Νύχτα Χριστουγέννων - Χριστίνα Χασάπη

ΝΥΧΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Βαθειά μεσάνυχτα
Στην καρδιά του χειμώνα
Σαν κάτι ν' ακούει
Μιά μικρή ανεμώνα.

Τεντώνει τ' αυτάκια της
Ναί, δεν γελιέται
Ήχος, χαρμόσυνος,
Καμπάνας πλανιέται.

Χτυπάει χαρούμενα
Τους πιστούς να ξυπνήσει
Ανθρώπων, συνείδηση
Αν μπορεί, ν' αφυπνίσει.

Στην εκκλησιά να τρέξουνε
Με φανάρια αναμμένα
Τιμές ν' αποδώσουνε
Στην Σωτήρια Γέννα.

Τί πόνος, τί θλίψη
Που κι αυτή δεν μπορεί
Να γιορτάσει μαζί τους
Νιώθει τόσο μικρή.

'Αχ, πόσο θά θελε
Τον Χριστό, ν' αγκαλιάσει
Και στο Θείο Χεράκι Του
Να μπεί, να φωλιάσει.

Με μεγάλο παράπονο
Το βλέμμα υψώνει
Νιώθει τόσο ανίσχυρη
Αδύναμη, μόνη.

Μα, χάδι αισθάνεται
Από άγνωστα χέρια
Και φωνή, σα ν' ακούγεται
Μέσα απ' τ' αστέρια.

Εσύ, νιώσε περήφανη
Και τους αγώνες, μέτρα
Με τί ψυχή και δύναμη
Εφύτρωσες, στην πέτρα.

Και πώς αντέχεις στον χιονιά
Στο κρύο, στην καταιγίδα
Χωρίς κάποιος, να σού 'δωσε
Αγάπη και φροντίδα.

Φωτεινό παράδειγμα
Για μεγάλους και μικρούς
Πίστη και υπομονή
Στους χαλεπούς καιρούς.

Χριστίνα Χασάπη