Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα με τη Νεφέλη Πόπη Ζάνη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ - ΚΕΦΑΛΟΣ

To Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς για το βιβλίο, τη λογοτεχνία, την ποίηση, τους λογοτέχνες και τις τέχνες.

ΝΕΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019

Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα με τη Νεφέλη Πόπη Ζάνη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ




Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 3ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2019 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Νεφέλη Πόπη Ζάνη, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΕΦΕΛΗ ΠΟΠΗ ΖΑΝΗ


1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Λογοτεχνία είναι η τέχνη της γραφής, η δύναμη που εκπέμπουν οι λέξεις, τα σημεία στίξης, οι εικόνες και τα συναισθήματα που δημιουργούνται κατά την ανάγνωση αλλά και κατά την γραφή. Τα νοερά ταξίδια στο χωροχρόνο (παρελθόν-παρών-μέλλον), οι σκέψεις, οι προβληματισμοί, ένα χαμόγελο ή κάποιο δάκρυ, δημιουργώντας μια επικοινωνία μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη. Η λογοτεχνία είναι το οξυγόνο της ψυχής και του πνεύματος!

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Τα οφέλη της λογοτεχνίας στον σύγχρονο άνθρωπο είναι πολλά και ίσως τώρα, στην κυνική εποχή που ζούμε η ανάγκη για ανάγνωση να είναι πιο επιτακτική από ποτέ! Η ανάγνωση ενός βιβλίου, κρατάει την μνήμη σε εγρήγορση, βάζει το μυαλό να φτιάξει εικόνες, ενεργοποιεί κρυμμένα ή ξεχασμένα συναισθήματα, διευρύνει το πνεύμα. Λειτουργεί ως φάρμακο-επιστημονικά αποδεδειγμένο-μειώνοντας το άγχος και συνεπώς βελτιώνει την ψυχική μας υγεία.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Η ποίηση απαιτεί προσήλωση κατά την ανάγνωση, ώστε ο αναγνώστης να κατανοεί αυτό που διαβάζει. Η ποίηση απαιτεί χρόνο και δυστυχώς οι γρήγοροι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής δεν το επιτρέπουν. Ωστόσο η ποίηση υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Είμαι αισιόδοξη για το μέλλον της.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Για μένα ποίηση σημαίνει απελευθέρωση και συνάμα καταφύγιο. Απόδραση από την πραγματικότητα ταξιδεύοντας σε άλλους κόσμους που έχουν τόσα να μου πούν!

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Από την ηλικία των οχτώ έγραφα. Μικρές προτασούλες στην αρχή και ολόκληρα κείμενα πολύ αργότερα. Στην έκθεση ήμουνα άριστη μαθήτρια και οι δάσκαλοί μου φαίνεται κάτι έβλεπαν σε αυτό και με προέτρεπαν να συνεχίσω. Η συγγραφή για μένα είναι το οξυγόνο μου. Πηγή ζωής! Είναι εκείνη που θα μου δώσει δύναμη-όπως και έχει συμβεί-για την συνέχεια. Μαζί της έχω εκπαιδευτεί στην πειθαρχία αλλά και στην ανεμελιά. Στο ταξίδι στα σύννεφα αλλά και στην προσγείωση στην πραγματικότητα.  

6. Γιατί γράφετε;

Ανέκαθεν αισθανόμουνα πως οι άνθρωποι είναι τόσο απασχολημένοι με την καθημερινότητα, που δεν έχουν χρόνο ή διάθεση αν θέλετε, να ακούσουνε τα εσώψυχα σου. Από την άλλη, είχα και έχω την ανάγκη να μοιράζομαι τα όσα νιώθω και βιώνω. Έτσι, το να αποτυπώνω στο χαρτί σκέψεις, συναισθήματα, ιδέες, ήταν η ιδανική λύση, ώστε να εξαγνίζομαι συναισθηματικά, χωρίς να κουράζω κανέναν.   

