Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Γιάννη Καμπουρόπουλο - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Γιάννη Καμπουρόπουλο, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Γ.Κ.: Η Τέχνη του Λόγου μέσα απο τη φαντασία και την ψυχή του Ανθρώπου. 

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Γ.Κ.: Η ζωή του σύγχρονου ανθρώπου κυριαρχείται απο το ωράριο, το πρόγραμμα, την απόδοση βάσει ωραρίου. Πρέπει να προλάβουμε τις δουλειές μας μέσα σε ένα συγκεκριμένο διάγραμμα, ακόμη κι αν πρόκειται για τη δημιουργία οικογένειας ή για την όποια επαγγελματική επιτυχία.  Η λογοτεχνία προσφέρει ένα ασφαλές καταφύγιο στη φαντασία, αφού εκπορεύεται απο τη φαντασία και το όραμα μιας άλλης πραγματικότητας, είτε κάποτε υπαρκτής, είτε υποθετικά υπαρκτής, είτε φαντασιακά υπαρκτής. Προσφέρει τη δυνατότητα να κοιτούμε μέσα μας, να ταυτιζόμαστε με ήρωες -ή αντιήρωες- οι ενέργειες των οποίων ίσως να έχουν πολύ μακρυνή -όσο και κάπως κοντινή σχέση- με τις δικές μας ενέργειες. Είναι ένα ταξίδι, ο καθένας μπορεί να νιώσει, να σκεφτεί, να δράσει όπως του αρμόζει καλύτερα, να ταιριάξει τις όποιες ομοιότητες ή τις υπόννοιες αυτών. 

3. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Γ.Κ.: Πάντοτε είχα έφεση στο λόγο, παρά το γεγονός οτι ήμουν αμελής μαθητής. Οι δάσκαλοί μου κι οι καθηγητές με μάλωναν συχνά γιατί, καθώς εντόπιζαν την κλίση, αντιμετώπιζαν την αδιαφορία μου στο να γίνω καλύτερος. Μεγαλώνοντας, δε, σε μια οικογένεια οπου εξέχουσα θέση κατείχαν ο λόγος και η μουσική, δε θα μπορούσα να έχω καλύτερες επιδράσεις. Μού καρφώνονταν έννοιες στο μυαλό, λέξεις που ένα οποιοδήποτε παιδάκι απλώς θα μιμούνταν και θα επεξεργάζονταν αργότερα, στην εφηβεία ή την ενηλικίωση. Θυμάμαι να κάθομαι και να αναλύω μέσα μου -στο παιχνίδι, στη χαλάρωση- τις έννοιες, τον ήχο τους, την προέλευσή τους - σε ένα αδόκιμο περιβάλλον, όπως αντιλαμβάνεστε, αφού απείχα απο τον είμαι γλωσσολόγος. Μού άρεσε ο ήχος των λέξεων, η δύναμή τους, η γοητεία τους. Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια ώστε να διοχετεύσω την τάση μου αυτή και να την πραγματώσω μέσα απο μια ιστορία, μια αφήγηση, ένα πλάσιμο χαρακτήρων ή καταστάσεων. Και το έκανα μέσα απο μια ανάγκη, όχι απο την εμμονή του παρατηρητή.

4. Γιατί γράφετε;

