Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Αντώνη Χρ. Περδικούλη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Αντώνη Χρ. Περδικούλη, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΧΡ. ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΗ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Ο  εντεταλμένος  να  υπηρετήσει την  αισθητική τής Τέχνης τού  γραπτού Λόγου, όχι μόνο στο  ένδυμά της, αλλά  και  στο  ποιοτικό  της  περιεχόμενο.   Ο  λογοτέχνης  είναι  ένας λειτουργός πού  χρέος  έχει  να  “ ψάλλει  έως  υπάρχει’’  την  ευγενεστέρα τών  Τεχνών.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Την  ξενάγησή  του  στα  άγνωστα  τοπία  της  λυρικής  σκέψης, τής  ανύποπτης φαντασίας, τού στοχασμού, της  μεταφοράς,  σε δρομάκια πού άλλοτε  βγάζουν σε ξέφωτα χαράς κι άλλοτε σε  λαβυρινθώδεις  ατραπούς.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Όσο   σκληρότερη  γίνεται  η  εποχή μας, τόσο πιό  άτεγκτοι  οι  συγκαιρινοί άνθρωποι. τόσο πιο  ανεμοδαρμένη η Ποίηση.  Όμως  μέσα  σε μια  τέτοια  ατμόσφαιρα  σιδερένια και ψυχρή ,η Ποίηση  έρχεται  σαν το κατάπλασμα, σαν ένα απαλό άγγιγμα  για ν’ απαλύνει  τον πόνο, σα μια  τρυφερή λαμπίδα  παραμυθίας.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Ποίηση  μπορεί  να  είναι  το  συναισθηματικό  σφυρηλάτημα  τής  Λέξης.  Είναι  η συγκινησιακή  χρήση  τής  γλώσσας  σε όλο  το  ξεδίπλωμά  της..  Μπορεί  ακόμη  να  είναι και  η  ρέμβη  τής  χρυσής  σιωπής.  Μην  ξεχνάμε  τον  Μαλλαρμέ  που  έλεγε: “  Ποιητής, αυτός  ο  μουσουργός  της  σιωπής...”.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Με  θυμάμαι  να  γράφω  απο  τα  δέκα  μου.  Όταν  η  δασκάλα  μας της  Δ΄ Δημοτικού μάς  παρότρυνε  να  λάβουμε  μέρος  σ’ ένα  μαθητικό  διαγωνισμό.  Από  το  1974  και  ύστερα ακολούθησαν  προσπάθειες  προσωπικής  ποιητικής  γραφής.  Στα  1980  πρωτοδημοσίευσα πρωτόλεια  ποιήματά μου , ενώ  στα  1981  εξέδωσα την πρώτη  ποιητική  μου  συλλογή, μαθητής  Λυκείου  ών..  Στην ίδια  μου  την  κλίση  για  την  αγάπη  της Ποίησης  με  βοήθησαν πολύ  τα  παραμύθια  και  οι  ιστορίες της  γιαγιάς μου  τής  Φανής,  αλλά  και τα  πολλά  και καλά  βιβλια, εγκυκλοπαίδειες  και λεξικά  που  είχαμε  στο  σπίτι.

6. Γιατί γράφετε;

Γράφω  διότι  οραματίζομαι.  Το όραμα, ξέρετε, για  έναν  ποιητή  είναι  το  χρυσάφι  τής ψυχής του. Γράφω σα να εξομολογούμαι  διαρκώς και σα να καταθέτω τα  όσα  μου αποκαλύπτονματι  στο  όνειρο.  Εάν  δεν  έγραφα, είμαι  βέβαιος,  θα  ήμουν  νεκρός!

