Ο Μαραθωνοδρόμος του Ιωάννη Χειμωνάκου (ποίημα)

Ο Μαραθωνοδρόμος

Κάθε μέτρο αγωνία
κάθε βήμα τυραννία
μα εσύ είσαι ταγμένος,
πάντα αφοσιωμένος
στο σκοπό να τερματίσεις
μα και να πανηγυρίσεις
ένανε τερματισμό
κι’ ας σε πάρουν σηκωτό.

Η ανάσα σου κοφτή

μα η ματιά σου κοφτερή,
το ρολόϊ σου κοιτάς,
τα χιλιόμετρα μετράς,
ένα μέτρο,ένα βήμα,
όλο πιο κοντά στο νήμα

Κουβαλάς μια ιστορία
και Αρχαία Μεγαλεία,
Ήρωες,Πολεμιστές
της ζωής αγωνιστές
και εκείνοι σαν και σένα,
όλ’ οι Έλληνες σαν ένα

και τα πόδια σου βαραίνουν,
σαν τα σωθηκά να βγαίνουν,
μα εσύ σ’ Αρχαία Χνάρια
δεν λιγίζεις τα ποδάρια
μόνο έχεις μιάν ευχή,
παλληκάρι στην ψυχή,
τρέχεις πιά με το μυαλό
τον αγώνα τον καλό.

Δεν σε νοιάζει πιά η θέση,
το βραβείο που θα πέσει,
τρέχεις για να τερματίσεις,
τον εαυτό σου να κερδίσεις.

Στις κερκίδες θεατές
χρονομέτρες και κριτές,
εσύ στο βηματισμό σου,
τρέχεις στον τερματισμό σου
μα πετάς
δεν περπατάς
έστω κι’ αν παραπατάς,
γιατί είσαι το λιοντάρι,
των δικών σου το καμάρι.

Άθλος είν’ ο Μαραθώνας
και εσύ ο κυκεώνας
που τα πάντα στροβιλίζεις
τη στιγμή που τερματίζεις.

Σου οφείλουν θαυμασμό
όλοι στον τερματισμό.

Ιωάννης Γ. Χειμωνάκος 

(εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλες τις συμμετέχουσες και όλους τους συμμετέχοντες στον σημερινό αυθεντικό Μαραθώνιο)