Γ.Κ.: Απο μικρό παιδί έπλαθα ιστορίες για να παίξω με τα παιχνίδια μου. Δικές μου ιστορίες, με αρχή, μέση και τέλος. Άλλαζα -στο μέτρο του εφικτού- ακόμη και θεματικές παιχνιδιών, ώστε να "τροφοδοτούμαι". Δυσκολευόμουν πολύ να συντονιστώ με αφηρημένες έννοιες παιχνιδιού, ιδιαίτερα ως αγόρι, οπου τα πράγματα ήταν πιο λιτά και άμεσα. Ένιωθα πως κάθε παιχνίδι έχει μια ιστορία και αυτή την ιστορία εγώ, αυθαίρετα σίγουρα, αναπαρήγαγα. Ελάχιστοι ήταν οι φίλοι που συντονίζονταν στην ίδια τάση, παρ’όλο που είχα φίλους πολλούς και καλούς, ευτυχώς. Συνεπώς, το να ασχοληθώ με την τέχνη του λόγου, ήταν απλώς ζήτημα αλλαγής "τύπου παιχνιδιού", με βάση την ενηλικίωση. Παράλληλα με αυτή την εξέλιξη, υπήρξε και η ανάγκη να εντρυφήσω σε καταστάσεις και χαρακτήρες βγαλμένους απο το μυαλό μου, απο την καρδιά μου, να δώσω ώθηση σε μια υποθετική "ζωή" και σε μια "πραγματικότητα" εντελώς διαφορετική απο αυτή που ζω. Γράφω γιατί έχω ανάγκη να εκφράσω "τον κόσμο" μου και τις ιδέες μου μέσα απο τις ιδέες ηρώων που μπορεί κάποιοι να ταυτιστούν. Είναι ένα "παιχνίδι" για μεγάλους, αρκετά ενδιαφέρον θα έλεγα. 

5. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Γ.Κ.: Η φαντασία. Ο έρωτας. Το πάθος. Το μίσος. Το σύμπαν. Το Άγνωστο. Το γνωστό, με αλλοιωμένες και αναπροσαρμοσμένες παραμέτρους. Η επιστήμη και η επιστημονική φαντασία. Η ιστορία, που μοιάζει με φαντασία, πολλές φορές. Ο Τζ.Ρ.Ρ. Μάρτιν δεν έγραψε κάτι που δεν έχει συμβεί στην Ανθρωπότητα. Το Βυζάντιο βρίθει τέτοιων και χειρότερων ιστοριών. Απλώς το έκανε με έναν φαντασιακό τρόπο, έπλασε έναν άγνωστο-γνωστό κόσμο. Έπειτα, είναι η ίδια η ζωή. Οι άνθρωποι που έρχονται, που μένουν, που φεύγουν, που μας τρομάζουν, που μας αγαπούν, που τούς αγαπούμε, που δεν τους αγαπούμε πια, ή κάποτε που νομίσαμε πως τους αγαπούσαμε. Οι καταστάσεις. Το πώς θα ήταν ο κος. Γιώργος απέναντι αν διοικούσε μια αποικία επιστημόνων στο απώτερο σύμπαν. Ή και όχι. Όλα μαζί. Όλα σε μια τέλεια και ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Είναι η διαδικτυακή ρήση: "Ο μόνος τρόπος να κερδίσει κάποιος την αθανασία, είναι να κάνει παρέα με έναν συγγραφέα".  

6. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Γ.Κ.: Ασχολούμαι κυρίως με την επιστημονική φαντασία. Έχω παράξει ένα saga, μια ολόκληρη ενότητα εννέα βιβλίων (η τελευταία τριλογία βρίσκεται σε στάδιο επεξεργασίας ακόμη) συν ξεχωριστές ιστορίες των βασικών ηρώων. Είναι ένα είδος το οποίο δεν έχει ορατούς περιορισμούς - σίγουρα όχι παρόμοιους με ένα λ.χ. ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο έχει πλαίσια. Το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψα ήταν ιστορικό και διαδραματιζόταν την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων. Υποχρεώθηκα να διαβάσω ιδιαίτερα πολλές λεπτομέρειες (είμαι ιστοριοδίφης απο παιδί, πάντοτε διάβαζα τρία ή τέσσερα κεφάλαια πιο μπροστά απο το μάθημα της Ιστορίας και μόνο) οι οποίες μού στέρησαν -ή έτσι ένιωσα- την ελευθερία μου. Απο την άλλη, έπρεπε να το κάνω με τρόπο που να μή θιχτούν υπαρκτά πρόσωπα, όπως συγγενείς παλαιμάχων. Κι ενώ πέρασα καλά γράφοντάς το, πάντα ένιωθα πως βρίσκομαι σε μια παράσταση με υποβολέα. Η φαντασία ήταν και είναι το δυνατό μου σημείο, εκεί και έχω καταλήξει πλέον, δίνοντας στον εαυτό μου την ευκαιρία να γράφω πού και πού κάποιο ιστορικό διηγηματάκι (έως 3000 λέξεις), κυρίως με θέμα την Αρχαία Ελλάδα. Είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα. 

7. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Γ.Κ.: Έχω εκδόσει δύο τριλογίες, οι οποίες αποτελούν μέρος ενός Έργου θεματικού (διεθνής όρος saga): "Μπόραθ το Μυστικό Όπλο" (2010-2011) και "Φώο Σπόετ" (2016-2017-2018). Ωστόσο, η κεντρική τριλογία (Μπόραθ το Μυστικό Όπλο) έχει αποσυρθεί, καθώς, ύστερα απο 12 χρόνια απο τότε που τελείωσα την πρώτη αναθεώρηση, μέχρι σήμερα, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, εγώ έχω αλλάξει, έχουν προστεθεί άλλα έξι βιβλία (η τριλογία με τίτλο "Νεμούις" βρίσκεται σε στάδιο επεξεργασίας) οπότε και αποφάσισα να την επεξεργαστώ ξανά - ουσιαστικά να την ξαναγράψω, ώστε να ενταχθούν καλύτερα όσα στοιχεία πάρθηκαν, εξελίχθηκαν και αποδόθηκαν στο πέρας άλλων δύο τριλογιών. Ακόμη, έπαιξε ρόλο το γεγονός οτι θέλησα να αποδώσω πιο ζωντανά έναν ολόκληρο κόσμο που, απο τότε που σκιαγραφήθηκε, έχει αποκτήσει οντότητα και υπόσταση. Παράλληλα, υπάρχουν σε ανέκδοτη μορφή προς το παρόν, οκτώ ιστορίες παράλληλες των κεντρικών ηρώων, τις οποίες και θα δρομολογήσω προς έκδοση στο μέσο μέλλον. Έχω δύο συμμετοχές σε λογοτεχνικές συλλογές των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές (Θύελλα στο Χρόνο ΙΙΙ και IV), ενώ πριν απο δεκαέξι χρόνια εξέδωσα ιδιωτικά το πρώτο μου ιστορικό μυθιστόρημα - "ιδιωτικά" καθώς, όπως είπα, ένιωσα κάπως άβολα με τους περιορισμούς ενός τέτοιου εγχειρήματος.  

8. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Φώο Σπόετ - Η κληρονομιά των Μπόραθλοκ». 