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Η ίδια η ζωή! Όλα γύρω μας είναι έμπνευση, μα κυρίως με εμπνέουν οι άνθρωποι, η συμπεριφορά τους, οι κινήσεις τους, οι απόψεις τους. Ερήμιν τους μου δίνουν το κίνητρο του επόμενου θέματος , όπου-τουλάχιστον μέχρι τώρα-τα βιβλία μου καταπιάνονται με υπαρξιακά ζητήματα-αγάπη, πίστη, θυμός, απόγνωση, ντροπή, φόβος , κ.α.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Θεωρώ πως η συγγραφή δεν έχει όρια, ούτε κατηγορίες. Σε πάει όπου εκείνη θέλει. Προσωπικά δεν ακολουθώ κάποιο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, το κάθε βιβλίο, η κάθε ιστορία, μου δείχνει από μόνη της τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να γραφτεί. Και αυτή είναι άλλωστε η μαγεία για έναν δημιουργό κάθε φορά που η έμπνευση θα τον επισκεφθεί.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Έχω εκδώσει τέσσερα βιβλία μέχρι σήμερα. Το πρώτο μου βιβλίο, το «Τανγκό της ψυχής μου», είναι ένα βιβλίο αυτογνωσίας, αυτολύτρωσης, που περιέχει βιώματά μου, σκέψεις, προβληματισμούς κ.α. Ένα βιβλίο με περιεχόμενο κοινωνικό, ψυχολογικό, πνευματικό, που οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι του εσώτερου εαυτού. Το δεύτερο βιβλίο μου, «Όταν μου μίλησαν οι άγγελοι», είναι ένα βιβλίο βασισμένο σε αληθινά γεγονότα όπου οι ήρωές του διηγούνται τις ιστορίες τους, οι οποίες έχουν να κάνουν με ναρκωτικά, πορνεία, αλκοόλ, κακοποίηση, ομοφυλοφιλία, παχυσαρκία κ.α.Γιατί τους συνέβησαν, πως τα αντιμετώπισαν, τα κατάφεραν τελικά; Το τρίτο μου βιβλίο, «Γεννημένος δυο φορές» (το οποίο έχει εξαντληθεί), αναφερόταν στην ζωή ενός παλικαριού, το οποίο δυστυχώς δεν είναι πια στη ζωή, που έπασχε από κυστική ίνωση. Γράφτηκε αφενός για να βοηθήσουμε το παλικάρι (τα έσοδα από την πώληση των βιβλίων διατέθηκαν για την μεταμόσχευση πνευμόνων που έκανε στην Βιέννη) και αφετέρου για να μάθει ο κόσμος τί είναι η κυστική ίνωση. Και το τέταρτο βιβλίο μου, “Φυγαδεύοντας συναισθήματα”, αποτελείται από κείμενα αποφθεγματικά και πεζά ποιήματα προσεγγίζοντας θέματα υπαρξιακά όπως η φιλία, ο έρωτας, η ζωή, ο θάνατος, που όπως όμορφα είπε ένα φίλος μου...” ένα βιβλίο που σκοπό έχει να φωτίσει αυτόν που διψάει για λίγο φως. Ασκήσεις φωτός, λοιπόν.”! Επίσης έχω συμμετάσχει σε πέντε λογοτεχνικά project, έξι συλλογικά έργα, δύο συλλογικά βιβλία, δύο συλλογικά e-book και αρκετά διηγήματά μου είναι δημοσιευμένα σε διάφορους ιστότοπους.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Φυγαδεύοντας συναισθήματα…Σαν ποίηση». 

Το τελευταίο μου βιβλίο γράφτηκε σε διάφορες χρονικές περιόδους της ζωής μου με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας σωρός από κείμενα σε διάστημα τριών χρόνων. Κάποιοι φίλοι που το γνώριζαν με παρακίνησαν στο να τα εκδώσω. Η έμπνευση, η ιδέα στο να γίνουν βιβλίο ανήκει καθαρά σε εκείνους και τους ευχαριστώ!
Το βιβλίο χωρίζεται σε τρεις ενότητες. 
 Η πρώτη ενότητα με τίτλο «Δια_φεύγω» περιλαμβάνει πεζά ποιήματά μου, τα οποία γράφτηκαν σε στιγμές που είχα την ανάγκη να δραπετεύσω είτε από τα κακώς κείμενα της προσωπικής μου ζωής, είτε από τη δυσφορία μου προς το σύστημα ή της κοινωνίας κλπ. Η δεύτερη ενότητα με τίτλο «Δια_πιστώσεις» περιλαμβάνει αποφθεγματικά κείμενα όπου όπως φανερώνει και ο τίτλος της ενότητας, διαπιστώνω κάποια πράγματα από και για την ζωή στα οποία όμως έχω το δικαίωμα πληρωμής στο μέλλον …επί πιστώσει, εννοώντας πως όπως όλοι μας έτσι και εγώ κάποια στιγμή θα «εξοφλήσω» εκείνα που μου αναλογούν προς τους άλλους και οι τωρινές διαπιστώσεις μου θα είναι αυτές που θα με κάνουν καλύτερη για εκείνη την στιγμή. Στην τρίτη και τελευταία ενότητα, με τίτλο «Δια_τρέχοντας», υπάρχουν προτάσεις και στροφές που γραφόντουσαν πάντα στο πόδι και συνήθως όταν βρισκόμουν έξω, οπουδήποτε, στη δουλειά, στην βόλτα, σ’ ένα καφέ, για φαγητό, σ’ ένα ταξίδι και η έμπνευση δεν με άφηνε σε ησυχία αν δεν σημείωνα κάπου τα όσα αποκόμιζα. Γραφόντουσαν όπως γράφω και στο βιβλίο «δια_τρέχοντας από – και – την πραγματικότητα».

