Το δικό μας αερικό - Ποίημα της Βαρβάρας Κατσιάνου

Το δικό μας αερικό

Στα παραμύθια της γιαγιάς

πάντα καλά κρυμένο

ένα μικρό αερικό

από φωτιά φτιαγμένο.

Πίσω απ ΄τα βράχια του βουνού

στου Μώρου το Λαγγάδι

εκεί ήταν μια μικρή φωλιά

σ ΄ένα ξερό πηγάδι.

Και έτρεχε και ζέσταινε

τα κρύα ποδαράκια

και έδινε ζεστά φιλιά

στα παιδικά χεράκια.

Και η ζεστή ανάσα του

χουχούλιαζε γριούλες

και μαγουλάκια ροδαλά

και όμορφες μυτούλες.

Και άναβε το τζάκι μας

χωρίς να έχει ξύλα

και έδιωχνε την παγωνιά

και τα ξερά τα φύλλα.

Προ πάντων τα Χριστούγεννα

κι όλα τα κρύα βράδια

ήταν κοντά μας ,πάντα εκεί

στα μαύρα τα σκοτάδια,

μία φλογίτσα ,τόση δα

που ζέσταινε το σύμπαν

στα παραμύθια της γιαγιάς

όνειρο και αλήθεια.

Βαρβάρα Κατσιάνου