Αποχαιρετώντας την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ (της Σμάρως Νότου) - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ

       Κατερίνα μας…

      Θλιβερή η είδηση της φυγής σου. Πικρό το αντίο και απέραντη η θλίψη στη χώρα της Λυπιού που μας άφησες. Στο αιώνιο φως τώρα εσύ, στη γωνιά των σπουδαίων ποιητών και φτωχότεροι όλοι εμείς που είχαμε την ευτυχία να σε γνωρίσουμε.

      Ευλογία που σε συνάντησα…! Τυχερή και περήφανη που στάθηκα δίπλα σου εκείνη τη μαγική βραδιά στο Φίλιον, στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής  «Χάριν Βιώματος» της αγαπημένης σου και αγαπημένης μου Ελένης Σεργίου. Χάρη σ’ εκείνη την ευτυχή συγκυρία μου δόθηκε η ευκαιρία να αισθανθώ το μεγαλείο σου και νιώθω ειλικρινά ευγνώμων.

      Η αξία σου ως άνθρωπος ήταν ανάλογη του θαυμασμού που σου έτρεφα ως ποιήτρια. Δίχως ίχνος έπαρσης, παρά τις περγαμηνές σου, με μια βαθιά καλοσυνάτη δύναμη μου άνοιξες απλόχερα την αγκαλιά σου. «Η φίλη της Ελένης είναι και δική μου φίλη…», σε άκουσα να μου λες στην είσοδο του σπιτιού σου το ίδιο απόγευμα και πίστευα πως ονειρευόμουν. Σε θυμάμαι να μου χαμογελάς σα μικρό παιδί και να με κοιτάς με τα γλυκά διερευνητικά σου μάτια. Ανήμπορη η αλήθεια σου μα καρδιακή και μελιστάλαχτη.

   Στην παρουσίαση, παρά το προχωρημένο της ηλικίας σου, μιλούσες με απόλυτα δυναμική διαύγεια κι εγώ έκπληκτη απολάμβανα κάθε σου λέξη, κάθε συλλαβή, σαν ο λόγος σου να με αφορούσε προσωπικά. Σε θυμάμαι να φωτίζεις ολόκληρη όταν αναφέρθηκες στην ποίηση του Καβάφη και στο πόσο σε επηρέασε και έμεινα μαγεμένη να σ’ ακούω προσπαθώντας να ρουφήξω όσο μπορούσα περισσότερη από τη σοφή σου γλυκύτητα. Θυμάμαι την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή, 

όταν  -αν και κουρασμένη- θέλησες να διαβάσεις δικό μου ποίημα και δε θα ξεχάσω ποτέ τη ζεστασιά που μου χάρισαν τα γενναιόδωρα σχόλιά σου. « Το ποίημα δε φτιάχνεται… το διαισθάνεσαι….» συμφωνήσαμε χαμογελώντας και πιάνοντάς με τρυφερά το χέρι  «Συνέχισε να εμπιστεύεσαι τους μυστικούς σου πόθους, αυτοί ορμηνεύουν το μολύβι…», μου είπες αξιολάτρευτα συνωμοτικά και θα κρατάω για πάντα πολύτιμο φυλαχτό τα λόγια σου μαζί μ’ εκείνο το χαμόγελο της καρδιάς σου, που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή, όπως κέρδιζε πάντα όλους όσους βρισκόταν γύρω σου.

    Σήμερα ο παράδεισος άνοιξε για να υποδεχτεί την τρυφερή σου ψυχή. Ευαισθησία, γνησιότητα και ποίηση ουσιαστική η ακριβή παρακαταθήκη που μας κληροδότησες ποιήτριά μας κι εμείς σου υποσχόμαστε πως θα τη διαφυλάξουμε.

      Αναπαύσου με ειρήνη αγαπημένη μας.

                                                                                

ΣΜΑΡΩ  ΝΟΤΟΥ