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Γράφω οποιαδήποτε στιγμή του εικοσιτετράωρου! Και ημέρα και νύχτα! Όταν δημιουργηθεί η ανάγκη να γράψω, θα γράψω ανεξαρτήτου ώρας, ημέρας ή νύχτας!


12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Αντιφατική. Αφενός υπάρχει πληθώρα ερεθισμάτων που οδηγούν στην έμπνευση και κατ’ επέκταση στην δημιουργία όπου αυτό από μόνο του είναι ωραίο ως συναίσθημα, αφετέρου ο εκάστοτε λογοτέχνης καλείται να αναμετρηθεί με αρκετές δυσκολίες που υπάρχουν στον χώρο. Δεν υπάρχει αξιοκρατία και τα κριτήρια είναι εμπορικά και οικονομικά. Ο χώρος είναι ανταγωνιστικός και δυστυχώς δεν λείπουν οι κλίκες που μεταξύ τους ευλογούν τα γένια τους  δημιουργώντας έτσι μια εικόνα στα μάτια των αναγνωστών που στην ουσία είναι ψεύτικη.


13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Υπάρχει μεγάλη λογοτεχνική παραγωγή χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι απαραίτητα καλό, γιατί έτσι πολλά αξιόλογα έργα μένουν στην αφάνεια. Η ποσότητα «τρώει» την ποιότητα.

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Η κατάλληλη διαφήμιση η οποία απαιτεί χρήμα. Ελάχιστοι οι εκδοτικοί οίκοι που έχουν αυτή την δυνατότητα ώστε να γίνει η προώθηση. Και φυσικά το σύστημα…αν το σύστημα σε θέλει για τους όποιους λόγους το βιβλίο σου θα γίνει best seller άσχετα αν αξίζει ή όχι.


15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Το έντυπο βιβλίο! Η μυρωδιά του χαρτιού, η αφή, ο ήχος από το γύρισμα των σελίδων, είναι κάτι μαγικό!

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να αγαπάνε αυτό που κάνουν, την γραφή. Να γράφουν όχι για να αρέσουν αλλά γιατί το έχουν πραγματική ανάγκη. Να διαβάζουν συνέχεια. Να έχουν επιμονή, υπομονή και γερό στομάχι.

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Ένα από τα τελευταία βιβλία που διάβασα και ξεχώρισα είναι του Κώστα Μουρσελά «Κλειστόν λόγω μελαγχολίας». Πρόκειται για ένα βιβλίο με ιστορίες αλληλένδετες που φτιάχνουν ένα μυθιστόρημα. Ιστορίες που διαδραματίζονται σε μια μικρή πόλη όπου οι ήρωες του βιβλίου θέλουν να αποδράσουν είτε από τον ίδιο τους τον εαυτό, είτε από το σπίτι τους, είτε από την ίδια τους την πόλη. Καταπληκτικό βιβλίο με δυνατά μηνύματα.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ατελείωτη η λίστα! Ενδεικτικά θα αναφέρω τον Νίκο Καζαντζάκη, την Λιλή Ζωγράφου, Μάρω Βαμβουνάκη, Βασίλη Βασιλικό, Μαργαρίτα Καραπάνου, Αλμπέρ Καμύ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Τσαρλς Μπουκόβσκι, με μια ιδιαίτερη έφεση στην Κική Δημουλά την οποία διαβάζω όταν είμαι στις κλειστές μου και πάντα μα πάντα βρίσκω λύσεις σε αυτό που μου συμβαίνει την εκάστοτε στιγμή.

