Η Καμπάνα των Χριστουγέννων - Γιάννα Μαγαλιού | Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2023

 Η  ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ο ήλιος πήγαινε  προς την δύση και σιγά σιγά κρυβόταν  πίσω από τα βουνά στο βάθος του ορίζοντα,όμως μερικές ακτίνες του ξεγλιστρούσαν και έβαφαν τα λιγοστά σύννεφα που βρισκόταν στον ουρανό με πανέμορφα χρώματα, όπως πορτοκαλί,κόκκινα,βιολετί.....

-Γρήγορα, φώναξε ο μεγάλος Άγγελος,δεν θα προλάβουμε ο ήλιος δύει πηγαίνετε να αρπάξετε κάμποσες από τις ακτίνες του για να ετοιμάσουμε τη σκάλα, που θα ενώσει απόψε τον ουρανό με τη γη.Όλοι οι άγγελοι στεκόταν μπροστά του με σεβασμό και τον άκουγαν.

-Δεν έχουμε πολύ χρόνο τα ξημερώματα θα γεννηθεί ο Κύριος μας και πρέπει να είμαστε στη γη να ψάλλουμε για την Γέννηση Του.Εμπρός λοιπόν ο ένας θα βοηθά τον άλλον και οι μικροί άγγελοι να παρακολουθούν, για να μαθαίνουν.

Οι άγγελοι φτερούγισαν στον ουρανό αρπάζοντας τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου που σιγά σιγά έφευγε και στρώθηκαν στη δουλειά.Άρχισαν να πλέκουν τις ακτίνες με προσοχή τα χέρια τους δούλευαν ασταμάτητα και τα μαλλιά τους ανέμιζαν από το χειμωνιάτικο αεράκι,οι φτερούγες τους ανοιχτές και τα πρόσωπα τους φεγγοβολούσαν μέσα στο σκοτάδι.

Τα αστέρια και το φεγγάρι κοιτούσαν με το στόμα ανοιχτό,τα μικρά αγγελάκια παρακολουθούσαν και αυτά ενθουσιασμένα περιμένοντας  να έρθει κάποτε  και η δική τους σειρά να φτιάξουν τη σκάλα που θα ένωνε τον ουρανό με την γη.Κάθονταν με υπομονή πάνω σε ένα βαμπακένιο σύννεφο όλα εκτός από ένα.

-Θα μπορούσα να  βοηθήσω  κι εγώ,είμαι δυνατός,κόβει το μυαλό μου θα τα καταφέρω.

-Όχι, είπαν οι άγγελοι, κάθισε ήρεμα να μας κοιτάς.

-Μα το θέλω πολύ, αντέδρασε το Αγγελάκι.

Οι άγγελοι δεν έδωσαν σημασία και συνέχισαν τη δουλειά τους.

Έπειτα από αρκετή ώρα η σκάλα ήταν έτοιμη,τεράστια,κρέμονταν από τον ουρανό και έφτανε έως τη γη,άστραφτε λες και ήταν φτιαγμένη από χρυσάφι.Οι Άγγελοι στάθηκαν να δουν το αποτέλεσμα.

-Αφήστε με να δοκιμάσω να κατέβω δύο τρία σκαλοπάτια,είπε το Αγγελάκι.

-Δεν είναι δουλειά σου ακόμα είπε ο μεγάλος Άγγελος,κάνε υπομονή θα έρθει η ώρα σου.

Ο μικρός Άγγελος αναπήδησε νευριασμένος πάνω στο σύννεφο.

-Έιιι φώναξαν οι υπόλοιποι,σταμάτα να το κάνεις αυτό μας τράνταξες όλους.

-Είδατε πάλι εμείς θα μείνουμε στον ουρανό,θέλω κι εγώ να κατέβω στη γη,να ψάλλω για τον Κύριο μας.

-Δεν έχεις καθόλου υπομονή,θα έρθει η ώρα μας, απάντησε η παρέα των μικρών αγγέλων.

-Καλά ίσως να έχετε δίκιο, είπε μουτρωμένο το αγγελούδι.