Γ.Κ.: Πρόκειται για την ολοκλήρωση της προ-τριλογίας (prequel) με κεντρικό τίτλο «Φώο Σπόετ», η οποία περιγράφει τα γεγονότα 1500 χρόνια πριν το υποκειμενικό παρόν της κεντρικής τριλογίας με τίτλο «Μπόραθ, το Μυστικό Όπλο». Η Τριλογία αυτή ουσιαστικά είναι η προϊούσα ιστορία ενός σπουδαίου εφευρέτη, ενός δυναμικού πρώην συνωμότη και ισχυρού άνδρα, είναι οι ιστορίες των λαών, η γέννηση των Μπόραθ και των Μπόραθλοκ, είναι ό,τι ακριβώς προετοιμάστηκε ως μια αλληλουχία κοσμοϊστορικών γεγονότων η οποία οδήγησε στα γεγονότα της κεντρικής εξιστόρησης. Είναι μια πολύπλευρη περιπέτεια, με έντονο το συναισθηματικό στοιχείο, το οποίο έρχεται χέρι με χέρι με την πολιτική και την επιστήμη, είναι μια εξέλιξη σύγκρουσης χαρακτήρων και γεγονότων. Το πρώτο βιβλίο γράφτηκε κατά τη διάρκεια σοβαρής νοσηλείας του πατέρα μου, όταν πρωτοδιαγνώστηκε με καρκίνο, και φέρει σχεδόν αυτούσια συναισθήματα, σκέψεις, αλλά και εικόνες που με ταλάνιζαν εκείνον τον καιρό, υπο το φίλτρο, φυσικά, της υποκειμενικής δράσης και εξέλιξης. Το δεύτερο βιβλίο με τίτλο "Η Άνοδος των Μπόραθ" ενέχει έντονα τα σημάδια μιας ταραγμένης εποχής μνημονίων στην Ελλάδα, αλλά και μια απόσταξη της ουσίας και της ψυχής της Ρωμαϊκής πολιτικής μέχρι και την αναπόφευκτη πτώση του Βυζαντίου. Το τρίτο βιβλίο, «Η κληρονομιά…» έχει έντονα τα στοιχεία απο την τραγική διχοτόμηση της Κύπρου, ενώ εμβάλλονται και στοιχειοθετούνται πολλές επιρροές απο την αίσθηση που έχει ένας γιος που ξέρει οτι ο πατέρας του "θα φύγει". Συνοψίζοντας και την κεντρική ιδέα του saga, τούτο διαπνέεται απο την προσπάθεια εμβάθυνσης στην ανθρώπινη φύση, της σχέσης της με τη Φύση και την Επιστήμη, τις πολλαπλές εκφάνσεις της ίδιας ιδιότητας της Φύσης να μεταλλάσσει το ένα σε πολλά και τούμπαλιν.        

9. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Γ.Κ.: Συνήθως είμαι πιο δημιουργικός κατά τη διάρκεια του πρωινού. Όλες οι ιδέες-πυρήνες κάθε θεματικής ενότητας "γεννιούνται" τότε. Οι απογευματινές ώρες βοηθούν στις εξελικτικές διαδικασίες και στον καταμερισμό των παράλληλων δράσεων. Σπάνια γράφω τη νύχτα, αφού η πείρα κατέδειξε πως, την άλλη μέρα, θα αναιρέσω πολλά απο όσα έγραψα.   

10.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Γ.Κ.: Δύσκολη πολύ. Ξέρουμε πολύ καλά πως οι περισσότεροι λογοτέχνες ζουν απο παράλληλες δουλειές, όπως ίσως γινόταν και σε έναν βαθμό απο πάντα, μέχρι τα οικονομικά μεγέθη να μιλήσουν. Η κρίση επέτεινε την ανάγκη βιοπορισμού, η αγοραστική ισχύς του κόσμου απομειώθηκε ή περιορίστηκε στα βασικά για ένα κρίσιμο διάστημα, οι εκδότες έγιναν πολύ "σκληροί" ως προς τους όρους τους και ούτω καθεξής, δρομολογώντας τον λογοτέχνη σε παράλληλες λύσεις, όσο να υπάρξει κάποια ανάκαμψη. 

11. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Γ.Κ.: Υπάρχει παραγωγή. Δεν υπάρχει εξαγωγή ελλήνων λογοτεχνών στο εξωτερικό, όπως απλόχερα βοηθούνται οι ξένοι συγγραφείς - ακόμη και άγνωστοι. Ακόμη, παρατηρείται μια "ξενολατρεία" απο το αναγνωστικό κοινό, η οποία πραγματικά με έχει προβληματίσει. Το ίδιο ισχύει και στον κόσμο των κόμικς, των οποίων τυγχάνω θαυμαστής. Η διάδοση της αυτοέκδοσης (ρεύμα που ισχύει στο εξωτερικό ήδη απο τις αρχές του 2000) ενίσχυσε κάπως την πρωτοβουλία πολλών, αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό που μετρά είναι η εμπιστοσύνη του κόσμου σε εγχώρια παραγωγή και η εξαγωγή του μεταφρασμένου πνευματικού υλικού σε ευρύτερα κοινά. Ειδικά το τελευταίο, δυστυχώς, εξαρτάται απο ιδιωτικές πρωτοβουλίες κι όχι απο το Δημόσιο, ή απο φορείς Δημοσίου Ενδιαφέροντος, όπως ισχύει απο τον 19ο αιώνα στο εξωτερικό. Είθισται να αναπαράγονται κατα συντριπτική πλειοψηφία οι παλιές βεντέτες της ελληνικής λογοτεχνίας, σε μια ανεξήγητη έλλειψη αυτοπεποίθησης, αφήνοντας στην τύχη τους ένα σωρό καλούς Έλληνες πεζογράφους.  

12. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Γ.Κ.: Το best seller είναι ένα βιβλίο που θα συνδυάσει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα κάνουν τον κόσμο να νιώσει οτι ο συγγραφέας μιλά στο μυαλό και την ψυχή τους αμέσως. Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο. Σημασία έχει ο αντίκτυπος. Επίσης, ένα best seller στην Ελλάδα ή στην Αγγλία, δε σημαίνει απαραίτητα οτι θα γίνει και σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν συγγραφείς που έχουν κάνει θραύση εδώ και αλλού είναι παντελώς αδιάφοροι. 

13. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Γ.Κ.: Το έντυπο βιβλίο, όσο κι αν είμαι λάτρης και χρήστης της σύγχρονης τεχνολογίας. Έχει αποδειχθεί οτι το ηλεκτρονικό βιβλίο αποτελεί είδος "βοηθήματος" για επαγγελματίες που ταξιδεύουν πολύ, για ενασχολήσεις που απαιτούν αρκετή κίνηση, ή για την επιδίωξη απόκτησης ενός ακόμη γκατζετ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν μια αξιοσέβαστη βιβλιοθήκη απο έντυπα βιβλία. Δεν είναι τυχαίο. Ίσως χτυπά κάποιο πολύ πρωτόγονο ένστικτο κτήσης μέσα μας, εκεί που το ηλεκτρονικό βιβλίο δεν μπορεί να το κάνει. Απο την άλλη, το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι ένα μέσο. Το περιεχόμενο μετράει, ωστόσο, όπως και με το βινύλιο στη μουσική, οι λάτρεις του οποίου είναι πολλοί και αμετανόητοι.  

14.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Γ.Κ.: Επειδή κι εγώ, στατιστικά, θεωρούμαι νέος λογοτέχνης, θα πρότεινα το αυτονόητο: να γράφει με όλη του την ψυχή, να είναι αληθινός και να μη φοβάται να είναι διαφορετικός. Καμία εξέλιξη στη ζωή δε συνέβη χωρίς θάρρος και απώλειες. Η νίκη, προσωπική και επαγγελματική, έρχεται μόνο μέσα απο λάθη και γνώση. Κάθε νέο έργο, κάθε νέα παράγραφος ωφείλει να αντικατοπτρίζει τον ίδιο τον συγγραφέα, την εξέλιξή του, την προσωπική του σφραγίδα. Το βιβλίο έχει ένα σύμπαν πολύ πιο αργό και πιο διαφορετικό απο άλλα είδη Τέχνης. Και πρέπει να το σεβαστούμε. 

15. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;


Γ.Κ.: Διάβασα τον "Χιονάνθρωπο" του Jo Nesbo. Μπορώ να πω οτι συγκλονίστηκα, δύσκολα άφηνα το βιβλίο. Κάποια μέρη τα επαναλάμβανα ξανά και ξανά. Υπήρξαν και στιγμές που έχανα λίγο τη δράση, αλλά αυτό μάλλον οφείλεται σε μια δική μου ιδιοτροπία, όχι στον συγγραφέα: όταν κάτι με εντυπωσιάσει πολύ, δεν διαβάζω, απλώς περνώ τις γραμμές και επεκτείνω στο μυαλό μου όσα διάβασα πριν. 

16. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Γ.Κ.: Ξεκινώντας απο τις βάσεις, ο Όμηρος, ως ποιητής, συγγραφέας, ιστορικός, μυθοπλάστης, τα πάντα. Θεωρώ την Ιλιάδα κορυφαίο βιβλίο, με μοναδική δύναμη περιγραφών, εικόνων, χαρακτήρων, δράσης και συναισθημάτων - ίσως το θεμέλιο λίθο της λογοτεχνίας όπως την ξέρουμε σήμερα. Μού άρεσε ο Ηρόδοτος καθώς, μέσα απο την ιστορική καταγραφή πλάτιαζε λογοτεχνικά, σε σημείο που μύθος, φαντασία και αλήθεια γίνονταν ένα πολλές φορές. Ο Θουκυδίδης και ο Ξενοφώντας επίσης. Ο Κάρολος Ντίκενς, ο Μαρκ Τουαίν, ο Πόε. Ο Χέρμαν Μέλβιλ και το εξαίρετο βιβλίο του "Μόμπυ Ντικ". Απο εκεί εκτίμησα την αμεσότητα της αμερικανικής αφήγησης, η οποία ισορροπεί επάξια ανάμεσα στη λογοτεχνία και την ευέλικτη ροή. Αυτός που έθεσε τα θεμέλια της αγάπης μου στη λογοτεχνία του φανταστικού, ήταν ο Ιούλιος Βερν, τα βιβλία του οποίου αγάπησα ιδιαίτερα: η θεματική του "Τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραν", "20000 λεύγες κάτω απο τη θάλασσα" και "Μυστηριώδης Νήσος" ήταν ακριβώς ό,τι είχα ανάγκη να συνδυάσω: δράση, επιστήμη και φαντασία, περιπέτεια και επιστήμη. Ο "Ροβύρος" με την ιπτάμενη μηχανή του ήταν ακόμη ένα εξαίρετο βιβλίο, πολύ μπροστά για την εποχή του, όπως και ο "Ναυτίλος", το εκπληκτικών δυνατοτήτων υποβρύχιο με τις -περίπου- πυρηνικές γεννήτριες κίνησης. Το δε "Απο τη Γη στη Σελήνη", θαρρώ πως ήταν, μεταξύ των άλλων, η έμπνευση για πολλούς πιονιέρους της εξερεύνησης του διαστήματος. Στη συνέχεια είναι ο Ισαάκ Ασίμωφ, με το εξαιρετικό και σημαντικά προφητικό βιβλίο του "Εγώ το Ρομπότ", μια έμμεση ελεγεία στην τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης και την εξέλιξή της. Μού αρέσουν και οι ιστορικοί συγγραφείς, όπως ο Στήβεν Πρέσφηλντ, απο τον οποίο έχω επιρρεαστεί σε ένα μέρος, μαζί με τον Βερν. Οι "Άνεμοι πολέμου" και η "Ματωμένη εκστρατεία", παρά την αίγλη και τον αντίκτυπο που είχαν οι αξεπέραστες "Πύλες της Φωτιάς", για μένα είναι υπόδειγμα για το πώς κάποιος μπορεί να γράψει ιστορική λογοτεχνία.  Ο Τόλκιν θεωρώ πως είναι ο σύγχρονος "Όμηρος", ενώ η τριλογία του "Άρχοντα" ένα πραγματικό έπος. Ο Έλληνας Θανάσης Λιακόπουλος είναι επίσης ένας πολλά υποσχόμενος λογοτέχνης, έργα του οποίου έχω διαβάσει και εκτιμήσει δεόντως, όπως "Τα Αστυνομικά". Εσχάτως, ανακαλύπτω και τον Νέσμπο.   

17. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Γ.Κ.: Θέλω να ολοκληρώσω το πρώτο κύκλο του saga των Μπόραθ, δηλαδή να εκδοθεί η κεντρική τριλογία ξανά και να ακολουθήσει η μετα-τριλογία. Στη συνέχεια θα σκεφτώ έναν τρόπο να εκδώσω τις παράλληλες ιστορίες - κάτι που ακόμη έχει μέλλον, καθώς είναι μακροπρόθεσμο σχέδιο. Δουλεύω επάνω σε μια νουβέλα αυτή τη στιγμή, σαν ένα μικρό διάλειμμα απο τον κόσμο του sci-fi, και που θα έχει καθημερινή θεματολογία, μέσα απο μια απροσδόκητη περιπέτεια. Παράλληλα, επεξεργάζομαι ως ιδέα μια συνάρτηση ιστορικού-επιστημονικού, αλλά έως τώρα δεν έχω επιτύχει κάτι που να με ενθουσιάσει ώστε να το προχωρήσω. Παρ’όλα αυτά θα συνεχίσω τις προσπάθειες κι είμαι σίγουρος οτι κάτι θα επιτύχω. Ως λογοτέχνης γνωρίζω πολύ καλά πως, για να θεωρηθεί κάποιος επιτυχημένος, δεν αρκούν οι πωλήσεις. Πρέπει να μπορεί να επιρρεάσει με τον τρόπο του, οπότε, πιστεύω, έχω αρκετό δρόμο ακόμη. 