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Ατελείωτη η λίστα και εδώ, αφού είναι πολλά τα αγαπημένα μου βιβλία. Θα αναφέρω όμως του Γιάννη Ξανθούλη «Την Κυριακή έχουμε γάμο». Η γραφή του Ξανθούλη είναι τόσο συναρπαστική που ποτέ δεν χορταίνεις ένα βιβλίο του με μια και μόνο ανάγνωση! Και φυσικά τα περισσότερα βιβλία της Ρόζαμουντ Πίλτσερ ξεχωρίζοντας το «Μαζεύοντας κοχύλια».

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Θα ήθελα όσο υπάρχω στον μάταιο τούτο κόσμο να συμπορεύομαι με την συγγραφή. Θα ήθελα να μην με προδώσει και να μείνει μαζί μου μέχρι το τέλος του ταξιδιού. 

*     *     *



Άτιτλο
(της Νεφέλης Πόπης Ζάνη) 


Πόσο νομίζεις διαφέρει ο επαίτης από εσένα; Καθόλου θα έλεγα με σιγουριά, αν μοναδική διαφορά δεν ήταν πως εκείνος φαίνεται ενώ εσύ όχι. Εσύ έμαθες καλά να κρύβεις εκείνα που δεν έχεις. Πεινάς για αγάπη, διψάς για έρωτα, κρυώνεις αποζητώντας μια αγκαλιά και κλαίς κρυφά μονάχος σου τις νύχτες. Και πες μου τώρα ποιό είδος επαιτείας πονάει πιο πολύ; Εκείνο της επιβίωσης ή το δικό σου; Αν πεις εκείνο της επιβίωσης θα είναι λάθος. Αλλά και αν πεις εκείνο το δικό σου θα είναι ίσως … ακόμα πιο λάθος. Και ξέρεις γιατί; Γιατί η επαιτεία όποια μορφή και αν έχει πονάει. Και ο μεγαλύτερος πόνος της είναι όχι για εκείνα που δεν έχεις και βγήκες στο κουρμπέτι να τα βρεις, μα για τις αιτίες που σε οδήγησαν στην επαιτεία. Μα ξέρεις ποιά είναι η κρυμμένη μαγεία σε αυτό το αλισβερίσι; Και εσύ που επαιτείς, γιατί κάτι ζητάς και εκείνος που σου δίνει, έχετε την ίδια ανάγκη. Δούναι και λαβείν. Η ελεημοσύνη συνδέει τους ανθρώπους. 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Φυγαδεύοντας συνασιθήματα...Σαν ποίηση”




