Χορτασμένη μοναξιά
ακούμπησες τον κόσμο μου.
Ξεφύλλισες τους ώμους μου
για πρώτη φορά.
Το καστανό και το πράσινο
γνώρισαν το γαλάζιο
και τότε όλες οι ευθείες ενώθηκαν.
Τ’ αστέρια πλέχτηκαν με τις ευχές
και σ’ έφεραν σε δάση
χρυσοστολισμένα.
Σε ασημένια φώτα, σεληνιακές μουσικές,
που ροδίζουν αδόκητα
στο πειθήνιο σκοτάδι,
ζεσταίνοντας την κρύα μοναξιά
που κάποτε πεινούσε.
γνώρισαν το γαλάζιο
και τότε όλες οι ευθείες ενώθηκαν.
Τ’ αστέρια πλέχτηκαν με τις ευχές
και σ’ έφεραν σε δάση
χρυσοστολισμένα.
Σε ασημένια φώτα, σεληνιακές μουσικές,
που ροδίζουν αδόκητα
στο πειθήνιο σκοτάδι,
ζεσταίνοντας την κρύα μοναξιά
που κάποτε πεινούσε.
Ματίνα Δαραβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!