Ο παππούς Μαθιός, ο Παλιός και ο Νέος Χρόνος - Θωμαΐδα Τσιμερίκα (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2022)

 Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΑΘΙΟΣ, Ο ΠΑΛΙΟΣ ΚΑΙ  Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Νύχτωσε, ο παππούς Μαθιός περπατούσε στην έρημη πλατεία του μικρού χωριού του, όταν άκουσε φωνές «έρχεται ο νέος χρόνοοος». Γύρισε το βλέμμα, είδε μια ομάδα παιδιών με τρίγωνα στα χέρια, έτρεχαν στις γειτονιές και φώναζαν «έρχεται ο νέος χρόνος». Επανέλαβε ρωτώντας τον εαυτό του «έρχεται ο νέος χρόνος;». Πόσα χρόνια άκουγε από τη γιαγιά του, όταν ήταν παιδί ότι στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, στις τριάντα μια Δεκεμβρίου  έρχεται ο νέος χρόνος και φεύγει ο παλιός. Ποτέ του, όμως δεν είδε ούτε τον νέο, αλλά ούτε και τον παλιό. Μεγάλωσε έγινε γέροντας και ακόμα δεν του είχαν αποκαλυφθεί. Ήταν ψηλοί; Κοντοί; Λυπημένοι; Χαρούμενοι; 

«Έρχεται ο νέος χρόνος» ξανά ακούστηκαν οι φωνές. «Τι να κάνω; αν περάσει από την πλατεία να τον περιμένω, αν περάσει από σπίτι σε σπίτι θα είναι κουραστικό για μένα»  μουρμούρισε, γιατί κουβαλούσε στην πλάτη του ογδόντα χρόνια και τα πόδια του δεν τον βαστούσαν για να πάει γρήγορα σπίτι. 

Κουράστηκε, κάθισε σε ένα παγκάκι. Τότε είδε έναν άγνωστο, ταλαιπωρημένο να τον πλησιάζει λέγοντας «γέροντα, είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, έχουμε κι οι δυο λευκά μαλλιά. Τα πόδια μου δεν με βαστάν, περπατώ τριακόσιες εξήντα τέσσερις μέρες». Ο παππούς Μαθιός απάντησε «Δεν σε έχω ξαναδεί. Ποιος είσαι;». «Ειμαι ο παλιός Χρόνος. Θα καθίσω δίπλα σου να ξεκουραστώ, δώδεκα ακριβώς θα εξαφανιστώ, γιατί αν με βρει ο νέος Χρόνος, θα θυμώσει». Ο παππούς Μαθιός νόμιζε ότι είχε ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις. 

Σε λίγο άρχισαν τα πυροτεχνήματα. Έλαμψε ο ουρανός. Άρχισαν τα κάλαντα «Πάει ο παλιός ο Χρόνος…» ο παππούς κοίταξε δίπλα του, ήταν μόνος, ο συνομήλικος του είχε εξαφανιστεί. «Ήρθε ο νέος χρόνος με τα δώρα με τη νέα τη χρονιά…» ακούστηκαν πάλι τα παιδιά να τραγουδούν.  «Καιρός να πάω σπίτι» είπε. Καθώς προχωρούσε άκουσε «παππού περίμενε, μόλις έφτασα στο χωριό σου, θέλω να κάνω περιοδείες σε όλες τις πόλεις και τα χωριά. Θέλω να μου δείξεις το δρόμο». Ο παππούς κοίταξε πίσω του. Είδε με τα γέρικα μάτια του έναν νεαρό, καλοντυμένο. Κρατούσε δώρα και γλυκά. «Ποιος είσαι; Τι θες εσύ παλικάρι σε τούτον τον έρημο τόπο;» ρώτησε ο Παππούς Μαθιός. Πριν προλάβει να απαντήσει ο νέος, ακούστηκαν  φωνές παιδιών. «Είναι ο νέος χρόνος». «Άκουσα καλά;», ρώτησε ο παππούς. «Ναι, καλά άκουσες» απάντησε ο Χρόνος. «Θα μείνω τριακόσιες εξήντα τέσσερις μέρες, μαζί θα πάμε σπίτι, να γιορτάσουμε». Πέρασε μια αξέχαστη Πρωτοχρονιά ο παππούς Μαθιός. Το όνειρο του, αν και αργά πραγματοποιήθηκε.

Θωμαΐδα Τσιμερίκα