Τα πρώτα Χριστούγεννα της Χαράς -Ανδριανή Καλύβα (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2020) - ΚΕΦΑΛΟΣ

To Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς για το βιβλίο, τη λογοτεχνία, την ποίηση, τους λογοτέχνες και τις τέχνες.

ΝΕΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2020

Τα πρώτα Χριστούγεννα της Χαράς -Ανδριανή Καλύβα (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2020)




Με φωνάζουν Χαρά, αλλά δε νιώθω καθόλου χαρούμενη τον τελευταίο καιρό, μη σου πω το ακριβώς αντίθετο, αισθάνομαι πολλή λύπη και θα ήθελα να προσθέσω και μια σταλιά θυμό…..ααααα και άπειρη βαρεμάρα, αν θες να μάθεις όλη την αλήθεια….!!!!!!!! Μα και εσύ αν ήσουν στη θέση μου, το ίδιο και χειρότερα θα ένιωθες. Πίστεψέ με, αν με ακούσεις με προσοχή θα καταλάβεις για ποιο πράγμα θέλω να σου μιλήσω.
Πρώτα όμως, θα σου πω δύο λόγια για μένα, είμαι η Χαρούλα, η Χαρά, ή αλλιώς η Χαρά της Ζωής, τρομάρα μου, είμαι δεκατριών χρόνων και ζω με τη μαμά μου, τη Ζωή και τη σκυλίτσα μας την Τούφα, σ’ ένα μικρό διαμέρισμα στα Πετράλωνα, κοντά στον ηλεκτρικό. Το μόνο που σώζει κάπως την κατάσταση στη γειτονιά μας, είναι η σούπερ θέα που έχουμε, πώς να σου το πω, με βοηθάει πολύ να ξεχνιέμαι. Επίσης, μας αρέσει πολύ  με την Τούφα να κάνουμε βόλτες γύρω από το σπίτι και να περνάμε την ώρα μας χαζεύοντας τα τρένα που περνάνε συνέχεια.
Στη μαμά μου δεν αρέσουν πολύ οι βόλτες, παρά μόνο όταν βρίσκει χρόνο, της αρέσει να πηγαίνουμε σινεμά ή να τρώμε έξω. Η Ζωή δουλεύει πάρα πολλές ώρες για να μας μεγαλώσει, την Τούφα και εμένα και γι’ αυτό δεν τη βλέπουμε πολύ, παρά μόνο τα Σαββατοκύριακα, όπου μπορούμε να περάσουμε αρκετό χρόνο μαζί της. 
Βλέπεις, αποφάσισε να γίνει single mother-όπως η ίδια λέει με καμάρι, όπου βρεθεί- και θέλησε να έχει μόνη της την ευθύνη μας, ή όπως μου εξήγησε η φιλόλογος στο σχολείο, η μαμά μου έγινε μονογονέας, δύσκολη λέξη δεν μου αρέσει, γιατί δεν την καταλαβαίνω, ούτε και οι συμμαθητές μου, που όταν την άκουσαν για πρώτη φορά, γελούσαν και με έδειχναν με το δάχτυλο !!!!!
 Ένιωσα τόση ντροπή….έγινα κατακόκκινη και δάκρυσα…. Έτρεξα στις τουαλέτες και δεν ήθελα να δω κανέναν τους ποτέ …. γι’ αυτό και τους αποφεύγω τους περισσότερους, γιατί με κάνουν να νιώθω μόνη, όταν είμαι μαζί τους. Όση υποστήριξη και αν έχω από τους καθηγητές, αλλά και από κάποιους συμμαθητές μου, δεν μου αρκεί. Θυμώνω και μόνο που το σκέφτομαι, έχω οικογένεια, όπως και εκείνοι, έχω αγάπη, έχω φροντίδα, έχω σπίτι, δεν είμαι καθόλου διαφορετική. Απλά, έχω μόνο μαμά και φυσικά την Τούφα!!!  Δεν ξέρω αν θα ήθελα να έχω και μπαμπά, όπως έχουν οι συμμαθητές μου. Η μαμά και η σκυλίτσα μας είναι ΟΚ για μένα.
 Άρα, όπως μόλις έμαθες, μπαμπάς δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον, μόνο μαμά και τί μαμά, εργαζόμενη πλήρους ωραρίου, να λείπει όλη μέρα, για να μας τα προσφέρει όλα. Μου λείπει όμως πάρα πολύ. Δεν της το λέω όμως για να μην τη στεναχωρώ. Το λέω μόνο σε σένα και στην Τούφα και ελπίζω να κρατάς μυστικό !!!! Εεεεεε !!!! Πρόσεχε !!!! Ό,τι λέμε το λέμε μεταξύ μας…..!!!! Να το θυμάσαι αυτό….!!!! 
