Στο Βασίλειο των Νερουβείμ - Χαριτίνη Χριστάκου (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2022)

Καλημέρα όλη μέρα, κάθε μέρα! Οι μέρες πλησιάζουν και ούτε ψύλλος στον κόρφο μας! Τάρανδοι, ξωτικά, νεράιδες, νάνοι, καλικάντζαροι, άγγελοι, όλοι μα όλοι ετοιμάζονται. Είναι η πιο σημαντική εποχή του έτους για όλους όσους βοηθούν τον Άγιο Βασίλη στο μοίρασμα των δώρων! Όλοι δίνουν ένα χεράκι, καθένας όπως μπορεί, μεγάλοι και μικροί, και, να, έτσι εύκολα γίνεται το θαύμα των Χριστουγέννων!

Εσύ πώς είσαι σήμερα; Ξύπνησες με καλή διάθεση και ενθουσιασμό ή ξύπνησες βαριεστημένα; Ελπίζω να έχεις καταφέρει να βρεις κάτι που να σ’ ενθουσιάζει ώστε να ξυπνάς κάθε μέρα με ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Εάν δεν το έχεις βρει, μάλλον θα πρέπει να κάνω κάτι γι’ αυτό! Τι σόι νεράϊδα θα ήμουν, εάν δεν έκανα τα μαγικά μου; Και μου φαίνεται ότι η περίσταση απαιτεί να χρησιμοποιήσω το μαγικό μου ραβδί και να παρέμβω για να διορθωθεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση!

Πριν λοιπόν πάρω το ραβδί μου θα πρέπει να σου πω αυτό που χρειάζεται να ξέρεις για να ξυπνάς κάθε μέρα με ενθουσιασμό και ανυπομονησία! Και δεν είναι ούτε τα δώρα, ούτε ο καιρός, ούτε τίποτα απ’ αυτά που οι άνθρωποι λένε ότι θα σε βοηθήσει να έχεις ενθουσιασμό! Ο ενθουσιασμός ανήκει σ’ ένα μυστηριώδες και μαγικό βασίλειο που ενώνει με ασημένιες μεταξωτές κλωστές την γη με τον ουρανό! Δεν είναι μόνο της γης, ούτε μόνο του ουρανού. Τα πλάσματα που κατοικούν σ’ αυτό το βασίλειο είναι νεραϊδάγγελοι, γοργονάγγελοι, νανάγγελοι, καλικάντζελοι, και ξωτικάγγελοι. Ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή τους, γιατί αυτοί είναι πολύ εκλεκτικοί στις παρέες τους. 

Ο κόσμος τους λέγεται Νερουβείμ και τα πλάσματά του δεν κάνουν παρέα με τους πάντες και τα πάντα, αλλά μόνο με όσους αγαπούν άδολα και ξέρουν να πατούν τα πόδια τους στην γη, ενώ κοιτούν πάνω στον ουρανό. Είναι μεγάλο πράγμα να ευχαριστιέσαι την ομορφιά της γης, ενώ κοιτάς ελεύθερος και ανάλαφρος, τον ουρανό!

Εμείς, τα ξωτικά, είμαστε η Πύλη Εισόδου στο Αόρατο Βασίλειο των Ασημένιων Κλωστών. Δεν το διαδίδουμε, γιατί τότε όλοι θα θέλουν να κάνουν παρέα μαζί μας από συμφέρον. Εμείς όμως θέλουμε να κάνουμε παρέα από αγάπη, για την αγάπη!

Υπάρχουν πολλές παλιές ιστορίες που διηγούμαστε γύρω από την φωτιά τα βράδια για μία μακρινή εποχή που είχαμε ανοίξει τις Πύλες μας και αφήναμε τους πάντες να μπαίνουν ελεύθερα στον κόσμο μας. Μας άρεσε πολύ όλη αυτή η ελευθερία και η επαφή! Όμως, καθώς ο καιρός περνούσε, αρχίσαμε να νιώθουμε ότι όλοι, σχεδόν όλοι, έρχονταν σε μας για να πάρουν κάτι! Μα γνώσεις, μα μαγικά εργαλεία, μα ταλέντα στο τραγούδι και στην μουσική, μα αριστοτεχνία στο ράψιμο και στο πλέξιμο, μα μαεστρία στο σκάλισμα των ξύλων ή στη σφυρηλάτηση του σίδηρου, μα, μα, μα… Η ουσία είναι ότι έρχονταν από συμφέρον για το συμφέρον. Οι επισκέψεις και η φιλία τους δεν ήταν από αγάπη.

Τα χρόνια περνούσαν και εμείς χάναμε το κέφι μας, την χαρά μας, την ικανότητά μας να πετάμε, τα ταλέντα, τις μαεστρίες μας. Γινόμασταν βαρετοί, άχαροι, ατάλαντοι, ανούσιοι, και απαθείς… Να φανταστείς πως είχαμε ξεχάσει πια ότι κρατάμε τις ασημένιες κλωστές που ενώνουν την γη με τον ουρανό. Όλα πήγαιναν χάλια!

Δεν είχαμε πάρει χαμπάρι το τι γινόταν, γιατί όλα είχαν γίνει αργά… μέρα με την μέρα, σελήνη με την σελήνη, ισημερία με την ισημερία… ηλιοστάσιο με το ηλιοστάσιο. Οι χρονιές του ήλιου κυλούσαν, τα χρόνια έφευγαν, και το φως μας έσβηνε - μαζί του και το φως της γης... Και τότε οι Νερουβείμ έκαναν το θαύμα τους!

