ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ - Του Πλούταρχου Πάστρας (Εκδότης περιοδικού «Κέφαλος»)

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Στην πορεία της ζωής σου έχεις τη χαρά να συναντάς ανθρώπους που σε γεμίζουν με το φως της ψυχής τους και σε εμπνέουν με τη φωτεινή τους παρουσία. Ακόμη κι ένας στίχος μπορεί να σε φέρει κοντά με αυτές τις ψυχές και να συνδεθούν τα πνεύματά σας, μέσα στο χάος των λογισμών της γκρίζας τούτης πολιτείας που ακόμη ονομάζουμε: γη.

Αυτή τη χαρά και την τιμή είχα κι εγώ παρά το νεαρό της ηλικίας μου. Πιστεύω πως σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι πρέπει να έχεις τις θύρες του πνεύματός σου, της καρδιάς σου και της ψυχής σου ανοιχτές για να εισέλθουν οι άγγελοι που με τη λάμψη της διάνοιάς τους θα σε ζωογονήσουν με τα λόγια τους και θα σου δώσουν ελπίδα με τις πράξεις τους, που μετουσιώνονται σε στίχους και θα σου χαρίσουν έμπνευση και δύναμη να συνεχίσεις τον αγώνα σου στο στίβο μίας ζωής που ο πνευματικός και ηθικός μηδενισμός μολύνει το μυαλό του ανθρώπου. Αυτή την τιμή λοιπόν να γνωρίσω έναν άγγελο της ποίησης, είχα πριν από πέντε χρόνια με τη συνάντησή μου με την Κική Δημουλά, τη μεγάλη Ελληνίδα ποιήτρια που στην εφηβεία μου με τους στίχους της μου χάριζε απλόχερα το φως της ελπίδας και της κατανόησης της ζωής.

Τη συνάντησα αρκετές φορές και πάντα ήταν σαν να τη συναντούσα για πρώτη φορά. Έβλεπα δίπλα της ανθρώπους κάθε ηλικίας και εκείνη να τους χαιρετάει έναν προς έναν. Αντίκριζα μάτια δακρυσμένα καθώς της έσφιγγαν το χέρι. Αυτή τη συγκίνηση ένιωθα κι εγώ, όταν την έβλεπα και μου μίλαγε με τόση εγκαρδιότητα και μου έδινε συμβουλές, τις οποίες έχω φυλάξει μέσα στην ψυχή μου και κάθε φορά που λυγίζω από τον πνευματικό κόπο και αποθαρρύνομαι από το ψέμα και την αθλιότητα του κόσμου μας, θυμάμαι πάντα τα λόγια της: «να παραμένει πάντα νέα η ψυχή σου». Κι αυτό έχω σκοπό ν' ακολουθήσω, να μην χάσω ποτέ τη νεανική μου ελπίδα και να μην σταματήσω ποτέ να ονειρεύομαι και να ποθώ έναν κόσμο γεμάτο από την ποίηση της ζωής!

Έχω να πω πολλά ακόμη πράγματα για την Κική Δημουλά, όμως, γιατί τα λόγια σε αυτές τις τραγικές περιπτώσεις, όπως είναι η ώρα του θανάτου του σώματος -η ψυχή πάντα θα παραμένει ζωντανή και θα μας φωτίζει με τις ιδέες της και τους στίχους της- είναι περιττά, όλα αυτά λοιπόν αποφάσισε η ψυχή μου να ειπωθούν με στίχους, ως το τελευταίο αντίο σε αυτή τη μεγάλη προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων που είχα τη χαρά να συναναστραφώ...

Θα είσαι για πάντα μέσα στις καρδιές μας Κική, γιατί είσαι Αθάνατη!

ΑΠΟΥΣΙΑ

Δεν μαραίνονται οι ψυχές

που στα περιβόλια της ποίησης

έσπειραν λέξεις

και τις πότισαν με στίχους

από συναισθήματα.

Δεν χάνονται οι υπάρξεις

που πάνω στο λευκό χαρτί

κατέθεσαν τους λογισμούς τους

χαράζοντας με την πένα τους

στροφές αγάπης κι έρωτα.

Μονάχα γίνονται φωτεινοί πυρσοί

που η φλόγα τους

φωτίζει τις καρδιές των ανθρώπων,

με το ανέσπερο φως της τέχνης του ποιείν

και μαρτυρά πως κάποτε υπήρξαμε κι εμείς

οι εραστές της,

μέσα στο πέρασμα των αιώνων

γιατί για εμάς τους ποιητές:

«ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας ότι ζήσαμε

είναι η απουσία μας»*...

Πλούταρχος Πάστρας

Εκδότης Λογοτεχνικού Περιοδικού «Κέφαλος»

& Εφημερίδας «Λογοτεχνικό Βήμα»,

Φιλόλογος, Λογοτέχνης

*Οι τελευταίοι δύο στίχοι του ποιήματος: «Υποκατάστατο», της Κικής Δημουλά.