Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Μηνά Τσαμπάνη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Μηνά Τσαμπάνη, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΤΣΑΜΠΑΝΗ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Η λέξη που θα διάλεγα για ορίσω το νόημα της λογοτεχνίας θα ήταν ταξίδι. Πόσα όμορφα ταξίδια σε τόσους όμορφους κόσμους είτε πραγματικούς είτε φανταστικούς και σε μακρινές εποχές έχουμε κάνει μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου ή από τις σελίδες ενός κόμικ; Πόσα ταξίδια κάνουμε στο λογισμό του συγγραφέα και γνωρίζουμε τον τρόπο σκέψης του; 

Το βιβλίο είναι ένα πλοίο, ο συγγραφέας είναι ο πλοίαρχος αλλά οι αναγνώστες είναι συνταξιδιώτες. Κάνουμε όλοι μαζί παρέα, ταξιδεύουμε και ανακαλύπτουμε νέους κόσμους, νέους χαρακτήρες και νέες εμπειρίες.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Τροφή για σκέψη. Δεδομένα για επεξεργασία.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Θεωρώ ότι ένας λόγος είναι η αποσάρθρωση της σκέψης από διάφορα τηλεοπτικά προϊόντα. Τα λεγόμενα reality shows που υπηρετούν τη λεγόμενη παθητική δημιουργικότητα.  Δεν υπάρχει σεναριογράφος που θα ξοδέψει λευκή και φαιά ουσία για να παρουσιάσει μια ελκυστική ιστορία, δεν υπάρχει συγκεκριμένο όραμα. Απλά απομονώνονται κάποια αρνητικά χαρακτηριστικά, στηρίζονται σε αυτά για να κάνουν τις επιθυμητές τηλεθεάσεις.

Που είναι το ταξίδι σε αυτό; Που είναι το υλικό που θα ωθήσει τον αναγνώστη, τον τηλεθεατή, όπως θέλετε πείτε τον, για να βάλει το μυαλό του να δουλέψει; Να βάλει τη φαντασία του να δουλέψει;

Επίσης στοχοποιώ  και την Οικονομική Κρίση που έχει βάλει το χεράκι της στην απαλλοτρίωση των χαρακτήρων μας. Μας έχει κλέψει το κέφι μας, το δικαίωμα να κάνουμε όνειρα. Έχει επιβάλει τη πραγματικότητα εις βάρος της φαντασίας. Το κακό με αυτό είναι ότι αυτή η επιβολή έχει γίνει με έναν αρκετά βάρβαρο τρόπο. 

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Άνοιγμα και ξεδίπλωμα της ψυχής και των αισθημάτων που τη διέπουν.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Μια σειρά από φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους ερεθίσματα με ώθησε βήμα-βήμα στο να σκιτσάρω τη πρώτη μου ιστορία. Κάποια από αυτά τα ερεθίσματα σύναυδαν με κάποια χαρακτηριστικά όπως ο δυναμισμός, η δράση, η επιθυμία να κάνω αυτό που θεωρώ σωστό.

6. Γιατί γράφετε;

Μου αρέσει να δημιουργώ.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Είναι πολλές οι πηγές μου. Απλά επεξεργάζομαι τα δεδομένα και κρατώ αυτά που θα εξυπηρετήσουν την ιστορία μου αλλά και τα μηνύματα που θα προσπαθήσω να μεταδώσω στον αναγνώστη. 

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Με τη Φαντασία. Συγκεκριμένα, θέλω να ασχοληθώ με την Επιστημονική Φαντασία και να τη συνδυάσω με άλλα είδη όπως η Κωμωδία, το Δράμα και τον Τρόμο έτσι ώστε να μη μοιάζει στείρα από αισθήματα.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Το 2017 κυκλοφόρησε η πρώτη μου σοβαρή προσπάθεια από τις Εκδόσεις Ανάτυπο. Ένα αισθηματικό μυθιστόρημα φαντασίας με το τίτλο Η Θλιμμένη Πριγκίπισσα των Ωκεανών. Στόχος με αυτό το βιβλίο είναι να περάσω στους αναγνώστες το νόημα της πραγματικής αγάπης. Όταν λες τη φράση Σ’αγαπώ είναι αδιαμφισβήτητα πολύ όμορφο. Είσαι σίγουρος όμως ότι μπορείς να επωμιστείς το βάρος που συνοδεύει αυτή τη φράση; Μπορείς να κάνεις τη μεγαλύτερη θυσία για εκείνον ή εκείνη που αγαπάς;