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Μπορεί  να  εμπνευστώ  από  χίλια  πράγματα.  Από  την  ανατολή τού ήλιου  έως  τον ήχο τού  φλοίσβου  τών  κυμάτων , από  τής  ψυχής τα  βάσανα, τού  έρωτος  τις πολυτροπίες , τον πόνο  τού  ανθρώπου  και τών  πραγμάτων.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Πρώτη μου  ανάγκη η Ποίηση, ως ένας ιχνηλάτης. Ακολουθεί  το  Κριτικό  Δοκίμιο, που είναι  υφασμένο  με  τα  καμώματα  τής  Ποίησης.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Η  λογοτεχνική  μου  όπερα –για  να  μην  πώ  παραγωγή-- συνίσταται στα  παρακάτω εκδοθέντα έργα, όλα  ποιητικά:  Δέκα  Φιλήματα  για  Συναυλία 1981, Αλισάχνη  1982, Γράμμα  στον Άνθρωπο από  Σταφύλι 1984, Ο ξανθός  Αύγουστος  και  η  Ηλέκτρα 1987, Απόψε  ο  Αίολος  κοιμήθηκε  νωρίς  1989, Ο Αναχωρητής  2003,  Αόρατος  Ήλιος  2006, Θλίψης  Τρόπαια  2015 και  Τα  Φώτα  στα  Νερά  2016.
Επίσης δημοσίευσα  πλήθος  κριτικών  δοκιμίων  για  την Ποίηση, άρθρα, στοχασμούς και  μεταφράσεις Ρουμάνων ποιητών  σε  λογοτεχνικά περιοδικά κι εφημερίδες. Τέλος  συνέγραψα  δεκατέσσερα Υμνογραφήματα—Κοντάκια  και Απολυτίκια  Αγίων της  Εκκλησίας  μας --δηλαδή  μελωδήματα  για  να  ντυθούν  και  ψαλούν  με  βυζαντινή  μουσική.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για τα τελευταία σας βιβλία. 

Το  τελευταίο  μου έργο εκδόθηκε το 2016 από τις εκδόσεις “ Διάνυσμα’”, κυκλοφορεί ελεύθερα  διαδικτυακά  και είναι  τα  “ΦΩΤΑ  ΣΤΑ  ΝΕΡΑ”.  Είναι  ποιήσεις, αποτέλεσμα βιωμάτων και παθών, αποστάγματα  λυρισμού  συμβολιστικά.  

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Αν  και  οι  λέξεις  μέσα  στο  κεφάλι  μου  χορεύουν  όποια  ώρα  και  στιγμή  θέλουν αυτές, εν  τούτοις  υπάρχει  πράγματι  μια  κάποια ορισμένη  ώρα  της  ημέρας, όπου ασκούμαι πάνω  στα  χειρόγραφά μου .. Αυτή  η  ώρα  είναι  μεταξύ  5 με 7  το  ξημέρωμα.  Ίσως  επειδή η  απόλυτη  πνευματική  ησυχία  είναι  εξόχως    πιό  γονιμοποιός  τότε...

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Στα  χρόνια  αυτά  που  διάγουμε,  τα  άτακτα  και  τα πονηρά, η ζωή τού  λογοτέχνη χειμάζεται ακόμη  περισσότερο.  Χωρίς να θέλω  να  φανώ απόλυτος, φρονώ  ότι  κατά  μέγα  μέρος  η κοινωνικο-επαγγελματική του  θέση  είναι  αυτή  που  παίζει  ρόλο  καταλυτικό  στην διαδρομή του!. Εφόσον βεβαίως πληρείται η προϋπόθεση  τής  καλλλιέργειας και της  καλλιέπειας  τού  υφιστάμενου  ταλέντου. 

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Υπάρχει  υπερπαραγωγή, μαζική παραγωγή  θα έλεγα και,   όπως  είναι  αναμενόμενο, μέσα  στον ορυμαγδό αυτό  της  πλημμύρας  τών  εκδόσεων, η  ποιότητα   και  η  καθαρότητα της  λογοτεχνικής  γραφής  είναι  τοπίο θολό  και  αχαρτογράφητο.  Λίγα  είναι  τα  εκλεκτά βιβλία -σε όλα  τα  είδη- που μέσα  απ’  τον  μόχθο, την  αξιοσύνη  και  τη συναίσθηση  της ευθύνης  των  δημιουργών τους  θα  μείνουν  στην  ιστορία  της  ελληνικής  λογοτεχνίας αξιομνημόνευτα..

