Αναμνήσεις μιας βασιλόπιτας - Θωμαΐδα Τσιμερικα (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2022)

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ

Η Μυρτώ κρατούσε στα χέρια της την καλοψημένη βασιλόπιτα. Η μυρωδιά της μαστίχας  γαργαλούσε τα ρουθούνια της. Ήθελε να την γευτεί. Κάθε φορά που άπλωνε όμως, το χέρι της μετάνιωνε. Το τραβούσε μουρμουρίζοντας, «πρέπει να κάνω υπομονή, μέχρι την Πρωτοχρονιά που θα την κόψω, στο οικογενειακό τραπέζι».

Την τοποθέτησε σε πιατέλα. Τότε η Βασιλόπιτα έκανε «αψιού». Η άχνη που την στόλιζε την προκάλεσε αλλεργία και την έπιασε φτέρνισμα. «Τι ήθελε η  Μυρτώ και με πασπάλισε με αυτή την άσπρη σκόνη; αναρρωτηθηκε». Κοιτάχτηκε γύρω της και σκέφτηκε «πάντως με έπλασε με αγάπη, το ένιωσα, όταν άγγιξε το ζύμη μου». Η βασιλόπιτα άρχισε να ξεδιπλώνει το παρελθόν της. Τότε που η μαγιά σφύριξε το αλεύρι, το οποίο ήταν για μέρες στο πάνω ντουλάπι της κουζίνας και από το κακό του, που κανείς δεν το θυμόταν, έπαιζε αλευροπόλεμο με την ζάχαρη.

Οι βανίλιες τραγουδούσαν, φορώντας τα κόκκινα σκουφάκια τους. Θυμήθηκε τα δύο πορτοκάλια. Τα είχε φέρει η Μυρτώ από το περιβόλι. Από το ένα πήρε το μυρωδάτο ξύσμα του,   από το άλλο  τον χυμό του, πλούσιο με βιταμίνη C. 

Η μνήμη της ταξίδευε, τότε που το γάλα, το φρέσκο  βούτυρο, τα αυγά, η κανέλα, η μαστίχα βούτηξαν μέσα στο αλεύρι. Αρχίσανε να παίζουνε κρυφτό. Θυμήθηκε όταν μπήκε στον φούρνο. Νόμιζε ότι την έβαλαν για ηλιοθεραπεία. Μετά κατάλαβε ότι την έβαλαν να ροδίσει.

«Έχει ψηθεί. Θα κλείσω την κουζίνα», άκουσε η βασιλόπιτα και  ανακουφίστηκε. Όταν βγήκε από το φούρνο ήταν στολισμένη, με γράμματα και αριθμούς «Καλή Χρόνια. Χρόνια πολλά με 2023 ευχές» διάβασε. Μετά το φαγητό η Μυρτώ πήρε το μαχαίρι, το βούτηξε στο ψημένο κορμάκι της. 

Σέρβιρε στον καθένα το κομμάτι του. Θυμήθηκε ότι πριν τη βάλουν στο στόμα, κάτι έψαχναν σε κάθε της κομμάτι, αλλά τι;» απάντηση δεν έβρισκε. «Μμμμ, νόστιμη» έλεγαν. Η Μυρτώ φώναξε «βρήκα το φλουρί». «Έλεγα και εγώ τι με πληγώνει το κορμί, ήταν το φλουρί, που ο καθένας ψάχνει να βρει, στου  Αγίου Βασιλείου τη γιορτή, μα πότε μου το βάλανε στη ζύμη μου; Ούτε που θυμάμαι», ψιθύρισε η βασιλόπιτα και χάθηκε από την πιατέλα.

Θωμαΐδα Τσιμερικα