*     *     *

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Γιάννης Καμπουρόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε ηχολήπτης στη Σχολή Παπαντωνοπούλου (πρώην Σχολή Τηλεοράσεως Αθηνών - 1963) και, ύστερα απο τη στρατιωτική του θητεία, δούλεψε αρχικά ως ηχολήπτης σε στούντιο ηχογραφήσεων, όπως το Στούντιο Σιέρρα. Στη συνέχεια εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας στην εταιρία Power Media Productions ως σκηνοθέτης μεταγλώττισης, αλλά και ως τραγουδιστής, συμμετέχοντας σε διάφορες σειρές για παιδιά, αλλά και ταινίες. Ασχολήθηκε με τη μουσική άλλοτε επαγγελματικά, άλλοτε ημι-επαγγελματικά, ως τραγουδιστής-τραγουδοποιός, ενώ υπήρξε συνεργάτης της ΕΜΙ. Ως επιχειρηματίας παραγωγής ηχοβιβλίων εξέδωσε τρεις τίτλους, απο το 2011 έως το 2013, οπου και έπαυσε τις δραστηριότητές του. Απο μικρός ονειρευόταν δικούς του, φανταστικούς κόσμους πλάθοντας ιστορίες ενώ έπαιζε με τα παιχνίδια του. Λάτρης και δεινός μελετητής της ιστορίας, οπαδός της Επιστημονικής Φαντασίας και της εξερεύνησης του Διαστήματος, ενδελεχής παρατηρητής ηθών, τάσεων και εκδηλώσεων, ανέπτυξε μια δυνατή τάση να εξωτερικεύσει μια "δική του οπτική" μιας άλλης πραγματικότητας. Παράλληλα, γίγαντες του φανταστικού όπως ο Ιούλιος Βερν και ο Ισαάκ Ασίμοφ, ο Φίλιπ Κ. Ντικ, αλλά και ιστορικοί συγγραφείς όπως ο Στήβεν Πρέσσφηλντ, ενέπνευσαν τον ευφάνταστο, τότε, νεαρό, να ενδώσει στη νέα πρόκληση. Η πρώτη του απόπειρα ξεκίνησε το 2003, οπου και συνέγραψε το πρώτο του ιστορικό μυθιστόρημα με τίτλο "Ματθαίος 12-13", το οποίο όμως εξέδωσε ιδιωτικά σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Το 2010 εξέδωσε την πρώτη του τριλογία με τίτλο "Μπόραθ, το Μυστικό Όπλο" απο τις Εκδόσεις Οσελότος (2010-2011), αναζητώντας παράλληλα χορηγό για μετατροπή αυτής σε 3Δ κινούμενα σχέδια - έργο το οποίο δεν ευοδώθηκε, λόγω τεράστιου κόστους παραγωγής. Τα έτη 2016-2017-2018 εξέδωσε απο τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές την τριλογία-πρόλογο "Φώο Σπόετ", παράλληλα προωθώντας την στο εξωτερικό, μέσω της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου στην Φραγκφούρτη. Ετοιμάζεται δε, προς έκδοση, και η τρίτη τριλογία με τίτλο "ΝΕΜΟΥΙΣ". Στα πλαίσια ανακατάξεων και ανανέωσης, η κεντρική τριλογία πρόκειται να ξαναεκδοθεί, σε νέα μορφή και με ενημερωμένο περιεχόμενο. Πρόκειται για ένα συνολικό Έργο (saga) το οποίο κινείται στο χώρο του science fiction, με στοιχεία πολιτικής, ιατρικών επιστημών, military και αστροφυσικής, δημιουργώντας ένα υποσύνολο του όρου "space opera", όπως τούτο επεξηγείται στο διαδίκτυο και το αντίστοιχο λήμμα της Βικιπαίδεια. Ο συγγραφέας δε, έχει ετοιμάσει και ομάδα παράλληλων ξεχωριστών ιστοριών, τις οποίες σκοπεύει να εκδόσει σαν ένα σπονδυλωτού περιεχομένου βιβλίο, με άμεση αναφορά στα τεκταινόμενα και τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες του Έργου. Παρακάτω παρατίθεται μια σύνοψη του σκεπτικού και του Έργου γενικότερα: Σε έναν κόσμο μακρυνό, όσο και κοντινό, κάπου στο αχανές διάστημα, οι Άνθρωποι συνεχίζουν να είναι άνθρωποι, παρά την προσαρμογή τους, εδώ και αιώνες, σε ένα διαστημικό περιβάλλον: ενώνονται, διαχωρίζονται, πολιτεύονται, κυβερνούν και κυβερνώνται, αγαπούν και εκτιμού, συνωμοτούν και βλάπτουν, εφευρίσκουν και πρωτοπορούν, καταστρέφουν και οπισθδρομούν, χτίζουν και αποδομούν, εξερευνούν και νικούν. Είναι οι λαοί, είναι οι κυβερνώντες, ο στρατός, η επιστήμη. Είναι ο Κόσμος, το Σύμπαν, ένας αέναος κύκλος μιας δύναμης ζωής που ξεκινά απο τα πιο τρομερά αστρικά σώματα και καταλήγει στα πιο μικρά και καθημερινά ένστικτα. Είναι οι ιστορίες των Ανθρώπων, η δύναμή τους σε σχέση με την Κοσμική παντοδυναμία της Φύσης. Είναι ένας κόσμος τόσο άγνωστος όσο και γνωστός. Είναι η Ανθρώπινη Ιστορία ξαναγραμμένη. Είναι το δέος στο δυνατό, ο φόβος, η ανυπέρβλητη δύναμη της εξάλειψης της απειλής του δυνατού, η σοφία και η αγάπη. Είναι όλα όσα έχει περάσει ο Άνθρωπος, μόνο που τίθεται ένα ερώτημα: είναι η φύση της εξέλιξης πιο δυνατή απο την ίδια τη Φύση; Είναι ο Άνθρωπος το ον εκείνο που μπορεί να δαμάζει κοσμικά μεγέθη; Είναι η Ιστορία του ένα μάθημα; Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την σελίδα του συγγραφέα στο Facebook καθώς και τη σελίδα "Το saga των Μπόραθ": https://www.facebook.com/john.kampouropoulos https://www.facebook.com/sagatonborath/