Ποίημα της Ρούλας Σκούμιου - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ

ΑΤΙΤΛΟ

Ένας αέναος παράδεισος σαν μπουκέτο ευωδιάζει
ανταμοιβή για τις λερές διαδρομές ζοφερών συμβάντων.
Μια συνετή γενναιοδωρία ευλογίες σκορπά,
σωσίας μιας κοσμοπολίτισσας μοναξιάς.
Γλυκύτητα και ντομπροσύνη τρατάρουν καρδιά, φύση και φιλία.
Ο έρωτας, η υγεία με τις πιο μύχιες εκκρίσεις τους
 κάνουν στάση στην Πλάκα, ευφραίνουν την άλικη ραδινότητα.
Ώριμος καρπός η αγλαή δημιουργία για την οικουμένη
ποθητή η αναζήτησή του.
Βαστάει γερά ο νους παρά τις αντιξοότητες που υψώνονται
σαν ουρανοξύστες στους γοερούς θρήνους της άδολης ψυχής.
Η νοσταλγία βολτάρει τα νιάτα με τα πενιχρά αγαθά τους
ξοπίσω η απέχθεια να υπενθυμίζει τα βάρβαρα σημάδια των καιρών.
Δυστυχία τα θέλγητρα της μωροφιλοδοξίας,
 ασθένεια που καραδοκεί κι ύπουλα σπέρνει την καταστροφή.
Ευτυχία λογάται… η ήρεμη σκέψη, το θάλπος ελληνικών και ρωσικών γραμμάτων, ο τοκετός της ποίησης μέσα από αμυδρές εκδορές.
Στο εξοχικό της Αίγινας ακόμη ανθίζουν και χαμογελούν οι φιστικιές.

ΡΟΥΛΑ ΣΚΟΥΜΙΟΥ