Παράλληλα κυκλοφορεί η συλλογή Sci-Fi Διαγωνισμός 1 από τις Εκδόσεις Ανάτυπο. Εκεί συμμετέχω με το διήγημα Ένα Μάθημα Ζωής Από Έναν Ξένο.

Μια ακόμα ιστορία μου θα βρείτε στη συλλογή Έπος της Φαντασίας: Ανάσταση. Πρόκειται για την ιστορία με τίτλο Μάρτυρες. 

Το πιο πρόσφατο μου βιβλίο είναι Ο Κόκκινος Μαχητής της Γης.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «O Κόκκινος Μαχητής της  Γης».  

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2019, μια ιστορία στην οποία χρησιμοποιώ τα στερεότυπα των Shonen και των ταινιών του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Μάρβελ με μια ιδέα ελληνικού τρόπου σκέψης. Μια ύπερ ηρωική ιστορία που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα του μέλλοντος.  Ο δικός μας σούπερ ήρωας. 

Κάτι θα γίνει με αυτό το βιβλίο, αν όλα πάνε καλά με τη ζωή μου και με κάποια άτομα που αγαπώ, αλλά για την ώρα θα μου επιτρέψετε να μην αποκαλύψω κάτι παραπάνω γιατί όλα είναι ακόμα ρευστά και θέλω να έχω στα χέρια μου χειροπιαστά δεδομένα.

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Το απόγευμα, γύρω στις έξι με εφτά. Το λυκόφως και το μεταίχμιο μεταξύ μέρας και νύχτας είναι τόσο γαργαλιστικά για τη φαντασία.

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Επωμίζεται με την ευθύνη να χαρίσει στον αναγνώστη μια ιστορία που θα ψυχαγωγήσει και θα ωθήσει το μυαλό του να ξεφύγει από τη πραγματικότητα επαναφορτίζοντάς τον έτσι με κουράγιο και πνευματική ισχύ για να συνεχίσει να ανταπεξέρχεται.

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Πολύ καλή θα τολμούσα να πω. Το γεγονός ότι υπάρχουν φεστιβάλ που θα υποστήριζαν και θα σύστηναν το λογοτεχνικό είδος της Φαντασίας τόσο την εγχώρια όσο και από άλλες χώρες είναι ενθαρρυντικό.

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Να ξεκινάς να γράφεις την ιστορία σου χωρίς να έχεις κατά νου να τη κάνεις Βest Seller. Έτσι πέφτεις σε παγίδες και κλισέ.

Βάλε ψυχή, βάλε μεράκι. Γράψε με κέφι. Μετά σύλλεξε τα αναδραστικά δεδομένα που θα λάβεις από τις καλοπροαίρετες κριτικές και γνώμες και χρησιμοποίησε τα για να βελτιωθείς.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Έντυπο βέβαια. Το βιβλίο ανήκει στα χέρια ενός αναγνώστη. Να γίνει ένα με εκείνο μέσω της επαφής, να μπορεί να το ανοίξει όποτε θέλει, να το κλείσει όποτε θέλει. Τι θα γίνει αν το τάμπλετ ξεμείνει από ενέργεια και δεν έχεις διαθέσιμο τρόπο για να το επαναφορτίσεις;

Βέβαια δεν λέμε όχι και στις νέες ιδέες μιας και προσπαθώ να μην είμαι δογματικός. Απλά τρέφω μια ιδέα περισσότερης εκτίμησης στα φυσικά, έντυπα βιβλία.