-Σας ευχαριστώ όλους,είπε ο Άγγελος η δουλειά σας είναι εκπληκτική,μας μένει λίγος χρόνος να ετοιμαστούμε.Θα ήθελα η φορεσιά και τα φτερά σας  να είναι φροντισμένα και να λάμπουν. 

Οι άγγελοι έφυγαν για να ετοιμαστούν και μαζί τους έφυγαν και τα αγγελάκια γελώντας και πειράζοντας το ένα  το άλλο.

Ένα μόνο Αγγελούδι έμεινε κρυμμένο μέσα στο βαμπακένιο σύννεφο.Κανείς δεν το είδε.....Ανασηκώθηκε απο την κρυψώνα του και πλησίασε την ολόχρυση σκάλα.

Κατέβηκε δύο τρία σκαλοπάτια τα ανέβηκε ξανά κουνούσε τις φτερούγες του και η σκάλα πήγαινε πέρα δώθε-πέρα,πέρα δώθε.

-Άαα μα έχει πολύ πλάκα,είπε,είμαι αρκετά μεγάλος μπορώ να ανεβοκατεβαίνω τα σκαλοπάτια και δύο δύο!!!!

-Μη φώναξαν όλα μαζί τα αστέρια και το φεγγάρι,σταμάτα είναι επικίνδυνο!

-Όχι δεν είναι καθόλου επικίνδυνο είπε το πεισματάρικο Αγγελούδι για κοιτάξτε με!

Έι χόπ και ξαφνικά γλίστρησε από τη σκάλα!

-Πρόσεχε τσίριξε το φεγγάρι τρομαγμένο,τα αστέρια άρχισαν να τρεμοσβήνουν από την ταραχή τους και μάλιστα ένα ξεκόλλησε από τον ουρανό και αφήνοντας μια φωτεινή γραμμή πίσω του χάθηκε μέσα στη νύχτα.

Την ίδια τύχη όμως είχε και το Αγγελάκι καθώς από τα πολλά ανέβα- κατέβα, γλίστρησε από τη σκάλα και άρχισε να πέφτει με ορμή.

-Άχ δεν έπρεπε να παρακούσω τις συμβουλές των μεγαλύτερων μου!δεν πρόλαβε να καταλάβει καλά καλά τι συνέβει και προσγειώθηκε πάνω σε κάτι κλαδιά.Ζαλισμένο και φοβισμένο ανακάθισε και κοίταξε τριγύρω του.

Βρισκόταν πάνω σε ένα κυπαρίσσι ακριβώς δίπλα στο καμπαναριό.

-Οχ προβλήματα μυρίζομαι είπε το δέντρο λες και δε μου έφταναν αυτά που είχα ήδη!

-Τι όμορφα φτερά όχι σαν τα δικά μας που είναι γκρίζα άκουσε φωνούλες το αγγελούδι.

-Ποιοί είστε; ρώτησε περίεργο.

-Είμαστε σπουργίτια και φωλιάζουμε πάνω στο κυπαρίσι για ζεστασιά τώρα το χειμώνα.Εσύ όμως πως βρέθηκες εδώ μικρέ Άγγελε;

-Eίναι μεγάλη ιστορία γλίστρησα από τη σκάλα που ενώνει απόψε την γη με τον ουρανό οι μεγάλοι άγγελοι δε μου επέτρεψαν να κατέβω στη γη να ψάλλω και εγώ για τη γέννηση του Χριστού και το έκανα κρυφά.

-Ζωηράδες έ ζωηράδες! είπε το κυπαρίσσι αυστηρά και το αγγελούδι έβαλε τα κλάματα.

-Τώρα θα έχω δύο απόψε εδώ να κλαίνε;  είπε το δέντρο νευριασμένα.

-Γιατί ποιός άλλος κλαίει; ρώτησε το αγγελούδι

Τα δύο σπουργίτια στάθηκαν στους ώμους από το αγγελάκι και του είπαν ψιθυριστά.

-Κοίτα δίπλα σου η καμπάνα είναι αυτή που κλαίει.

Ο μικρός άγγελος πλησίασε κοντά της. 

