριλένα  τον κοίταξε παραξενεμένη και του είπε:

-Μα καλά, δεν έκαναν το εμβόλιο;

-Δεν ξέρω,  απάντησε ο ΄Αγιος Βασίλης. Μήπως μπορείς να μου πεις πως μπορώ να τα γιατρέψω;

Η Μελίνα σκέφτηκε λίγο και μετά του απάντησε. 

-Με λίγο Prepon θα γίνουν περδίκι,  απάντησε χαμογελαστά το μικρό κορίτσι. 

-Τι περδίκια παιδί μου λες, είπαμε να μιλήσουμε για φάρμακα, είπε ο Άγιος Βασίλης ελαφρώς εκνευρισμένος.

Η Μελίνα ξεκαρδίστηκε στα γέλια και του είπε :

-Μην ανησυχείς. Θα γίνουν καλά. 

Χωρίς να πει κάτι άλλο, τον φίλησε γλυκά στο μάγουλο και του υποσχέθηκε   ότι το επόμενο βράδυ θα είχε την λύση για το πρόβλημά του.

Ύστερα έτρεξε  όσο πιο γρήγορα μπορούσε και κατέβηκε την χρωματιστή εναέρια σκάλα. 

Βρέθηκε πάλι πίσω στο δωμάτιό της. 

Το επόμενο βράδυ η Μαριλένα  έκρυψε ένα μπουκάλι από το φάρμακο Prepon κάτω από το μαξιλάρι της και περίμενε μέχρι να εμφανιστεί η σκάλα της και όταν  ήρθε, όλα έγιναν μαγικά.

Η Μελίνα σκαρφάλωσε με μεγάλη άνεση  και ύστερα έτρεξε όσο πιο γρήγορα  μπορούσε στο Ηi tech εργαστήρι των ξωτικών. Μόλις ξεκίνησε να τους δίνει το μαγικό φάρμακο τα ξωτικά  ζωντάνευαν το ένα μετά το άλλο, γελούσαν και χοροπηδούσαν. Μερικά από τη χαρά τους  πετούσαν την πράσινη σκούφια τους στον αέρα. Το εργαστήρι πλημμύρισε από γέλια και τραγούδια.

Στο εντωμεταξύ, ο Άγιος Βασίλης  βρισκόταν στο δικό του εργαστήρι και  συνέχιζε να κατασκευάζει τα τελευταία παιχνίδια  χωρίς ιδιαίτερο κέφι. 

΄Ηξερε ότι είχε λίγες πιθανότητες για να τα καταφέρει.  Πλησίαζε ήδη η μέρα της τελετής έναρξης και οι βοηθοί του, τα ξωτικά, ήταν άρρωστα.

Μερικά λεπτά αργότερα ακούστηκαν  από μακριά τα γέλια και οι φωνές των ξωτικών. Στην αρχή παραξενεύτηκε, αμέσως όμως το πρόσωπό του φωτίστηκε με ένα πλατύ χαμόγελο.

-Ευτυχώς, δεν χάθηκε η ελπίδα  για τους μικρούς και μεγάλους μου φίλους, είπε ο Άγιος Βασίλης με ανακούφιση.

Η πόρτα στο εργαστήρι άνοιξε και τα ξωτικά όρμησαν χαρούμενα στην αγκαλιά του. Η Μαριλένα στην αρχή δίστασε, αλλά όρμησε και αυτή στην αγκαλιά του.

-Σ’ ευχαριστώ γλυκιά μου, είπε ο ΄Αγιος Βασίλης αγκαλιάζοντας την και σηκώνοντάς την ψηλά. Τότε είδε το μικρό αυτοκόλλητο που ήταν κολλημένο στο παλτό της και χαμογέλασε.

-Τι ακριβώς είναι αυτό; ρώτησε η μικρή μας φίλη όλο περιέργεια.

Ο Άγιος Βασίλης, κρατώντας την ακόμη στην αγκαλιά του,  έδωσε σαφείς οδηγίες στα ξωτικά για το τι πρέπει να κάνουν για να είναι όλα έτοιμα στην ώρα τους. 

Στη συνέχεια, την άφησε κάτω, της χάιδεψε τα μακριά καστανά μαλλιά της και της είπε:

-Κάθε χρόνο  όλο και περισσότεροι γονείς με τα παιδιά τους επισκέπτονται την πρωτεύουσα των Χριστουγέννων. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση τα μικρά παιδιά να χαθούν. Δίνουμε αυτό το αυτοκόλλητο  σε όλα τα παιδιά είτε τους χρειαστεί είτε όχι. Ένα ξωτικό είναι πάντα εκεί για να βοηθήσει τα μικρά παιδιά που έχουν χαθεί να βρουν τους γονείς τους.

-Πολύ έξυπνο, απάντησε η Μαριλένα. 

-Για πες μου τώρα, τι δώρο θα ήθελες να σου φέρω φέτος; ρώτησε ο ΄Αγιος Βασίλης κοιτώντας την ευθεία μέσα στα καστανά της μάτια.

Η Μαριλένα δεν δίστασε καθόλου και του αποκρίθηκε:

-Θα ήθελα την μαγική σκάλα, για να μπορώ να έρχομαι σ’ αυτό το παραμυθένιο μέρος όποτε θέλω. 

Ο ΄Αγιος Βασίλης έσκυψε  και της ψιθύρισε στο αυτί :

 Είναι δική σου, καλή μου. 

Αμέσως μετά έστρωσε τη στολή του και είπε:

-Λυπάμαι που σε αφήνω, αλλά έχω τόσα πράγματα να κάνω για την τελετή έναρξης. Δεν θέλω να αργήσω και μας περιμένει τόσος κόσμος. 

Σ’ ευχαριστώ  μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, είπε ο Άγιος Βασίλης και απομακρύνθηκε περιτριγυρισμένος από τα χαρούμενα ξωτικά του. 

-Αντίο καλέ μου ΄Αγιε Βασίλη, είπε η Μαριλένα και του κούνησε το χέρι.

Η Μαριλένα  ξύπνησε το άλλο πρωί και ήταν πολύ χαρούμενη.

Η μαμά της Μαριλένας μπήκε  στο δωμάτιο και της  είπε:

-Σου έχω μία έκπληξη, αγάπη μου. Αποφασίσαμε με τον μπαμπά να σε πάμε στην πρωτεύουσα των Χριστουγέννων. 

Η Μαριλένα αγκάλιασε  σφιχτά τη μαμά της. Όπως ήταν στην αγκαλιά της μαμάς  είδε με την άκρη του ματιού της την εναέρια σκάλα να  λαμπυρίζει και εκεί στο τέλος της σκάλας, ο Άγιος Βασίλης την κοίταξε και της έκλεισε το μάτι.

Ευαγγελία Μουτούση