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να κάνει μια καλή επεξεργασία από τα δεδομένα που λαμβάνει από τις κριτικές. Να ξεχωρίζει ποιες έχουν στόχο να τον βοηθήσουν να βελτιωθεί και ποιες προσπαθούν απλά να τον αποκαρδιώσουν. Αν αγαπάει το γράψιμο και τη δημιουργία, πρέπει να κάνει στην άκρη τους όποιους εγωισμούς και να εξελίσσεται χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες και να τις χρησιμοποιεί προς όφελος της ιστορίας που θα θελήσει να πει. Να σημειώσω κάτι σημαντικό όμως, αυτό δε σημαίνει ότι θα αφήσει κάποιον να τον κάνει σκουπίδι που δεν έχει διαβάσει το βιβλίο του και το δέσει κόμπο. Θα κάνει μια καλή έρευνα, θα ανακαλύψει κριτικούς, θα αναλύσει τις κριτικές και θα κρίνει ποιοι θα τον βοηθήσουν. Όταν θα τις λάβει αυτές τις κριτικές, θα τις αναλύσει, θα πάρει τα δεδομένα που χρειάζεται για να βελτιωθεί.

Μια σημαντική συμβουλή που έχω να δώσω σε όλους είναι η εξής… Υποστηρίζουμε την Ελληνική Λογοτεχνία και όλους τους εκπροσώπους της. Δίνουμε ίσες ευκαιρίες σε όλους να δείξουν την αξία τους.

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Διάβασα μια καλαίσθητη συλλογή διηγημάτων τρόμου η οποία κυκλοφορεί σαν αυτοέκδοση η οποία είναι πολύ προσεγμένη ως το τεχνικό ύφος. Ονομάζεται 10 Διαταραγμένα Διηγήματα από τον κύριο Γιάννη Τοτονίδη.

Λίγο πριν το ξέσπασμα της Πανδημίας και την επιστράτευση των νοσοκομείων για τη καταπολέμησή της (είμαι Νοσηλευτής/Αποκλειστικός Νοσοκόμος) πρόλαβα να διαβάσω και ένα πολύ όμορφο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ονομάζεται Εγκλήματα στην Αθήνα δια χειρός Ιωάννας Γελάρδου και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άνιμα. Έχω διαβάσει και πολύ όμορφες ιστορίες microfiction από τις ταλαντούχες Κατερίνα Κρυστάλλη και Νίκη Μουσούλη που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις 121 Λέξεις.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Από Έλληνες, μου αρέσουν πολύ ο Βασίλης Γιαννάκης, ο Παναγιώτης Δεληγιάννης, ο Γιώργος Γιώτσας, ο Νίκος Μηλιώρης, η Γιώτα Σταυρίδη και περιμένω τα έργα των Κατερίνα Κρυστάλλη και Νίκη Μουσούλη.  

Από τους ξένους, δηλώνω εραστής της βιβλιογραφίας των Άρθουρ Κλάρκ, Άλαν Μουρ, J.K Rowling, Ένιντ Μπλαίτον, Ναόκο Τακείτσι, Γκο Ναγκάι και Ακίρα Τοριγιάμα.

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Από Έλληνες, το Graphic Novel που μου έχει κλέψει τη καρδιά είναι το D’JISMO 48 του Νίκου Μηλιώρη. Είναι εναρμονισμένο με τα ιδανικά και με το δικό μου μήκος κύματος περισσότερο. Δεν μειώνω όμως την αξία σε κανέναν γιατί όλα τα πρόσωπα προανέφερα, χωρίς καμιά εξαίρεση, γιατί έχουν αγγίξει και ένα διαφορετικό κομμάτι της ψυχοσύνθεσής μου και είναι εξαιρετικοί-εξαιρετικές και σαν δημιουργοί αλλά και σαν χαρακτήρες.

Από ξένους διαλέγω να αναφέρω το 2010: Οδύσσεια 2 του Άρθουρ Κλάρκ και τον ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτό το σαγηνευτικό ταξίδι που μου πρόσφερε μέχρι τον πλανήτη Δία μέσα από τις σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου.

Το βιβλίο Επαφή του αείμνηστου Κάρλ Σέηγκαν κατέχει επίσης μια ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μου.