Εσύ, έχεις δύο γονείς ; Έχεις έναν ; Κανέναν; Περνάτε χρόνο μαζί ;  Πώς θα περάσετε τα φετινά Χριστούγεννα ; 
Θέλω να σου πω ότι δεν μου αρέσουν καθόλου οι γιορτές, τις βαριέμαι δηλαδή, μη σου πω, πιο πολύ προτιμάω να πηγαίνω σχολείο και να κοιμάμαι στο μάθημα, παρά να στολίζω δέντρο και να βάζω γιρλάντες και λαμπάκια γύρω απ’ αυτό. Ούτε κάλαντα λέω, ούτε γιορτινά τραγούδια, απλά κατεβάζω τα αγαπημένα μου χιπ χοπ τραγούδια στο λάπτοπ και έτσι διασκεδάζω….. μόνη μου ή με τη συντροφιά της Τούφας …. ή με τη φίλη μου τη Ρέα, με τη μαμά σπάνια. Με κράζει όλη την ώρα που ακούω αυτό το είδος μουσικής, γι’ αυτό και εγώ κλείνομαι στο δωμάτιο μου, φοράω τα ακουστικά μου και βάζω χρώμα στη ζωή μου !!!! Το γκρι της πολυκατοικίας μου τη σπάει …και να ήταν μόνο αυτό….
Φέτος, που λες η φιλόλογος μας, η κυρία Ειρήνη, είχε τη φαεινή ιδέα, να μας προτείνει να ανταλλάξουμε δώρα με τους συμμαθητές μας, ένα βιβλίο ή ό,τι άλλο θέλουμε για να νιώσουμε λέει στην πράξη το πνεύμα της προσφοράς των Χριστουγέννων, όπως διαβάσαμε στο μέιλ που μας προώθησε. Ό,τι να ναι.......
Άλλο και αυτό πάλι, από το πουθενά δώρα, αγάπες, λουλούδια, συμφιλίωση ….αλλά στην κοροϊδία άριστοι οι συμμαθητές μου ..… πρώτοι στο κράξιμο, στα πειράγματα και στα χαζά γελάκια…. να δω τώρα, πως θα μας πιάσει αυτό το πνεύμα των Χριστουγέννων, που τόσα χρόνια, δεκατρία όλα και όλα, μόνο το κεφάλι μου με πιάνει… από την πολυλογία της μαμάς. Έχει άδεια βλέπεις,  γι’ αυτό μου παίρνει τα αυτιά με τις φωνές της, με συμβουλές, με οδηγίες και τα ρέστα…. Ουφφφφ …δεν θα αντέξω την ίδια φάση και φέτος….. !!!!!!!!!!!!!!!!!
Εμένα δεν με νοιάζει τίποτα από όλα αυτά. Δεν θέλω δώρα από κανέναν συμμαθητή μου, γιατί ξέρω ότι κανένας τους δεν με συμπαθεί. Ξέρω ότι με λυπούνται που έχω μόνο μαμά…. Το μόνο που θέλω και αυτά τα Χριστούγεννα είναι η ησυχία μου, τίποτα άλλο , αααα και κανά δωράκι από τον Santa –τη μαμά δηλαδή-  δεν θα με χάλαγε καθόλου ……αααα κ να πάω βόλτα στο Θησείο με τη μαμά και την Τούφα!!!!!! Αυτό και αν είναι δώρο!!!!! Να έχει η μαμά ελεύθερο χρόνο και να τον περνάμε μαζί. Επίσης, δώρα άνετα μπορώ να ανταλλάξω και με τη Ρέα την κολλητή μου, που με καταλαβαίνει και δεν με σνομπάρει. Με αποδέχεται γι’ αυτό που είμαι !!!!!!
Αύριο που θα πάω σχολείο, είναι ευκαιρία να μιλήσω με την κυρία Ειρήνη και να τη ρωτήσω, τι έχει στο μυαλό της και πως έχει σκεφτεί τη φάση με την ανταλλαγή δώρων. Δε σου κρύβω ότι είμαι πολύ περίεργη να ανακαλύψω τι παίζει, παρόλο που δεν με ψήνει και τόσο η ιδέα της.  Τη συμπαθώ η αλήθεια είναι πάρα πολύ και την εμπιστεύομαι, συχνά μιλάμε για τα θέματα που με απασχολούν και πάντα είναι δίπλα μου. Με βοηθάει, μας βοηθάει όλους βασικά !!!! Την έχω σαν δεύτερη μαμά μου !!!!