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Τι  να  σάς πω! Αισθάνομαι  εντελώς  μη  ειδικός  να σάς  απαντήσω σε  αυτό. Για  ποίο  λόγο  ένα  βιβλίο  κάνει  τις  καλύτερες πωλήσεις, δεν  μπόρεσα  ποτέ  μου  να απαντήσω. Είναι  το  θέμα; Είναι  ο ίδιος  ο  τίτλος;  Είναι  η  προώθηση  τού  εκδοτικού  οίκου;  Είναι   άλλοι  παράγοντες; Οι  συγκυρίες;  Πάντως  στα  μυθιστορήματα  και  στις  βιογραφίες  συναντάται  αυτό.  Η  καταξίωση  ενός  βιβλίου μέσα  από  την  εμπορική  επιτυχία –εφόσον  αυτή  έχει  και  διάρκεια- δεν  συνυφαίνεται απαραίτητα  και  με  την αξία τού  βιβλίου, ως  γραπτό  δημιούργημα  τού  συγγραφέα.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Η  χαρά  ενός  εντύπου  βιβλίου, όπου  το  χαρτί του  σε γεμίζει  αρώματα, ευωδιές, χρώματα και αφές δεν μπορεί να συγκριθεί σε τίποτα με το  ηλεκτρονικό.  Στο  ηλεκτρονικό βιβλίο  υπάρχει  μόνον η  ευκολία. Όμως  είναι  ελλειπές, είναι  ψυχρό, δεν  σού  προσφέρει συγκίνηση. Φαντάζεστε  ένα  σπίτι  χωρίς  βιβλία  παραδοσιακά  από  χαρτί; Φαντάζεστε μία βιβλιοθήκη, ένα  γραφείο άδεια  από  ζεστά, απτά, μυρωδάτα  βιβλία;

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Δεν  έχω  δώσει  ποτέ  συμβουλές.  Εάν  πάντως  θα  έπρεπε  να πω κάτι σε  νέους συγγραφείς  και  ποιητές, θα  έλεγα  να  φυλάνε  την  ελληνική  γλώσσα σαν τα μάτια τους! Να μιλάνε  ελληνικά, να  γράφουν  ελληνικά, να μελετούν  τους κλασσικούς, να  ασκούνται με ευθύνη  στα  γραπτά τους,  να  κάνουν  απανωτές  διορθώσεις   στο  χειρόγραφό  τους  έως την τελική  γραφή! Τέλος  να  ακολουθούν  την  ιστορική  ορθογραφία και  το  πολυτονικό σύστημα  γραφής!

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Τελευταία   διάβασα παράλληλα—και  δεν  τελείωσα  ακόμη –τρία  βιβλία που  με συγκίνησαν:  τη “Ζωή  που  περνά” του  Ευστράτιου  Ευστρατιάδη, ενός παλιού καλού λογοτέχνη,  “Τα  χρόνια  μου  και  τα  χαρτιά  μου”  τού  Κωστή  Παλαμά  και  τις “Ωδές” τού Κάλβου.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Από  τους  αγαπημένους  μου  συγγραφείς  θα αναφέρω  μερικούς: Σαραντάρη, Βαρβιτσιώτη, Καρυωτάκη, Βρεττάκο,  Σολωμό,  Αιμιλία  Δάφνη, Μαβίλη,  Δροσίνη, Παπαδιαμάντη, Καζαντζάκη, Λουντέμη. Lorca, Mallarme, Eminescu.

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Από τα  βιβλία  που  αγαπώ  και  έχω  παντα  πανω  στο  γραφείο  μου,  ξεχωρίζω:
Τα  Άγρια  και  τα  Ήμερα  τού  Βουνού  και  τού  Λόγγου, ΄Ενα  παιδί  μετράει  τ’ άστρα. Ποιήσεις  Καρυωτάκη, Σαραντάρη  και   Βαρβιτσιώτη, Κορσικανοί  Αδερφοί, Ροβινσών  Κρούσος, Αδάμαστες Ψυχές, Ιστορία  Νεοελληνικής  Λογοτεχνίας  του Λ. Πολίτη, κάποια  παλαιά  Αναγνωστικά  τού Δημοτικού, την Ιλιάδα, τα Άπαντα  Παπαδιαμάντη, τα  Σονέττα  τού  Μαβίλη, την Ασάλευτη  Ζωή, Το  Άξιον  Εστί ,  τη  Σονάτα  τού  Σεληνόφωτος και  το  Ημερολόγιου  του  Παλτινίς, του  Gabriel Liiceanu, ενός  σπουδαίου  Ρουμάνου  συγγραφέα  και  φιλόσοφου  τού  καιρού μας.  Τα  είπα  σχεδόν  όλα!!