Γυρεύοντας μιαν ανάσταση
(της Νεφέλης Πόπης Ζάνη

Στην απέναντι πολυκατοικία, στον πρώτο όροφο, συχνά πυκνά έβλεπα στο μπαλκόνι μια ωραία κοπέλα, άλλοτε να απλώνει ρούχα, άλλοτε να πίνει τον καφέ της και άλλοτε έτσι απλά να ρεμβάζει. Την παρατηρούσα συνέχεια. Ήταν η όαση στην έρημό μου. Ποτέ ξανά δεν είχα δώσει σημασία στους γείτονές μας, αυτή η κοπέλα όμως μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Όμορφη με μακριά μαύρα μαλλιά, σμιλεμένη σιλουέτα και χαριτωμένες κινήσεις. Πώς δεν την είχα δει τόσο καιρό; Η μητέρα, που όπως φαίνεται είχε καταλάβει ότι χάζευα την κοπέλα με τις ώρες, μου είπε πως ήταν η κόρη της κυρίας Αμαλίας. Έλειπε στο εξωτερικό για σπουδές και τώρα τελευταία είχε επιστρέψει. «Θα πρέπει να είναι γύρω στα εικοσιπέντε, αποκλείεται παραπάνω, αν θυμάμαι καλά δηλαδή. Αλλά εσύ τον νου σου, δεν είναι για μας αυτές» είπε η μητέρα με επιβλητικό ύφος. «Δεν είναι για μας» σκέφτηκα. «Πληθυντικός» ξανασκέφτηκα. Η μητέρα χρησιμοποίησε πληθυντικό, μου φάνηκε γελοίο. Για πρώτη φορά μου φάνηκε γελοίο κάτι που είπε η μητέρα. Πήγα στο δωμάτιό μου και γέλασα. Είχα φτάσει πια τριάντα δύο χρονών και η μητέρα ακόμα χρησιμοποιούσε πληθυντικό, ακόμα θεωρούσε πως της ανήκα και δεν είχα δική μου ζωή! Φοβόταν μη μείνει μόνη ή βολεύτηκε σ’ αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω, μα ήταν πραγματικά γελοίο! Πείσμωσα και έβαλα στόχο να πλησιάσω την όμορφη κοπέλα. Δεν ήξερα το πώς, αλλά κάτι θα έβρισκα. Την επόμενη εβδομάδα συνέχισα να την  «παρακολουθώ» και ένιωθα άχρηστος που ακόμα δεν είχα βρει το θάρρος να την πλησιάσω. Είχα γίνει νευρικός και ανήσυχος και η μητέρα το καταλάβαινε, δεν μου πολυμιλούσε όμως, παρά μόνο με κοιτούσε. Με τα πολλά, ένα πρωί που η μητέρα είχε βγει για ψώνια, έπινα τον καφέ μου με τα μάτια κολλημένα στο απέναντι μπαλκόνι. Η όμορφη κοπέλα δεν φάνηκε και άρχισα να ανησυχώ. Αποφασισμένος να της μιλήσω κατέβηκα στον δρόμο και την έστησα κανονικά έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας της. Αφού κάπνισα δύο τσιγάρα, την είδα να κατεβαίνει. Ίδρωσα. Άνοιξε την πόρτα και πετάχτηκα μπροστά της. Εκείνη τρόμαξε κι εμένα δέθηκε η γλώσσα μου κόμπος και δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Κοντοστάθηκε και με κοίταξε. «Θέλετε κάτι; Είστε καλά;» με ρώτησε. Θα πρέπει να έδειχνα χάλια για να με ρωτήσει αν ήμουν καλά. Συνέχισα να την κοιτάζω, ενώ παράλληλα η ζωή μου με τη μητέρα περνούσε μπρος στα μάτια μου. Και όλο αυτό σαν να με έκανε να ξυπνήσω απότομα και να θέλω να προλάβω τη ζωή. «Θέλω να σε γνωρίσω. Μένω απέναντι ακριβώς και θέλω να σε γνωρίσω» της είπα σχεδόν εκλιπαρώντας την. «Είμαι η Σοφία, χάρηκα» μου είπε εμφανώς αμήχανη, ίσως και τρομαγμένη, ενώ παράλληλα μου έδινε το χέρι της. Ανταλλάξαμε χειραψία. Ήταν το ομορφότερο άγγιγμα που ένιωσα ποτέ. «Συγνώμη, έχω αργήσει» είπε κι έφυγε βιαστικά. Απέμεινα εκεί σαν βαλσαμωμένος. Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο από τη συγκεκριμένη ημέρα. Μονάχα την πρώτη συνάντηση με την όμορφη κοπέλα. Οι μέρες μου απέκτησαν επιτέλους νόημα και στο στομάχι μου είχαν στήσει χορό οι πεταλούδες. Η μητέρα έλεγε πως φερόμουν σαν ανόητο μαθητούδι και όλο προσπαθούσε να μάθει τι μου συνέβαινε. Δεν της έλεγα τίποτα, μόνο την απέφευγα με διάφορες δικαιολογίες. Εν τω μεταξύ, όλο αυτό το διάστημα με τη Σοφία είχαμε βγει τρεις τέσσερις φορές για καφέ. Και φυσικά μόνο όταν έλειπε η μητέρα. Ήμουν ερωτευμένος για πρώτη φορά. Αυτό ήταν θεσπέσιο, από την άλλη όμως ήταν και πληγή. Δεν είχα πάει ποτέ με γυναίκα, κι αν φτάναμε ως εκεί με τη Σοφία, τι θα έκανα; Κι εκείνη πώς θα αντιδρούσε; Και αν γελούσε μαζί μου; Αυτές οι σκέψεις με τυραννούσαν μέσα μου. 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Όταν μου μίλησαν οι άγγελοι”




Δυο λέξεις
(της Νεφέλης Πόπης Ζάνη) 