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Σε λίγες εβδομάδες και φυσικά αν το επιτρέψουν οι υπάρχουσες συνθήκες, θα παρουσιάσω το βιβλίο που θα εγκαινιάσει τη συνεργασία μου με τις Εκδόσεις Ζενίθ που μας συστήνει η κ. Μελίνα Τούντα. Το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει ονομάζεται Μωβ: Το Χρώμα της Λύπης και το έχω γράψει σε συνεργασία με τον ξάδελφό μου Εμμανουήλ Κομπάνη. Πρόκειται για μια ιστορία τρόμου η οποία πραγματεύεται με ένα αληθινό παράγοντα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και δημοσίως τη κ. Μελίνα για τη ευκαιρία που μου έδωσε.

Σε συνεργασία με τον κ. Χρήστο Κεσκίνη θα κυκλοφορήσει μια συλλογή ιστοριών τρόμου. Το όνομα της συλλογής είναι Κοσμικό Έρεβος και θα βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων από τις Εκδόσεις AllBooks. Σε αυτή τη συλλογή, συμμετέχω με ένα διήγημά μου: τίτλος Η Υπόσχεση. Σε αυτή τη συλλογή θα βρείτε και άλλους ταλαντούχους συγγραφείς Φαντασίας και Τρόμου όπως ο Βασίλης Γιαννάκης, ο Μιχάλης Δαγκλής και άλλοι πολλοί. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον κ. Κεσκίνη για ότι έχει προσφέρει για το χώρο της Φαντασίας.

Μια ακόμα συμμετοχή μου θα βρείτε στη συλλογή Σπασμένο Αυγό. Μια συλλογή που αφιερώνεται στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες Και Ικανότητες. Αυτή η συλλογή θα κυκλοφορήσει με πρωτοβουλία της κ. Μελίνας Τούντα.

Μετά θα ασχοληθώ με τον εμπλουτισμό και τη συνέχεια της ιστορίας του Χηίκς Ο’Ντάριεν. Να το θυμάστε αυτό το όνομα. 

Κάποια στιγμή θέλω να κυκλοφορήσω ένα βιβλίο που θα βοηθάει τους φροντιστές ασθενών με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια.

Παράλληλα, γράφω στίχους για λαϊκά τραγούδια και αναζητώ συνθέτη για να τα μελοποιήσουμε.

Θα ήθελα να στείλω τη συμπαράστασή μου σε όλους εκείνους που συμβάλουν στη καταπολέμηση της Πανδημίας στο ιατρικό και νοσηλευτικό πεδίο. Έχω τη τιμή να συμμετέχω σε αυτό τον αγώνα.

Γιατρούς, Νοσηλευτές, Αποκλειστικούς Νοσοκόμους, Νοσοκόμους Φυσιοθεραπευτές, Τραπεζοκόμους, Καθαρίστριες, Μικροβιολόγους, Βιοπαθολόγους, Βιοχημικούς, Διαιτολόγους, Χειριστές Ιατρικού Εξοπλισμού και Ασθενοφόρων.

*     *     *

Θυμάσαι

(του Μηνά Τσαμπάνη)

Minerboh

Θυμάσαι...

Τώρα τη φωνή σου αφουγκράζομαι Και εκείνη τραγουδάει Στην αγκαλιά μου και μέσα μου έλα Και λέω τολμάω να σε νοιάζομαι Καθώς η καρδιά γελάει Και τη βλέπω να γεμίζει με τρέλα

Εκείνη που εχθές ραγισμένη έτρεχε Μα τώρα πια…

Θυμάσαι που πετούσαμε με κομμένα τα φτερά μας; Θυμάσαι που ταξιδεύαμε με πυξίδα τ’ όνειρα μας; Θυμάσαι που μου τραγουδούσες το πιο γλυκό σκοπό Το πιο γλυκό σκοπό… Σ’ αγαπώ…

Τώρα μπορώ ελπίδες να χτίσω Καθώς ατενίζω Των ματιών σου το βαθύ γαλάζιο Και το χέρι στους ώμους σου ακουμπώ Και σαν ορφανό φύλλο Τον βοριά σου, σα τη μάνα, αγκαλιάζω

Εκείνον που στα πέρατα μου αλητεύει... Μα τώρα πια...