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Εάν  θέλει  κι  ο  Θεός,  τελειώνω  οσονούπω  μια  νέα  ποιητική  συλλογή, το  “Θέρος Αλίμενο”, μια  σύνοψη  πεζογραφημάτων και  στοχασμών με  τίτλο  “Μονόλογοι Αυτοεξορίας” και  ένα  χρονικό—αφήγηση  του  συγχωρεμένου  τού  πατέρα μου. με θέμα και τίτλο  “Μαρτυρίες  απ’ το  Αντάρτικο”. Αυτό  το  τελευταίο  είναι  υπόσχεση  στον  πατέρα μου να το εκδώσω. Στα  πιό  μακρόπνοα σχέδιά  μου  υπάρχει   το όραμα και η  επιθυμία  να συγγράψω  ένα  Αναγνωστικό  για  τα  παιδιά  της Γ΄η  Δ΄ Δημοτικού  κατά τα  παλαιά  πρότυπα, των  ετών  1950-1975…..

*     *     *

ΜΑΡΜΑΡΥΓΕΣ ΚΑΙ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΟΠΕΡΑ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ (Δοκίμιο) 

Τα σύμβολα, τα επίθετα  και το επέκεινα  της «καθαρής» Ποίησης.

                 Κριτικές Προσεγγίσεις, από τον Αντώνη  Περδικούλη*

Εάν ζούσε σήμερα ο Τάκης  Βαρβιτσιώτης  θα ήταν 98 ετών. Γεννημένος στην Θεσσαλονίκη στις 17 Απριλίου 1916, πέρασε τις πύλες της Αθανασίας την 1η Φλεβάρη 2011, αποδημώντας στην άγνωστη αταραξία της σιωπής, εκεί  όπου ο χρόνος δεν είναι παρά μια  συνέχεια της δημιουργικής τελείωσης , δίχως υπαρξιακούς φόβους:

« άφησε πίσω σου ολόκληρη τη συγκομιδή σου

και φύγε όπως ήρθες με τα χέρια αδειανά..»

Με την υψηλής ποιότητας Ποίησή του ο Β. αποτελεί έναν κορυφαίο δημιουργό της σύγχρονης ελληνικής ποιητικής εργογραφίας, στην ίδια γραμμή με τους  πρωθηγέτες Ρίτσο, Βρεττάκο, Παλαμά, Σαραντάρη, Καρυωτάκη , Σινόπουλο.

Υπήρξε ο κυριότερος εκπρόσωπος του ρομαντικού συμβολισμού στην Ποίησή μας.

   Η γραφή του πυκνόφυλλη, συμπυκνωμένη, κομψή γεμάτη αισθητική ευγένεια και αφαιρετικότητα.  Εάν προσθέσουμε και την γλωσσοπλαστική ευχέρεια του ποιητή, τότε μπορούμε χωρίς διλήμματα να αποφανθούμε ότι ο Βαρβιτσιώτης εκφράζει αμετάκλητα τον ορισμό της «καθαρής» Ποίησης, έτσι όπως την εγκαινίασε ο Ρεμπώ και την υπηρέτησαν με λατρεία οι Πόε, Μαλλαρμέ, Λόρκα και Χιμένεθ, δηλαδή μια Ποίηση μουσικά λυρική και συγκινησιακά υποβλητική που γοητεύει. Αλλά όπως έγραψε και ο Κ. Παλαμάς: « Τεχνική δεξιοσύνη και Καθαρή Ποίηση είναι ένα και το αυτό.»

  Εικόνες διάφανες σαν κρυστάλλινες αντανακλάσεις της ψυχής, λόγος ροϊκός, μεταφορές που σαγηνεύουν, κάτι σαν κρυμμένο θαύμα που φανερώνεται: 

«χρυσοπόρφυρο παραμίλημα των πορτοκαλιών».