                      
Όλη μας η ζωή κινείται γύρω από δυο λέξεις. Συναντήσεις και αποχωρισμοί. Με ανθρώπους και καταστάσεις. Κάθε άνθρωπος που συναντάμε δημιουργεί και μια κατάσταση, ένα βίωμα. Κάποιους τους βρίσκουμε εμείς και κάποιοι άλλοι μας βρίσκουν μόνοι τους. Ιδιαίτερη σημασία να δίνεις στους ανθρώπους που έρχονται ξαφνικά στη ζωή σου. Κάθε άνθρωπος, βέβαια, έχει τον λόγο του που υπάρχει στη ζωή σου, μα εκείνοι που έρχονται ξαφνικά και αναπάντεχα είναι ιδιαίτερης σημασίας. Δεν τους περιμένεις, δεν ξέρεις καν πως υπάρχουν, και όμως έρχονται την καταλληλότερη στιγμή στη ζωή σου. Συνήθως, λίγο πριν πέσεις. Ναι, λες και τους στέλνει ο Θεός την ώρα που σε βλέπει πως... ένα βήμα ακόμα και έπεσες... Τότε εκεί, λίγο πριν από το βήμα, συναντάς έναν άνθρωπο, πώς λέμε... ουρανοκατέβατο. Στη ζωή μου πολλές φορές ήρθανε τέτοιου είδους άνθρωποι. Απρόσμενα. Τους ευχαριστώ. Δίχως αυτούς, ίσως ποτέ δεν είχα αντιληφθεί την παρουσία «επίγειων αγγέλων». Η αλήθεια είναι πως δεν τους αναγνώριζα αμέσως, ότι είναι, ας πούμε, το «δεκανίκι» που μου έλειπε τη δεδομένη στιγμή. Μα με το πέρασμα του χρόνου καταλάβαινα γιατί ο καθένας από αυτούς ερχότανε στη ζωή μου. Συνήθως το καταλάβαινα λίγο πριν από το τέλος. Λίγο πριν από τον αποχωρισμό. Ο αποχωρισμός είναι η επώδυνη διαδικασία που κρύβει η συνάντηση. Κατάφερα να ισορροπήσω τη χαρά της συνάντησης και τη λύπη του αποχωρισμού, με την ανάμνηση. Κατάλαβα πως είναι μια διαδικασία που κανείς μας δεν αποφεύγει. Η συνάντηση και ο αποχωρισμός θα υπάρχουν πάντα στη ζωή μας. Έτσι, κράτησα την ανάμνηση του κάθε ανθρώπου που συνάντησα και αποχωρίστηκα, κλείνοντας μέσα κάθε ηθικό δίδαγμα που αποκόμισα από δαύτους. Δυό λέξεις η ζωή μας. Συναντήσεις και αποχωρισμοί. Ο  συνδετικός κρίκος μεταξύ τους; Η ανάμνηση, που τροφοδοτεί την ψυχή μας και γεννά το χαμόγελο σε κάθε θύμηση. Η μνήμη δεν σβήνει, γι’ αυτό δημιουργείται η ανάμνηση. Η ωραία ανάμνηση που ήρθε στον νου μας πάλι σε ανύποπτη στιγμή και εμείς απλώς χαμογελάμε, χωρίς κανείς να ξέρει το γιατί. 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Το τανγκό της ψυχής μου”


*     *     *




ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΕΦΕΛΗΣ ΠΟΠΗΣ ΖΑΝΗ

Η Νεφέλη γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1973 όπου και διαμένει μέχρι σήμερα. Έχει λάβει μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, λογοτεχνικά project, δύο συλλογικά βιβλία, δύο συλλογικά e-book και αρκετά διηγήματά της είναι δημοσιευμένα σε διάφορους ιστότοπους. Αρθρογραφεί στον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.).

Βιβλιογραφία

"Το τανγκό της ψυχής μου"_Εκδόσεις Οσελότος (2011)

"Όταν μου μίλησαν οι άγγελοι"_Εκδόσεις Οσελότος (2014)

"Γεννημένος δυο φορές"_Revolution Εκδοτική (2014)

"Φυγαδεύοντας συναισθήματα"_Εκδόσεις Γεωργίου (2015)

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

Μια ιστορία κάθε μέρα (2012)

Φίλων Σοφίες. 203 αποφθέγματα (2014)

Ιωάννινα: Ιστορίες της πόλης μας (2014)

Καλλιτεχνικό ημερολόγιο, διοργάνωση τοβιβλίο.net (2015)

Ανθρώπων έργα (2015)

Μονόλογοι (2017)-e-book

Καλλιτεχνικό ημερολόγιο, διοργάνωση τοβιβλίο.net (2017)

Συμμετοχή σε λογοτεχνικά project

25η ώρα (2014)-e-book

120 λέξεις (2015)

Το γραμμόφωνο (2015)

25 λέξεις (2015)

inner.gr (2016)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Περιμένουμε τις απόψεις σας!