Θυμάσαι που πετούσαμε με κομμένα τα φτερά μας; Θυμάσαι που χτίζαμε από κοινού τα όνειρά μας; Θυμάσαι που πλησίαζες κοντά μου και τραγουδούσες Το πιο γλυκό σκοπό… Σ’ αγαπώ…

Και δεν είμαι μόνος μου (ποτέ ξανά) Τώρα τον ουρανό κοιτάζω (εκεί ψηλά)

Αγάπη, σε δικάζω.

(του Μηνά Τσαμπάνη)

Βράδια ατέλειωτα μόνος μου περνώ Με τσιγάρο στο χέρι και ποτό Ακούω τη φωνή σου που στοιχειώνει Πως η αγάπη που είχες τελειώνει Τα λόγια μου ο αέρας πια τα κλέβει Μα για αυτό στιγμή δεν σε κατηγορώ Για το δράμα που καλά ακόμ’ αντέχει Ένα ένοχο μονάχα καθιστώ. Αγάπη στο εδώλιο σε δικάζω Που στιγμή δε σκέφτηκα τον εαυτό μου Μα τώρα σε καταδικάζω Nα μπεις ισόβια στον εγωισμό μου Δεν έζησα σε παραμυθιού παλάτια Και βάδισα σε σκοτεινά δρομάκια Μα σε κοίταξα ίσια μες τα μάτια Και σ’ έδωσα της καρδιάς καράτια

ΕΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΟΥΕΙΝ

(του Μηνά Τσαμπάνη)

Στην Έπαυλη Γουέιν επικρατούσε αναστάτωση. Μια αναστάτωση σιωπηλή, περιορισμένη στο λογισμό του Μπρούς.  Κοίταζε τις φλόγες στο τζάκι που έκαιγαν τα ξύλα. Εξέμπεπε μια αναζωογονητική θέρμη. Παρόλη αυτή τη  ζεστασιά που τον αγκάλιαζε, η επιδερμίδα του εξακολουθούσε να είναι παγωμένη και η τριχοφυΐα επάνω στα άνω άκρα του ήταν πυργωμένη και τίποτα δεν έμοιαζε να την κυρτώνει.

Με αυτή την ημέρα που μόλις παρέδιδε τα ηνία στη σκοτεινή της ακόλουθο, ο γόνος της πιο πλούσιας οικογένειας της Γκόθαμ μετρούσε τριάντα χρόνια στην ενεργό δράση. Τη γνωστή ενεργό δράση.

Είχε ορκιστεί στο πορτραίτο των γονιών του ότι θα έσπερνε τους σπόρους του απόλυτου τρόμου στις καρδιές των εγκληματιών και όλων εκείνων που νόμιζαν ότι βρίσκονται πάνω από το νόμο και περιγελούσαν τη Δικαιοσύνη για τη τυφλότητά της.

Και για τριάντα συναπτά έτη, το είχε καταφέρει. Είχε μετατρέψει τη νυχτερινή ζωή της πόλης στο προσωπικό του πεδίο ψυχαγωγίας. Απολάμβανε τις μικροσκοπικές κόρες στα μάτια των κακοποιών, μύριζε τον ίδρωτα τους και ένιωθε σαν μια θεότητα.

Είχε καταφέρει να σπείρει αυτούς του σπόρους και στις πιο τρομακτικές προσωπικότητας που νόμιζαν ότι κρατούσαν τα ηνία της νύχτας. 

Ο Έντουαρντ Νίγμα είχε τρομάξει που κάποιος πιο ευφυής από εκείνον είχε βρεθεί και έλυνε τους γρίφους του με περίσσεια ευκολία.

Ο Όσβαλντ Κόπλεποτ είχε τρομάξει όταν διαπίστωσε ότι ακόμη και η δική του επιρροή στου Υπόκοσμο της Γκόθαμ είχε βρει το απόλυτο σύνορό του.

Η Σελίνα Κάιλ είχε τρομάξει επίσης. Όχι όμως με τον Μπρους αλλά με τον ίδιο της τον εαυτό. Πάντα νόμιζε ότι η ανεξαρτησία της ήταν το μεγαλύτερο της όπλο. Τώρα τρόμαζε καθώς διαπίστωνε ότι η καρδιά της χτυπούσε δυνατά κάθε φορά που τον αντίκριζε ντυμένο στα μαύρα. Ήταν μια διαφορετική ταχυκαρδία… Η ταχυκαρδία του πάθους.