-Γιατί είσαι στεναχωρημένη;

-Με ρωτάς; μα δεν βλέπεις ότι και φέτος δεν πρόκειται να ακουστεί η φωνή μου όταν γεννηθεί ο Χριστός.Όλες οι καμπάνες θα χτυπούν χαρμόσυνα αλλά εγώ θα μείνω σιωπηλή για ακόμα μια χρονιά.

-Τι σε εμποδίζει να ηχήσεις χαρούμενα;

-Δες αυτό το ράγισμα που έχω, ο ήχος μου είναι άσχημος .Τρία χρόνια πέρασαν και κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να διορθώσει την ζημιά, ακούω τις άλλες καμπάνες να ηχούν χαρούμενα και νιώθω τόσο λυπημένη!

-Μη λυπάσαι,  θα βρούμε κάποια λύση και εγώ  ήθελα να γιορτάσω την Γέννηση του Χριστού στη γη,να είσαι σίγουρη ότι φέτος θα την γιορτάσουμε μαζί και τίναξε τις φτερουγίτσες του αποφασιστικά.

-Έι που πας φώναξε η καμπάνα μείνε μαζί μου απόψε να είμαστε παρέα!

-Μην ανησυχείς, δε θα φύγω σε λίγο θα είμαι πίσω.

Το Αγγελούδι πήγε και στάθηκε στο τελευταίο σκαλοπάτι της ουράνιας σκάλας.

-Ένα σκαλοπάτι λιγότερο δεν θα πειράξει σκέφτηκε και άρχισε να ξεμπλέκει τις χρυσαφένιες ακτίνες του ήλιου.

Με ένα μικρό φτερούγισμα βρέθηκε ψηλά στο καμπαναριό.

-Τι είναι αυτό που κρατάς; ρώτησε η καμπάνα, αστράφτει σαν χρυσάφι.

-Ακριβώς όπως τα λες, γέλασε χαρούμενο το αγγελούδι, είναι  μια χρυσή κλωστή, μια ακτίνα του ήλιου ας διορθώσουμε όμως τώρα το ράγισμα σου δε μας μένει πολύς καιρός.

-Πάρτε από το ρετσίνι μου όσο θέλετε είπε το κυπαρίσσι.

-Κι εμείς θα βοηθήσουμε είπαν τα σπουργίτια και άρπαξαν την μία άκρη της κλωστής με τις μυτούλες τους και τότε έλαμψαν τα γκρίζα φτερά τους σα να ήταν ολόχρυσα.

Το αγγελούδι κολλούσε με το ρετσίνι προσεκτικά την χρυσή κλωστή στο ράγισμα.

-Τα καταφέραμε είπε μετά από αρκετή ώρα προσπάθειας, ίσα που προλάβαμε.

Το κυπαρίσσι κούνησε τα κλαδιά του ευχαριστημμένο και τότε μέσα στην ησυχία της νύχτας όλη η παρέα είδε το πιο όμορφο θέαμα του κόσμου.

Άγγελοι με τις φορεσιές τους να αστράφτουν και με τα φτερά τους ανοιγμένα κατέβαιναν από τη σκάλα ψάλλοντας για τον μικρό Χριστό που είχε γεννηθεί.

-Έλα είπε το Αγγελούδι εσύ θα είσαι φέτος που θα ηχήσεις πρώτη.΄΄Αρπαξε την καμπάνα στην αγκαλιά του και φτερούγισε με δύναμη.Ξαφνικά ακούστηκε ο πιο γλυκός ήχος  του κόσμου μέχρι και οι άγγελοι στάθηκαν να τον ακούσουν.

Η καμπάνα άστραφτε μέσα στη νύχτα και σκορπούσε παντού υπέροχες μελωδίες. 

-Αγάπη! Ειρήνη! φώναζε  ο μικρός άγγελος σκαρφαλωμένος πάνω στην καμπάνα και η φωνή του ενώθηκε με τον γλυκό της  ήχο και τις ψαλμωδίες των αγγέλων.

Γιάννα Μαγαλιού