«Καλημέρα, κυρία, τι κάνετε;», «Έχετε λίγο χρόνο να μιλήσουμε για την ανταλλαγή των Χριστουγεννιάτικων δώρων που μας στείλατε στο μέιλ;» την πλησίασα, όταν τελείωσε η προσευχή και ανεβαίναμε όλοι στις τάξεις μας.
«Χαρά μου, καλημέρα κορίτσι μου, είμαι καλά, εσύ;», «Σε παρακαλώ κάνε λίγη υπομονή και θα σας εξηγήσω αναλυτικά σε λίγο στο μάθημά μας, τι πρέπει να κάνετε στη δραστηριότητα αυτή», μου απάντησε και αμέσως ένα γλυκό χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό της. 
«Μαααα κυρία, γιατί δε μου λέτε ;», «Δεν μπορώ να περιμένω άλλο», απάντησα γεμάτη ανυπομονησία…. «Πώς θα αποφασίσω, αν θα πάρω και εγώ μέρος ή όχι, αν δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω ;», την κοίταξα όλη απορία.
«Η υπομονή είναι σπουδαία αρετή και ελπίζω να είναι το δώρο που θα λάβεις αυτά τα Χριστούγεννα», μου απάντησε κοφτά και πήγε στο γραφείο των καθηγητών.
Για να δούμε τι σκαρώνει άραγε η κυρία Ειρήνη και μας κρατάει σε τόση αγωνία εδώ και μια εβδομάδα, το κρατάει μυστικό, όχι τίποτα άλλο, αλλά πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα σε λίγες μέρες, τα σχολεία θα κλείσουν –γιούπιιιιι- και πως θα ανταλλάξουμε δώρα ;; Μου φαίνεται με την απορία θα μείνω…….
Την τέταρτη ώρα που είχαμε Έκθεση, θα λυνόταν επιτέλους αυτό το μυστήριο, αυτή η σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό μου, από το πρωί που συνάντησα στις σκάλες την καθηγήτριά μας…
     «Γεια σας παιδιά, τι κάνετε;», «Θα μοιράσω αμέσως στον καθένα σας ξεχωριστά από έναν φάκελο που θα γράφει το όνομα του συμμαθητή σας, με τον οποίο θα ανταλλάξετε φέτος Χριστουγεννιάτικα δώρα, όπως σας είχα ήδη πει και στο μειλ», «Για να σας προλάβω, η επιλογή έγινε τυχαία και δεν μπορείτε να αλλάξετε ταίρι», « Παρακαλώ πολύ, να ανοίξετε τον φάκελο το μεσημέρι που θα πάτε στο σπίτι σας όχι τώρα», «Επίσης δεν πρέπει να αποκαλύψετε σε κανέναν με ποιόν θα ανταλλάξετε δώρα, αλλιώς θα σπάσετε τον κανονισμό του παιχνιδιού», «Έγινα σαφής;», αφού μας κοίταξε όλους με αγάπη αλλά και ταυτόχρονα με αυστηρό ύφος, μας μοίρασε τους φακέλους.
«Ευχαριστούμε κυρία, μην ανησυχείτε», απαντήσαμε όλοι μας σαν χορωδία, βάλαμε τους φακέλους στις τσάντες μας και συνεχίσαμε κανονικά το μάθημά μας.
Στο μεταξύ, είχα μεγάλη αγωνία να μάθω με ποιόν τελικά θα νιώσω το πνεύμα των φετινών Χριστουγέννων, ανταλλάσσοντας δώρο!!!! Φτάνοντας σπίτι το μεσημέρι, πήγα κατευθείαν στο δωμάτιό μου και άνοιξα αμέσως τον φάκελο… Τι να δω …. το όνομα ενός «αγαπημένου» μου συμμαθητή… Νικήτας !!!!!!!!!!, έγραφε το μαγικό χαρτάκι που πετάχτηκε μέσα από τον φάκελο. 
Μάλλον η κυρία Ειρήνη μπερδεύτηκε, σκέφτηκα, και κατά λάθος μου έδωσε αυτό τον φάκελο. Για άλλο παιδί πήγαινε. Δεν είναι δυνατόν να βάλει τον Νικήτα και εμένα να ανταλλάξουμε δώρα !!!Μπορεί να είμαστε συμμαθητές από το δημοτικό, δυστυχώς είμαστε και γείτονες, όμως ούτε γεια δεν λέμε, πόσο μάλλον τώρα να ανταλλάξουμε και δώρα. Αν είναι δυνατόν.