Ένιωθε ντροπή αλλά απολάμβανε και τον τρόμο στα μάτια του Άλφρεντ. Κάθε φορά που έφευγε για τις νυχτερινές του περιπολίες, τα μάτια του έμπιστου βοηθού της οικογένειας Γουέιν γέμιζαν με ανησυχία. Η ψυχή του γέμιζε με τρόμο στην ιδέα ότι κάποιος ή κάτι θα βρισκόταν στο δρόμο του που θα αρνιόταν να αγοράσει αυτό που το άλτερ έγκο του γόνου των Γουέιν πουλούσε.

Και δυστυχώς αυτός ο κάποιος… Αυτό το κάτι βρέθηκε στο δρόμο του. Κατάφερε να παγιδεύσει και τον νικήσει με μια δόση υπνωτικού αερίου και καθώς ο Σκοτεινός Ιππότης βρέθηκε στα πόδια του ανίσχυρος, κατάφερε να ξεσκεπάσει το μεγαλύτερο του μυστικό.

Τώρα ο Μπρούς γευόταν το τρόμο. Τον ίδιο τρόμο που πουλούσε στα σκατά του Γκόθαμ. Και αυτός ο τρόμος πήγαζε από μια άλλη προοπτική. Κάποια στιγμή, η Μπάρμπαρα του διηγήθηκε ένα περιστατικό.

Την ημέρα που της έκοψε στα δύο το νωτιαίο μυελό με εκείνη τη μοιραία σφαίρα, η κόρη του επιθεωρητή Τζέημς Γκόρντον έφτασε στο κατώφλι του θανάτου. Ήταν όμως ένα πολύ σκληρό καρύδι και δεν παρέδωσε εύκολα τις αισθήσεις της. Ήταν ακόμη ξύπνια καθώς της έβγαζε τα ρούχα και φωτογράφιζε το ραγισμένο της κορμί. Τον άκουγε να παραμιλάει τις λιγοστές εκείνες στιγμές που δε χαχάνιζε σα ύαινα. Τον άκουγε να λέει για την αγάπη του… Για τη μία και μοναδική του αγάπη… Και τότε δεν είχε γνωριστεί με τη ξεμυαλισμένη ψυχολόγο.

Τον άκουγε να λέει: ‘’Ο αγαπημένος μου ιππότης θα έρθει τώρα να με πάρει με το άλογό του και θα με πάει ταξίδι στα φλογισμένα ποτάμια της Κόλασης!...ΧΑ.ΧΑ.ΧΑ!!!’’ 

Ο Μπρους αισθανόταν τη κοιλιά του σκληρή σα ξύλο στη σκέψη ότι αυτός ο δαίμονας ήταν… ήταν…

Η σκέψη του έμεινε λειψή όταν το βλέμμα του τραβήχτηκε από την εικόνα του πανιασμένου Άλφρεντ.

‘’Άλφρεντ;’’ Τον ρώτησε ξαφνιασμένος. 

Ποτέ δεν είχε ξαναδεί τον ‘’πατέρα’’ του τόσο χλωμό. Έμοιαζε περισσότερο με ζωντανός νεκρός.

Κοίταξε τα χέρια του που ήταν παραδομένα στο τρόμο… Κρατούσε ένα κουτί.

‘’Αφέντη…  Μπρούς…’’ τραύλισε.

‘’Άλφρεντ; Είσαι καλά; Γιατί είσαι τόσο χλωμός; Έλα να καθίσεις!’’

Για πρώτη φορά στη ζωή του, ο βοηθός του Μπρους επέτρεψε στον εαυτό του να καθίσει εν ώρα καθήκοντος. Τώρα ο Μπρους ήταν σίγουρος ότι κάτι είχε συμβεί… Κάτι πολύ άσχημο. Τα μάτια του δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν από αυτό το κουτι που κρατούσε στα χέρια του.

‘’Τι Τι είναι αυτό το κουτί;’’

‘’Στη πόρτα… Στη πόρτα…!’’