    Ό, τι ξεχωρίζει τροπαιοφόρο στην Ποίηση του Τ.Β. είναι το Επίθετό του, που προσδιορίζει κάθε φορά το ουσιαστικό. Όμως η μαγεία εκεί βρίσκεται..ένα επίθετο απρόβλεπτο, απρόσμενο, ακαταμάχητα σπινθηροβόλο, με πρωτόγνωρη συγκινησιακή ενέργεια για τον μυημένο αναγνώστη:

    « κιτρινωπό κοκάλινο απομεσήμερο

    με τα μολυβένια του άλογα..»

   Σε παλαιότερο σημείωμά μου για τον ποιητή είχα χαρακτηρίσει την γραφή του «ένθεη» και αυτόν τον ίδιο ως  «εύψυχο δημιουργό της πιο άριστης ποιητικής μαγιάς».

Μιλώντας για τον Τ.Β. ο Νικηφόρος Βρεττάκος είπε: « ..η Ποίησή του φθάνει ως την αγγελικότητα.» Και ο Νίκος Καζαντζάκης , στα 1954, εκφράστηκε έτσι για εκείνον:

« ..η Ποίησή του τρισεύγενη, βραχύλογη, λυρική πνοή..»

  Ο Βαρβιτσιώτης συνόψισε τους στοχασμούς και τις ιδέες του στο επίτομο έργο του «Ο Διάπλους του Καθρέφτη». Σε αυτό μας δίνει το στίγμα της ευθύνης και του χρέους των ποιητών: « Ο πρώτιστος σκοπός ενός ποιήματος είναι να γοητεύσει..»

  Ολόκληρη η ποιητική όπερα του Β. εδράζεται στην μεταφυσική αντανάκλαση του παρόντος μυστικιστικά δια μέσου  του ονείρου και των συμβόλων. Ο καθρέφτης, το άλογο και ο ουρανός ,για παράδειγμα- τα τρία αγαπημένα σύμβολα του ποιητή- εξιδανικεύονται με τέτοια πνευματικότητα, ώστε με τα νοήματα που μεταφέρουν να οδηγούνται απευθείας στην μεταρσίωση:

    «το πεπρωμένο μας εδώ χαραγμένο

    πάνω στη φτερούγα ενός πουλιού αποδημητικού.»

  Το μεταφραστικό του έργο αποτελεί από μόνο του έναν άθλο. Μετέφρασε αριστοτεχνικά Μαλλαρμέ, Λόρκα, Νερούντα, Πήρς, Ρεβερντύ, Αλμπέρτι, Ελυάρ και Μποσκέ. Το μεταφρασμένο από τον Βαρβιτσιώτη ποίημα ξαναγεννιέται στην ελληνική γλώσσα ωραιότερο, ισχυρότερο, λαμπρότερο απ’ ό,τι πρωτοπλάστηκε από τον ίδιο τον γεννήτορά του. Γίνεται ο μεταφραστής Βαρβιτσιώτης λοιπόν ένας δημιουργός εξ αρχής που οδηγεί το αποκαλυπτόμενο ποίημα σε ένα είδος μετεμψύχωσης:

    «Τροπαιοφόρος διέφυγα μιάν ωραία αυτοκτονία

    Δόξας δαυλός, αίμα κι αφρός, χρυσάφι, τρικυμία!..» (Mallarme).

   Στα ποιητικά του Άπαντα -44 συλλογές εν συνόλω- ο Τ. Βαρβιτσιώτης καταθέτει το προσωπικό στίγμα της γραφής του μέσα από την αισθητική θεώρηση περί του ποιητικού σώματος: «(Ποίηση).. μια ατέρμονη ιχνηλασία της ομορφιάς», αλλά και «όλη μου η έγνοια το όνειρο να παρατείνω». Όπως και η πίστη του για το χρέος των αληθινών ποιητών: « οι ποιητές φυλούν τις όμορφες κοιμώμενες του κόσμου..», ακριβώς γιατί η Ομορφιά είναι πάντα το ζητούμενο στην Ποίησή του και ο θησαυρός που πρέπει να διαφυλαχτεί: « η αθωότητα μόνον διαρκεί..»

