Σαν... χιόνι
Στολισμένοι δρόμοι
φωτισμένα πρόσωπα
δάχτυλα μπλεγμένα
γεμάτες ανάσες
να χάνονται..
στο σκούρο μπλε φόντο του ουρανού.
Κι η δίκη μου..
να αναζητά διαρκώς τη δίκη σου..
να αφεθεί ξανά στο δικό της ρυθμό..
-Στο παραλήρημα εκείνο-
Στον ταιριαστό χορό τους
Κάνει κρύο απόψε..
Όχι, έξω..
Μη γελιέσαι..
Εδώ..
Στην ψυχή μου..
Κατερίνα Χριστοδούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!