Παραμονή Χριστουγέννων - Σταυρίνα Λαμπαδάρη (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2020)

                                                              

                                                                    

Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα φτωχικό σπιτάκι πάνω στο βουνό ζούσε ένας ξυλοκόπος με τη γυναίκα του και τη μικρή τους κόρη. Ζούσαν ήσυχα μόνοι τους και το πιο κοντινό χωριό ήταν μια ώρα μακριά με τα πόδια.

Το κοριτσάκι, που δεν πήγαινε ακόμη στο σχολείο, είχε ένα σπουδαίο χάρισμα. Μπορούσε να κάνει με τα χέρια του πολύ όμορφα πράγματα με οτιδήποτε οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν για άχρηστο.

Πλησίαζαν Χριστούγεννα. Ο ξυλοκόπος μόλις που τα ’βγαζε πέρα για να φάει η φαμίλια του. Πού λεφτά για στολίδια και δώρα. Ίσως, μια χούφτα καραμέλες για τη μικρή.

Το κορίτσι που καταλάβαινε τις δυσκολίες των γονιών του, σκέφτηκε να τους κάνει ένα δώρο για τη μεγάλη γιορτή. Αποφάσισε να φτιάξει λογής λογής στολίδια και να στολίσει ένα μικρό, καχεκτικό δέντρο που είχαν στην αυλή του σπιτιού τους.

Μάζεψε κουρελάκια και νήματα, χαρτάκια από καραμέλες, ξυλάκια, καρπούς και φύλλα από το δάσος κι άρχισε να φτιάχνει μπαλίτσες, καραβάκια και σπιτάκια, αγγέλους και στολίδια ένα σωρό.

Σαν τέλειωσε ζήτησε από τη μητέρα του να το βοηθήσει να στολίσουν το δεντράκι του κήπου. Σε τρεις μέρες ήταν Χριστούγεννα.

Με πολλή χαρά, μητέρα και κόρη έβαλαν τα στολίδια στο δέντρο και τόσο πολύ ομόρφυνε που θα ’λεγες πως χαιρόταν κι αυτό σιωπηλά.

Στο τέλος αντί για λαμπιόνια έβαλαν μια γιρλάντα,  που η μικρή είχε φτιάξει με κάμποσα ασημόχαρτα από καραμέλες.

Ήρθε η παραμονή των Χριστουγέννων. Ο ξυλοκόπος, η γυναίκα του και η κόρη τους αφού έφαγαν, πήγαν νωρίς για ύπνο. Έξω είχε παγωνιά κι όλα έδειχναν πως θα χιόνιζε τη νύχτα.

Το κοριτσάκι ξάπλωσε και βυθίστηκε σ’ έναν γλυκό ύπνο. Μέσα στη νύχτα, την ώρα που όλοι κοιμόνταν, ένα χλιαρό αεράκι φύσηξε στο πρόσωπο του κοριτσιού. Εκείνο, άνοιξε τα μάτια του και είδε δίπλα του έναν φωτεινό, πανέμορφο άγγελο να του χαμογελάει.

-Σήκω, της είπε, μη φοβάσαι, έλα, έχω να σου δείξω κάτι.

Ο άγγελος πήρε το κοριτσάκι από το χέρι και πήγανε στο παράθυρο απ’ όπου φαινόταν το στολισμένο δεντράκι.

Ξαφνικά στη θέση του εμφανίστηκε ένα δυνατό δέντρο με πυκνά κλαδιά γεμάτα στολίδια, που έλαμπαν μέσα στη νύχτα. Χρωματιστά λαμπιόνια αναβόσβηναν και μουσικές απαλές των Χριστουγέννων ακούγονταν, μέσα και έξω από το σπίτι, σαν να ήταν αγγέλων τραγούδια. Το πιο λαμπρό αστέρι του ουρανού κατέβηκε και κάθισε στου δέντρου την κορυφή.

Η μικρή έσφιξε το χέρι του αγγέλου από χαρά.

-Τι όμορφα που είναι, είπε. Εσύ τα έκανες όλα αυτά;

-Είναι το δώρο μου για σένα, απάντησε ο άγγελος. Από ’δω και πέρα δεν θα σου λείψει τίποτε. Και έστρεψε τη μικρή προς το εσωτερικό του σπιτιού, που είχε μεταμορφωθεί σ’ ένα ζεστό σπίτι με όμορφα έπιπλα και με ένα ολοστόλιστο χριστουγεννιάτικο δέντρο γεμάτο δώρα, κοντά στο τζάκι που έκαιγε.

Η μικρή θαμπωμένη γελούσε και χτυπούσε τα χέρια της.

-Σ’ ευχαριστώ, είπε κι αγκάλιασε τον άγγελο.

-Τώρα έχετε απ’ όλα. Το σπίτι σας είναι γεμάτο φαγητά και καινούρια ρούχα. Καλά Χριστούγεννα, κοριτσάκι μου, είπε ο άγγελος.

-Ευχαριστώ πολύ, απάντησε η μικρή κι έτρεξε προς την κάμαρα των γονιών της.

Όταν οι γονείς της ξύπνησαν και άκουσαν την κόρη τους να τους λέει όσα είχαν συμβεί, δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν ήταν πραγματικότητα ή όνειρο αυτό που ζούσαν. Το σπίτι μοσχοβολούσε από τα φαγητά και τα γλυκίσματα. Όλα ήταν όμορφα και καινούρια.

Ο άγγελος είχε εξαφανιστεί.

Ξημέρωναν Χριστούγεννα. Έξω έπεφτε το χιόνι πυκνό.

Μέσα στο ζεστό σπίτι η οικογένεια μπροστά στα εικονίσματα με το αναμμένο καντήλι, έψελνε το «Χριστός γεννάται σήμερον».

Χριστός γεννάται σήμερον, χαίρονται οι καρδιές μας

λούζονται οι ψυχές στο Φως, στολίζονται μ’ αστέρια

Χριστός γεννάται σήμερον, οι ουρανοί ανοίγουν

μες σε σπηλιά γεννιέται Αυτός, ο Ταπεινός, ο Μέγας

Αντάμα φτερουγίζουνε χαίρονται την αγάπη

Επτά εξαιρετικά παραμύθια για μικρούς και μεγάλους

Σταυρίνα Λαμπαδάρη, Εκδόσεις ΚΟΝΤΥΛΙ