   Εντυπωσιακά εκφέρονται στον ροϊκό  λόγο του Β. οι εικονοποιήσεις του Χρόνου που διαβρώνει με ακατανίκητη ορμή: « Πόσα πρόσωπα που ο χρόνος ρυτίδωσε, πόσα πρόσωπα……μα ίσως έχουμε ακόμη λίγο καιρό», του Θανάτου:  «το σπίτι τών νεκρών ο αγέρας σκληρός σαν διαμάντι..» και του Έρωτα: «Κοιμάσαι όμορφη κι απλή και τα δυό σου χέρια σαν μεγάλα ηλιοτρόπια σκεπάζουν τη νύχτα…»

   Ο Βαρβιτσιώτης αγωνιά συνεχώς για την αισθητική εντέλεια της ελληνικής γλώσσας. Στην πολύχρονη ασκητική του στην ευγενέστερη των Τεχνών, καταφέρνει να εξυψώσει τη Λέξη σε κομψό φωταγώγημα. Στην κοσμοθέασή του όλη η ευθύνη του ποιητή συμπυκνώνεται σε αυτούς τους δυό στίχους:

   «Ο ποιητής τα πράγματα ονομάζοντας

    Τα σώζει από τον θάνατο..»

  Από τα Άπαντά του θα ξεχώριζα τις συλλογές «Αλφαβητάριο» (1954), «Καλειδοσκόπιο» (1976), «Η θαυμαστή αλιεία» (1986), «Νήματα της Παρθένου» (1988), «Υδατόσημα» (2010) και «Fragmenta ή Η Βλάστηση των Ορυκτών» (1979), που όπως σημειώνει ο ίδιος  «..με αυτήν τη συλλογή έφθασα στα έσχατα του ποιητικού μου λόγου.»

   Ο ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι τρία χρόνια πιά που απουσιάζει από κοντά μας σωματικά. Όμως η σύγχρονη ελληνική ποίηση ευτύχησε να έχει στην περιουσία της την γόνιμη και ανεκτίμητη ποιητική προσφορά του εις το διηνεκές.

Μια ποιητική κατάθεση πλημμυρισμένη από ηλιακές μαρμαρυγές και θραύσματα φωτός, τα οποία αποτελούν αληθινή σπουδή της Καθαρής Ποίησης, αλλά που απαιτούν και   άκρα πνευματικότητα από τους μύστες και τους ρεμβαστές της..

                                                                                     

* Ο Αντώνης Περδικούλης έχει δημοσιεύσει δέκα δοκίμια για το ποιητικό έργο του Τάκη  Βαρβιτσιώτη. 

ΚΟΚΚΑΛΑ

(του Αντώνη Χρ. Περδικούλη) 

Ιερή  μνήμη  γονέων
Δαμάστρα  γή της νύχτας σώμα
Την πατρική φωνή δεν θα μου πάρεις
Νεκρό δικό μου δεν σου αφήνω

Μήτε της μάνας τη ματιά χρυσή
Αφάνα γή κι αβύσσου στόμα
Κόκκαλα αγίων μη χαλάς εσύ!...

17/05/2019                                                    

Για την εν πλω συλλογή «Θέρος Αλίμενο»

OI ΜΙΚΡΕΣ ΠΛΗΓΕΣ
(του Αντώνη Χρ. Περδικούλη)