‘’Κάποιος ήταν στη πόρτα. Ναι! Το άκουσα το κουδούνι.’’

‘’Πήγα να ανοίξω…’’

‘’Ναι, καλέ μου φίλε! Όπως κάνεις πάντα!’’

Το κουτί έπεσε από τα χέρια του. Ένας ζουμερός ήχος ακούστηκε ως αποτέλεσμα της πτώσης.

Οι ίριδες του Άλφρεντ είχαν παγώσει στο ίδιο σημείο. Οι κόρε τους είχαν μύσει σε τέτοιο σημείο που ήταν σχεδόν άφαντες.

‘’Ήταν εκείνη… Αφέντη Μπρους!’’

‘’ποια εκείνη;’’

‘’Το πορνίδιό που τραβολογιέται μαζί του!’’

‘’Η… Χάρλευ;’’

Το καταφατικό νεύμα του επιβεβαίωσε τη φρικτή του υποψία. Το κτήνος άρχιζε σιγά-σιγά τις επιθέσεις του. Ήταν θέμα χρόνου να στείλει το αλλοπαρμένο να τον επισκεφθεί και να του στείλει κάποιου είδους μήνυμα.

‘’Ήταν… Διαφορετική…’’

‘’Διαφορετική;’’

‘’Ναι! Ήταν… Ήταν χαραγμένη.’’

‘’Χαραγμένη; Τι…’’

‘’της χάραξε τα μάγουλα. Της τα ξέσκισε με κάποιο μαχαίρι και μετά τις τα ξανάραψε.’’ Άρχιζε να χάνει την ψυχραιμία του. 

‘’ Ήταν κλαμένη… Ήταν χτυπημένη… Το ένα της μάτι ήταν τόσο πρησμένο!’’

Ο Μπρους τα είχε χάσει. Ήξερε ότι η Χάρλευ διέθετε μια σαδιστική τάση να υποβάλει τον εαυτό της στα ανελέητα χτυπήματά του. Όμως… αυτή τη φορά, σύμφωνα με τα λεγόμενα που ξεστόμιζε ο Άλφρεντ, έδειχνε λυπημένη. Γιατί να ήταν λυπημένη;

‘’Σου είπε τίποτα;’’

‘’Όχι! Μου έδωσε… έδωσε το κουτί!’’

Ο Μπρους κοίταξε το κουτί. Πρόσεξε ότι ήταν ανοιγμένο. Προφανώς το περιεχόμενό του κουτιού ήταν αυτό που αναστάτωσε τον Άλφρεντ. 

Επάνω στο κουτί έγραφε: Αποστολέας- Σελίνα Καίλ.

Άπλωσε το χέρι του και το σήκωσε. Δεν ήταν πολύ βαρύ αλλά ήταν προφανές ότι υπήρχε κάτι μέσα ανάμεσα στο στερεό και στο υγρό μιας και άκουγε παφλασμούς.

Επιστράτευσε όσο κουράγιο είχε, όση ψυχική δύναμη του είχε απομείνει. Άνοιξε το κουτί. Ήταν ζήτημα ενός λεπτού μέχρι το κουτί να του γλιστρήσει από τα χέρια και να πέσει πάλι στο πάτωμα. Αυτή τη φορά, ένα μικρό σκίσιμο εμφανίστηκε στο κάτω μέρος του κουτιού αποκαλύπτοντας ένα μικρό κόκκινο χείμαρρο. Μια μικρή προεξοχή φάνηκε από τη ρωγμή. Μια προεξοχή, κόκκινη και στολισμένη με κόκκινα και μπλε αγγεία.

Η λαμπερή επιφάνεια αντανακλούσε το φως από τις φλόγες του τζακιού και η μυρωδιά της ωμής σάρκας πλημμύρισε την ατμόσφαιρά.

Ο Μπρους σωριάστηκε στο πάτωμα. Κρατούσε σφιχτά το στόμα του σε μια ανέλπιδη προσπάθεια να συγκρατήσει το γαστρικό περιεχόμενο μέσα και να το σπρώξει πίσω στο ταλαιπωρημένο του στομάχι.