Πηγαίναμε προς το ξέφωτο όλοι παρέα για μία μεγάλη γιορτή, που την κάναμε από συνήθεια κάθε χρόνο. Ξαφνικά οι ουρανοί άνοιξαν και οι Νερουβείμ εμφανίστηκαν! Ήταν 21 Δεκεμβρίου! Η μέρα με την μεγαλύτερη νύχτα όλου του χρόνου, με το πιο βαθύ σκοτάδι. Τόσο βαθύ, όσο και το σκοτάδι που είχε απλωθεί στις καρδιές και στο νου μας. Εκεί λοιπόν που ήμασταν μαζεμένοι γύρω από την φωτιά και κανείς δεν είχε διάθεση για χορό και τραγούδι, οι νεραϊδάγγελοι εμφανίστηκαν από τα ουράνια και στάθηκαν παντού γύρω μας. Ξαφνιαστήκαμε και τρομάξαμε! Είχαμε ξεχάσει εντελώς τις ασημένιες κλωστές και τους Νερουβείμ, και ήταν σαν να τους βλέπαμε για πρώτη φορά! Τόσο σκοτάδι είχε πέσει πάνω στον κόσμο μας...

Εκείνοι μας θύμισαν ποιοι είμαστε και πώς φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Μας εξήγησαν πώς ξεκίνησαν όλα. Μας θύμισαν όσα είχαμε ξεχάσει. Εκείνη η εποχή ονομάστηκε η Μαύρη Νύχτα των Ξωτικών και είχε κρατήσει δεκάδες δεκάδων και εκατοντάδες χρόνια… Κάτι σαν τον δικό σας μεσαίωνα, θα μπορούσες να πεις… 

Λίγο πριν φύγουν οι Νερουβείμ, μας έδειξαν ένα ραβδί και μας εξήγησαν ότι θα έδιναν σε κάθε έναν μας το δικό του ραβδί για να μην ξεχνά ποιος είναι, να θυμάται την αξία της αγάπης και της χαράς, και εάν τις θέλει, τότε θα πρέπει να μην αφήνει την απουσία τους να μπαίνει μεταμφιεσμένη σαν αγάπη στον κόσμο του. Και έτσι, εκεί, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, το ένα ραβδί έγινε χιλιάδες, και καθένας μας απέκτησε το δικό του ραβδί!

Οι Νερουβείμ ονόμασαν το ραβδί που μας έδωσαν το Μαγικό Ραβδί της Αγάπης! Πάνω του έχει πάντα ένα μόνο αστέρι: το Αστέρι της Θύμησης της Αγάπης! Από τότε κρατάμε την χαρά και την αγάπη συνέχεια και συνεχώς! Αυτός είναι ο λόγος που δεν μας βλέπουν πια οι άνθρωποι εύκολα! Όχι για εμείς δεν θέλουμε, αλλά γιατί εκείνοι κοιτούν με μάτια γεμάτα συμφέρον, έτοιμα να πάρουν! Έτσι, δεν μπορούν να μας δουν! Τα Μαγικά Ραβδιά της Αγάπης κάνουν τα μαγικά τους και δεν τους αφήνουν να βλέπουν τις Πύλες για τον κόσμο μας, όπου η χαρά και η αγάπη βασιλεύει όλη μέρα κάθε μέρα! Μερικές φορές η Πύλη μας είναι μπροστά στην μύτη τους, ή μπροστά στα μάτια τους, και εκείνοι την προσπερνούν αφού δεν την βλέπουν! Είναι σαν το Κρυφτό της Αγάπης! Πρέπει να την θέλεις, για να την βρεις!

Που’ ναι, που’ ναι, που’ ναι η αγάπη,

ψάξε, ψάξε, δεν θα την βρεις,

δεν θα την βρεις, δεν θα την βρεις,

όσο με συμφέρον την ζητείς!

Μα για στάσου, πώς φτάσαμε ως εδώ; Εγώ για τον ενθουσιασμό ήθελα να σου πω αλλά με συνεπήραν οι αναμνήσεις! Είναι που θυμήθηκα εκείνη την μέρα (τις 21 Δεκεμβρίου), που την γιορτάζουμε υπέρλαμπρα κάθε χρόνο! Όχι από συνήθεια, αλλά από ενθουσιασμό! Για εμάς είναι η μέρα όπου η Αγάπη ήρθε στον κόσμο μας και μας έσωσε από την λησμονιά και όσα αυτή φέρνει μαζί της! Γι' αυτό τα Χριστούγεννα των ανθρώπων είναι 4 μέρες μετά τα δικά μας Χριστούγεννα! Βλέπεις τον ερχομό της Αγάπης τον γιορτάζουν όλοι, γιατί σε όλους έχει πάει και όλους τους έχει επισκεφτεί και σε όλους έχει αφήσει τους πράκτορές της!

Αμάν, πώς πέρασε έτσι η ώρα! Πω, πω, δεν προλαβαίνω! Έχω να φουρνίσω κάτι μπισκοτάκια φτιαγμένα με μέλι και φουντούκια! Πω, πω, με συνεπήραν οι ιστορίες! Και έχουμε τόσες ιστορίες εμείς τα ξωτικά! Πρέπει ν' αφήσω για αύριο τον ενθουσιασμό μου που θα σου μιλούσα για τον ενθουσιασμό! Αχ, μου φαίνεται καθώς περνούν τα χρόνια ξεμυαλίζομαι όλο και πιο εύκολα! Ευτυχώς όμως! Σκέψου να σοβάρευα και να γινόμουν συνεπής και σοβαρή και μεγάλη! Να έκανα ό,τι το μυαλό λέει και να μην πήγαινα εκεί όπου η καρδιά πηγαίνει! Φτου, φτου, φτου, στον κόρφο μου, μην με βρει τέτοιο κακό!

Η μαγείρισσα-νεραΐδα Χαριτίνη