Αυτές οι μικρές πληγές

Πώς μεταμορφώνονται

Σ’ εσπέρες περίλυπες

Οι μελωδίες της σιωπής

Πώς εκτινάσσουν τη μνήμη

Στο περιστήθιο τ΄ουρανού

Με τα λιγνά τους δάχτυλα

Πειθήνιες κι αστραφτερές

Ύστερα συμφιλιώνονται

Με το μέγα πλήθος των δακρύων…

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΤΩΝΗ ΧΡ. ΠΕΡΔΙΚΟΥΛΗ

Γεννήθηκε στην Αγιά Λαρίσης στις 8 Απριλίου 1964. Οι ρίζες από την μεριά του πατέρα του είναι Ιωνικές Μικρασιατικές από την Σμύρνη, ενώ από την μεριά της μητέρας του Θεσσαλικές. Μετά το Λύκειο, το 1982, εισήλθε στην Παραγωγική Στρατιωτική Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Στρατού (ΣΜΥ) στα Τρίκαλα,απ’ όπου και απεφοίτησε εκπαιδευόμενος στο όπλο του Μηχανικού. Από τα συνολικά έτη ευδοκίμου υπηρεσίας του στον Ελληνικό Στρατό σε Μονάδες Εσωτερικού, τα δυόμιση έτη υπηρέτησε με τα καθήκοντα του Βοηθού Ακολούθου Αμύνης στην Ελληνική Πρεσβεία στο Βουκουρέστι (1990-1992). Πρωτοεμφανίστηκε στα Ελληνικά Γράμματα τον Φεβρουάριο του 1980, δημοσιεύοντας πρωτόλεια ποιήματα στην εφημερίδα ΑΓΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ, στο ΘΕΣΣΑΛΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ και στην ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΕΣΤΙΑ. Στη συνέχεια συνεργάστηκα επί χρόνο μακρό με έντυπα Λόγου και Τέχνης όπως: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, ΘΡΑΚΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, ΣΤΟΜΙΟ,ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΦΩΣ,ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, ΓΡΑΦΗ,ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΛΑΡΙΣΑ. Υπήρξε μέλος της ΕΛΟΣΥΛ στη Λάρισα. Από το 1981 έως και σήμερα έχει εκδώσει τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές: «Δέκα Φιλήματα για συναυλία», 1981 (σε ηλικία 17 ετών), « Αλισάχνη» 1982, «Γράμμα στον άνθρωπο από σταφύλι»1984, «Ο Ξανθός Αύγουστος και η Ηλέκτρα» 1987, «Απόψε ο Αίολος κοιμήθηκε νωρίς» 1989, «Ο Αναχωρητής» 2003, «Αόρατος Ήλιος» 2006, «Θλίψης Τρόπαια»2015 και «Τα Φώτα στα Νερά» 2016. Εν πλώ βρίσκεται η συλλογή ποιημάτων του « Θέρος Αλίμενο». Έχει δημοσιεύσει πλήθος κριτικών δοκιμίων, φιλολογικών κι αισθητικών, στην εφημερίδα Λαρίσης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ‘Έχει ασχοληθεί με το έργο του Κώστα Καρυωτάκη, ενώ εκτενώς και σε βάθος συνέγραψε και δημοσίευσε δέκα δοκίμια για το ποιητικό έργο του πρωτοκορυφαίου μας Τάκη Βαρβιτσιώτη. Άλλωστε η ποιητική του φύση και τεχνοτροπία συγγενεύει με το ύφος και το πνεύμα των ποιητών Καρυωτάκη, Σαραντάρη και Βαρβιτσιώτη, τους οποίους αισθάνεται ως πνευματικούς του διδασκάλους. Eπί έτη έχει διάγει στην Ρουμανία - και ως στρατιωτικός αλλά και ως πολίτης-- όπου γνώρισε αξιόλογους πνευματικούς ανθρώπους και το έργο τους. Έχει αποδώσει από την ρουμανική στη νεοελληνική ποιήσεις μεγάλων Ρουμάνων ποιητών. ( Blaga, Stanescu, Paunescu, Vieru, Sorescu, Alexandru,Goga). Επίσης έχει συγγράψει Ύμνους –κοντάκια και απολυτίκια—για βυζαντινή μουσική για 14 αγίους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Άλλες χειρόγραφες ανέκδοτες εργασίες του που ζητούν εκδότη είναι: «Μαρτυρίες από το Αντάρτικο» ( αφηγήσεις του αγωνιστή πατέρα του), «Μονόλογοι Αυτοεξορίας» μια σύνοψη απάντων των πεζογραφημάτων του, καθώς και μια ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ με τα 100 (εκατό) ωραιότερα ποιήματα Νεοελλήνων Ποιητών. Όνειρό του ήταν και παραμένει να αξιωθεί να συγγράψει κάποτε ένα Αναγνωστικό για τα παιδιά του Δημοτικού, κατά τα παλαιά πρότυπα. Στις χειρόγραφες εργασίες του χρησιμοποιεί το πολυτονικό σύστημα γραφής, θερμός θιασώτης της εθνικής ιστορικής ορθογραφίας.