Μην με παρεξηγείς που τσίτωσα, θα σου εξηγήσω, η μαμά του Νικήτα μαζί με άλλες μαμάδες συμμαθητών μου, όταν έμαθαν ότι δεν έχω μπαμπά και ότι η μαμά μου με μεγαλώνει μόνη της, στράφηκαν εναντίον μας και μας κακολογούσαν παντού, δεν άφηναν πολλές φορές τα παιδιά τους να κάνουν παρέα μαζί μου και με έκαναν να νιώθω πολύ άσχημα. Ακόμη και η διευθύντρια του σχολείου είχε προσπαθήσει να μας συμφιλιώσει . Μάταια όμως, περνούσε ο καιρός και η κατάσταση είχε ξεφύγει.
Η μαμά μου από την άλλη με καθησύχαζε, λέγοντάς μου κάθε μέρα, ότι κάποια στιγμή θα βελτιωθούν τα πράγματα και με συμβούλευε να μη δίνω σημασία στα όσα ακούω. Δυστυχώς όμως ακόμη και σήμερα στη χώρα μας, συχνά τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών, αντιμετωπίζονται με πολλή  καχυποψία από τον περίγυρό τους και βιώνουν αρκετές φορές αποκλεισμό από τις παρέες τους, όπως συνέβαινε και σε μένα. Εύχομαι φέτος το πνεύμα των Χριστουγέννων να κάνει το θαύμα του και να μην έχω άλλα προβλήματα με τους συμμαθητές μου, αλλά και το βασικότερο, τους γονείς τους.
Οι μέρες κυλούσαν πολύ βαρετά μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων το μεσημέρι, ώσπου και ήχησε το κουδούνι μας. Ήμουν ξαπλωμένη σχεδόν μισοκοιμισμένη και έβλεπα μια ταινία, η μαμά και η Τούφα έλειπαν, είχαν βγει για ψώνια λόγω της ημέρας και έτσι διστακτικά πήγα προς το θυροτηλέφωνο, άκουσα τότε μια  αγορίστική φωνή που εισέβαλε πολύ δυνατά στα αυτιά μου, φωνάζοντας μου «Έκπληξη …!!!!», «Άνοιξέ μας Χαρά», δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα τον Νικήτα με τη μαμά του, τη μαμά μου, την Τούφα και την καθηγήτριά μας !!!!
Μέσα σε λίγα λεπτά το σαλόνι μας πήρε ξανά ζωή και γέμισε με φωτεινά χαμόγελα που ζέσταναν την ατμόσφαιρα και ταίριαξαν γάντι με τούτη την γιορτινή μέρα!!!! Δεν θα την ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα, παραμονή Χριστουγέννων 2016, τί όμορφη μέρα, τα πρώτα Χριστούγεννα που γιόρτασα με την ψυχή μου, που απόλαυσα τη συντροφιά και άλλων προσώπων, πέρα από τη μαμά μου και την Τούφα που το δώρο της υπομονής, της αγάπης, της συγχώρεσης  ενώθηκαν μεταξύ τους και το αποτέλεσμα τους ήταν η αποδοχή, η αγκαλιά και συμφιλίωση, καταστάσεις πρωτόγνωρες για μένα. 
Για πρώτη φορά αισθάνθηκα τη μαγεία των Χριστουγέννων να με πλημμυρίζει  και πίστεψα ειλικρινά στο πνεύμα των Χριστουγέννων, μάλλον η μαμά και η κυρία Ειρήνη έκαναν το θαύμα τους, έβαλαν τα δυνατά τους και κατόρθωσαν να αποκαταστήσουν την αδικία που βίωνα όλα αυτά τα χρόνια. Το τέχνασμα της ανταλλαγής δώρων, έφερε τον Νικήτα και εμένα κοντά και μας  βοήθησε να ξεκινήσουμε μια γνήσια φιλία με σεβασμό, εμπιστοσύνη και κατανόηση που μέχρι σήμερα δυναμώνει και θα μας ενώνει για πάντα !!!!
 Καλές γιορτές να έχεις !!!!! Να φροντίζεις και να αγαπάς παντοτινά τους φίλους σου !!! Τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο !!!!!!

Ανδριανή Καλύβα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Περιμένουμε τις απόψεις σας!