Μια φορά και έναν καιρό, αν και δεν έχει πολύ καιρό, σε μία απόμακρη γειτονιά που το μάτι σου δεν την αντίκριζε, σε ένα γκρίζο και άδειο σπίτι ζούσε το πιο χαμογελαστό κορίτσι του κόσμου.
Κάθε πρωί βοηθούσε την γιαγιά της να ταΐσει τα ζώα και να μαζέψει γάλα και αυγά, για να βγει στην γειτονιά ,να τα πουλήσει, ώστε η γιαγιά της να μπορέσει να αγοράσει υλικά για να μαγειρέψει το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι στο οποίο θα παραβρισκόντουσαν η γιαγιά, η χαμογελαστή Τίνα και η θεία Ελπίδα. Τα τρία αυτά πρόσωπα έτρεφαν πολύ μεγάλη αγάπη για την μουσική , η οποία δεν έλειπε ποτέ από τα Κυριακάτικα τραπέζια.
Η θεία Ελπίδα συνήθιζε να κάθεται διπλά στο τζάκι και να ξεστομίζει κάθε φορά στην μικρή Τίνα πόσο πολύ θα ήθελα μια φορά το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι να γέμιζε με χαρούμενες τραγουδιστές φωνές με πολύ κόσμο και αγάπη γύρω του . Με μία μπάντα να παίζει χαρούμενα τραγούδια και ένας λυράρης να παίζει και να τραγουδά ποντιακά τραγούδια και εσείς να ασταμάτητα να χορεύεται.
Ακούγοντας τα λόγια της θεία της, η Τίνα αποφάσισε να πάει στην φάρμα, στην οποία βρισκόταν η γιαγιά της και άρμεγε τις αγελάδες και να το συζητήσουν, για να δουν πως μπορεί να πραγματοποιηθεί. Έτσι, λοιπόν και έγινε. Πήγε στην φάρμα , συνάντησε την γιαγιά της και της είπε:
-Γιαγιά μου , έχω να σου προτείνω κάτι για το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, είπε με μία αποφασιστική φωνή.
- Σε ακούω γλυκό μου κοριτσάκι, είπε η γιαγιά και χαμογέλασε.
- Η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουν καιρό, αλλά σήμερα αποφάσισα να σου το ζητήσω. Θα ήθελα να καλέσουμε όλη την γειτονιά και να στήσουμε ένα μεγάλο γλέντι , όπως παλιά, για να χαρεί και η θεία Ελπίδα που τόσο πολύ επιθυμεί.
- Μμ… Κοριτσάκι μου , αυτό δεν μπορεί να συμβεί στην φετινή Πρωτοχρονιά , αλλά σου υπόσχομαι πως θα στήσουμε το γλέντι στην επόμενη Πρωτοχρονιά.
Τότε, η μικρή και όχι πια χαμογελαστή Τίνα, χαμήλωσε το μικρό της προσωπάκι και αποχώρησε από την φάρμα.
Αντικρίζοντας την η γιαγιά στεναχωρήθηκε που δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει την επιθυμία της κόρη της αλλά και της εγγονής της, έπρεπε κάτι να κάνει για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη της εγγονή της. Για αυτό τον λόγο αποφάσισε να καλέσει τους γείτονες να φάνε και να πιούνε μέσω διαδικτύου.
Πήρε το τηλέφωνο της από το σκαμπό και άρχισε τα τηλεφωνήματα στους γειτονιές της. Οι γείτονες αποδέχτηκαν την διαδικτυακή πρόσκληση της γιαγιάς με χαρά και αισιοδοξία και της υποσχεθήκανε πως δεν θα έλεγα τίποτα στην μικρή Τίνα.
Οι ημέρες περνούσαν και η μικρή Τίνα μοίραζε τα αυγά και το γάλα, δίχως να χαμογελά σε κανέναν. Όμως, όλοι γνώριζαν πως σύντομα, η μικρούλα θα ξαναχαμογελούσε και πάλι. Κάπως, έτσι, ήρθε και η μέρα της Πρωτοχρονιάς.
Σήμερα είναι η παραμονή της Πρωτοχρονιάς και η μικρή Τίνα, δεν χαμογελάει. Όλη την μέρα ήταν σιωπηλή και το βραδύ κοιμήθηκε νωρίς.
Το επόμενο πρωί μία έκπληξη την περίμενε. Βγήκε από το δωμάτιο της, την ώρα του φαγητού. Κατέβηκε τα σκαλιά και έκατσε στο μεσημεριάτικο τραπέζι. Η γιαγιά καθόταν δεξιά και η θεία αριστερά. Πριν όμως ξεκινήσουν το φαγητό, χτύπησε το messenger της Τίνας . Ήταν όλοι οι γείτονες της, οι οποίοι όλοι αποδέχτηκαν με πολύ χαρά, την πρόσκληση της γιαγιάς.
Τότε, η μικρή άρχισε να ξαναχαμογελάει ξανά και η θεία χάρηκε που η επιθυμία της, είχε γίνει πραγματικότητα. Ξεκίνησε το γλέντι, με χορούς και τραγούδια και ένας λυράρης να παίζει και να τραγουδά, δίχως να σταματάει.
Η μικρή, πήγε στην γιαγιά της και της έκφρασε την ευχαρίστησή της, που βρήκε μια λύση , αλλά και στους γείτονες της που ανταποκρίθηκαν με χαρά και άμεσα.
Κάπως ,έτσι πέρασε και η πρώτη μέρα της Πρωτοχρονιάς, η οποία ήταν η πιο όμορφη και αξέχαστη μέρα της μικρής Τίνας και της θείας Ελπίδας, παρ’ όλου της απαγόρευσης κυκλοφορίας, εξαιτίας της οικογένειας του κακού και κυρίου Ιού.
Παναγιώτα Θεοδωρίδου
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!