Αλίμονο όμως… Ήταν άνθρωπος και απόψε έφτασε στο απώτατο όριό του. Ένα ποτάμι κιτρινισμένων δύσοσμών υγρών ξεβράστηκε από το στόμα του συνοδευόμενο από επιφωνήματα αηδίας και απελπισίας.

 Έλεγε συνέχεια… ‘’Ω Θεέ μου!’’ 

Κανένας από τους δύο δεν ήξερε να μετρήσει πόσες φορές το επανέλαβε αυτή τη φράση πριν παραδοθεί στο τελικό ξέσπασμα…

 Άρχισε να κλαίει… σα μικρό παιδί… Σαν ένα μικρό τρομαγμένο παιδί που μόλις αντίκρισε το χειρότερό του εφιάλτη να παίρνει σάρκα και οστά.

Ποιος ήταν αυτός ο εφιάλτης;

Ποιος ήταν ο εφιάλτης του Σκοτεινού Ιππότη;

Δεν ήταν το μακάβριο περιεχόμενο του κουτιού, ως ένα σημείο…

 Ήταν το σημείωμα που βρισκόταν κολλημένο στο εσωτερικό μέρος του πάνω μέρους του κουτιού… Και οι λέξεις που το στόλιζαν. Αυτές οι αιχμηρές κατακόκκινες λέξεις…

ΣΟΥ ΕΔΩΣΑ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ… ΘΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ;  ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΗΝΑ ΤΣΑΜΠΑΝΗ

Ο Μηνάς Τσαμπάνης ζει στο Γέρακα Αττικής. Εργάζεται σαν Νοσηλευτής σε γνωστό νοσηλευτικό ίδρυμα των Αθηνών καθώς επίσης προσφέρει σε ασθενείς νοσηλεία κατοίκων. Από μικρός λατρεύει τα κόμικς με υπέρ ήρωες και τα λογοτεχνικά είδη της Επιστημονικής Φαντασίας, του Τρόμου και του αισθηματικού δράματος καθώς και τα μάνγκα. Είναι ερασιτέχνης σκιτσογράφος, αυτοδίδακτος. Επίσης γράφει στίχους για λαϊκά τραγούδια και βρίσκεται σε αναζήτηση συνθέτη για μελοποίηση τους. Σαν συγγραφέας έχει κυκλοφορήσει το μυθιστορήματα Η Θλιμμένη Πριγκίπισσα των Ωκεανών και Ο Κόκκινος Μαχητής της Γης από τις Εκδόσεις Ανάτυπο ενώ θα εγκαινιάσει πρόσφατα τη συνεργασία του με τον Εκδοτικό Οίκο Ζενίθ με το μυθιστόρημα τρόμου Μωβ Το Χρώμα της Λύπης το οποίο συνυπογράφει μαζί με τον ξάδελφό του Εμαννουήλ Κομπάνη. Το διήγημα Ένα Μάθημα Ζωής Από Ένα Ξένο διακρίθηκε στο Πρώτο Διαγωνισμό Επιστημονικής Φαντασίας που διοργανώθηκε από τις Εκδόσεις Ανάτυπο. Επίσης, το διήγημα Μάρτυρες φιλοξενείται στις σελίδες της συλλογής Έπος της Φαντασίας: Ανάσταση που προέκυψε στα πλαίσια διαγωνισμού που έγινε για λογαριασμό του φεστιβάλ Φαντασίας Φαντασμαγόρια τη χρόνια 2018 ενώ την ίδια χρονιά, το διήγημα Φως Στο Σκοτάδι διακρίθηκε στο διαγωνισμό Larry Niven που διεξήχθη από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Το διήγημα Η Υπόσχεση φιλοξενείται στις σελίδες της συλλογής Κοσμικό Έρεβος που θα κυκλοφορήσει στα πλαίσια του Φαντασμαγόρια 2020 και το διήγημά Ο Κύκλος που υπέγραψε με το επώνυμο του ξαδέλφου του επιλέχθηκε πρώτο επιλαχών στο Πρώτο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Κουκιδάκι. Το διήγημα Εκδίκηση Σε Ονειρικό Πλάνο ήρθε τρίτο σε ισοπαλία στο διαγωνισμό Larry Niven 2019.