Βράδυ Πρωτοχρονιάς στο μαγικό δάσος - Δέσποινα Τζιάκη (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2022)

Μια φορά κι έναν καιρό, παραμονή Πρωτοχρονιάς στο μαγικό δάσος όλα τα δέντρα ετοιμάζονταν για τη μεγάλη γιορτή. Θα αποχαιρετούσαν τη χρονιά που έφευγε και θα υποδέχονταν τη νέα!
Κάθε χρονιά τα δέντρα φρόντιζαν να είναι όλα πανέτοιμα για τη μεγάλη γιορτή. Καθένα έβαζε τα γιορτινά του και καμάρωνε στολισμένο!
Έτσι και φέτος όλα ήταν έτοιμα ... ή σχεδόν όλα. Γιατί μια καρυδιά ήταν  πολύ λυπημένη εκείνο το βράδυ. Έβλεπε την ώρα να περνάει κι εκείνη είχε τα κλαδιά της γυμνά και άδεια!
Τότε θυμήθηκε τον άνεμο που τόσες φορές της έλεγε:
-Μην σπαταλάς τους καρπούς σου από δω κι από κει, δε θα σου μείνει τίποτα στο τέλος!
Κι ύστερα θυμήθηκε τον ήλιο που έλαμπε και της απαντούσε:
-Δώσε τους καρπούς σου, χάρισε απλόχερα! Να είσαι γενναιόδωρη. 
Κι η καρυδιά έδινε, έδινε τα καρύδια της σε όλους! Κι ήταν χαρούμενη γιατί ήξερε ότι κάποια παιδάκια θα μασουλούσαν τους θρεπτικούς καρπούς της. Κάποιοι θα έφτιαχναν λαχταριστές καρυδόπιτες, κάποιοι θα  ψιλόκοβαν καρύδια για τα μελομακάρονα και τις βασιλόπιτες. Κάποια τυχερά καρύδια της θα στόλιζαν το ευλογημένο χριστόψωμο. Μα και πόσοι σκίουροι και ποντίκια  θα απολάμβαναν στη ζεστασιά της φωλιάς τους νόστιμους καρπούς μέσα στο καταχείμωνο!
Κι η καρυδιά  συνέχισε να δίνει, να δίνει μέχρι που δεν έμεινε κανένα καρύδι πάνω στα κλαδιά της!
Κι ύστερα πέρασε ο καιρός και είχε μόνο φύλλα στα κλαδιά της. 
Και θυμήθηκε που ήρθε πάλι ο άνεμος και της έλεγε:
-Μη σπαταλάς τα φύλλα σου, κράτα τα στα κλαδιά σου, θα μείνεις γυμνή όλο το χειμώνα!
Κι ύστερα ο ήλιος έλαμπε και της απαντούσε:
-Δώσε τα φύλλα σου, είναι πολύτιμα, χάρισε τα απλόχερα! Να είσαι γενναιόδωρη.
Κι η καρυδιά τα σκόρπιζε τα φύλλα της. Κι ήταν χαρούμενη γιατί ήξερε ότι πολλά ζωάκια έφτιαχναν τις φωλιές τους  για να περάσουν τη χειμερία νάρκη τους σε απαλό στρώμα. Και κάποιοι καρποί που είχαν χωθεί μέσα στο χώμα  έπαιρναν δύναμη από τα δικά της τα πλατιά φύλλα.
Και συνέχισε να δίνει, να δίνει μέχρι που δεν έμεινε κανένα φύλλο πάνω στα κλαδιά της!
Και νάτη τώρα μόνη της, με άδεια, γυμνά κλαδιά. Η καρδιά της όμως ήταν ακόμα γεμάτη αγάπη κι ελπίδα!
Κι αυτή η αγάπη σα μαγνήτης έφερε κοντά της  το μικρό ποντικούλη.
Ο γκρίζος ποντικούλης με τα μεταξένια αυτιά θα τουρτούριζε από το κρύο απόψε αν δεν φορούσε εκείνο το μαγικό κόκκινο σκουφί που τον ζέσταινε και του έδινε φοβερές δυνάμεις!
Έκατσε κοντά στην καρυδιά κι άκουσε τον καημό της. Τη νοιάστηκε και  της υποσχέθηκε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να την βοηθήσει να μη μείνει τέτοια βραδιά με γυμνά, άδεια κλαδιά!
Χωρίς να καθυστερήσει πέρασε από τη φωλίτσα του, πήρε ένα βαζάκι κόλλα κι ύστερα ξεκίνησε τη δουλειά του. Πήγε σ’ όλους αυτούς που είχαν φάει τα καρύδια και μάζεψε τα τσόφλια. Τους ζήτησε να δώσουν τις καλύτερες, τις πιο θερμές τους ευχές για το νέο έτος. Έβαζε τις ευχές μέσα στα τσόφλια και τα κολλούσε με προσοχή. Έτοιμα πάλι τα καρύδια. Γεμάτα ευχές στόλιζαν ξανά την καρυδιά. Όταν τέλειωσε ο ποντικούλης η καρυδιά ήταν στολισμένη και λαμπερή! Σκορπούσε γύρω της χαρά και ζεστασιά. Κι αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από  μια παρέα κοκκινολαίμηδων. Ήρθαν κι έκατσαν πάνω στα κλαδιά της. Τώρα  αυτή ομόρφυνε ακόμα πιο πολύ!
Και σαν έφτασε η ώρα της αλλαγής του έτους στο μαγικό δάσος όλα ήταν υπέροχα! Όλοι αποχαιρετούσαν τη χρονιά που έφτασε στο τέλος της και υποδέχονταν  με χαρά το νέο έτος. Εκείνη την ώρα ακόμα και τα ζωάκια που κοιμόντουσαν βαθιά στις φωλιές τους ξύπνησαν για λίγο, χάρηκαν, ευχήθηκαν  και  μετά  συνέχισαν τον ύπνο τους. 
Σε όλους έμεινε στο μυαλό η εικόνα της καρυδιάς που στολισμένη με τα γεμάτα ευχές καρύδια της έλαμπε και ευχόταν σε όλους καλή, ευλογημένη, γενναιόδωρη χρονιά! 

Τζιάκη Δέσποινα

31 Δεκεμβρίου 2021