Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Φοίβο Σταμπολιάδη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ - ΚΕΦΑΛΟΣ

To Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς για το βιβλίο, τη λογοτεχνία, την ποίηση, τους λογοτέχνες και τις τέχνες.

ΝΕΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020

Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Φοίβο Σταμπολιάδη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ





Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.
Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Φοίβο Σταμπολιάδη, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΙΒΟ ΣΤΑΜΠΟΛΙΑΔΗ


1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Η λογοτεχνία είναι ένας τρόπος να βουτάμε στα βαθιά νερά της ύπαρξης μας δίχως τον φόβο ότι θα πνιγούμε. Ένας  τρόπος να εξωτερικεύουμε όσα μας τρομάζουν, μας φοβίζουν, μας ενθουσιάζουν  με την ειλικρίνεια, την άνεση και την ανωριμότητα ενός μικρού παιδιού, δίχως να φοβόμαστε ως συγγραφείς ενήλικες να θεωρηθούμε ανώριμοι ή τρελοί.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Η σύγχρονη ζωή, στην προσπάθειά της να κρατήσει γρήγορους ρυθμούς, να διατηρήσει την αιώνια νεότητα, να αποφύγει, όσο ποτέ πριν, την επαφή της με τον μέγιστο φόβο του θανάτου, κρατά τον άνθρωπο μακριά από την υπαρξιακή του αναζήτηση.  
Η λογοτεχνία, έρχεται τότε, να μας θυμίσει ότι είμαστε άνθρωποι. Φθαρτοί, φοβισμένοι, με πάθη και ελαττώματα. Μέσα από την «κάθαρση», μπορεί κανείς ταυτιζόμενος με τους χαρακτήρες του έργου, να αναγνωρίσει τα προσωπικά του κενά, προβλήματα, ελλείμματα, φόβους και πάθη. Να τα βιώσει, να τα αναβιώσει και να έρθει αντιμέτωπος με αυτά.
 Ωστόσο, η λογοτεχνία αποτελεί ταυτόχρονα και απόλαυση. Η σύγχρονη εποχή, μπορεί να προσφέρει χαρές στον άνθρωπο, αλλά δεν τον αφήνει να σταθεί και να απολαύσει. Όλα πρέπει να γίνουν φευγαλέα. Η λογοτεχνία απαιτεί τον χρόνο μας αλλά μας ανταμείβει προκαλώντας συγκίνηση, αναδεικνύοντας θαμμένα πολλές φόρες  δικά μας συναισθήματα, δίνοντας μορφή σε εσώτερές μας σκέψεις που δεν γνωρίζουμε τον τρόπο να τις λεκτικοποιήσουμε.
Μέσα από την λογοτεχνία όπως μου αρέσει να πιστεύω, ζω πολλές ζωές μαζί επιμηκύνοντας και την διάρκειά της.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

H ποίηση αποτελεί τη δυσκολότερη κατηγορία του λόγου, μεταξύ άλλων και λόγω της συμπύκνωσης που απαιτεί. Η ταχύτητα της σύγχρονης εποχής, χρειάζεται περισσότερο «εύπεπτες» δημιουργίες και πληροφορία που εξυπηρετεί  λειτουργικές ανάγκες. Τα πάντα πρέπει να είναι εύκολα καταναλώσιμα και κυρίως να μην «κουράζουν» το μυαλό. Η ποίηση προϋποθέτει μια σχέση εσωτερική με την γλώσσα. Σήμερα καταναλώνουμε τα πάντα και μεταξύ αυτών και τους ανθρώπους. Δεν επενδύουμε στις σχέσεις, αποφεύγουμε την εμβάθυνση και την ψυχική επένδυση. 
Σε αυτά, θα μπορούσα να προσθέσω και τα δραματικά ελλείμματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος στην προώθηση, όχι μόνο της ποίησης, αλλά και του γραπτού λόγου γενικότερα.
Η «έκθεση» έχει αντικατασταθεί από δημοσιογραφικού τύπου περιληπτικά κείμενα και τα σημερινά αναγνωστικά κείμενα των μαθητών, με τις απαντήσεις πολλαπλών επιλογών, δεν βοηθούν στην ανάπτυξη του λόγου. 
Ωστόσο, δεν είμαι απαισιόδοξος για το μέλλον της ποίησης. Τα αδιέξοδα κάθε εποχής εκκολάπτουν  τις γενιές των ανθρώπων που αναδεικνύουν με την γραφή τους τις αγωνίες και την ανάγκη της κοινωνίας να αναζητήσει την ουσία της ζωής.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Η ποίηση είναι μια κατεξοχήν ερωτική σχέση με την γλώσσα. Διακατέχεται από μια διαρκή προσπάθεια να ανακαλύψεις την ουσία των λέξεων, να την οικειοποιηθείς και να συμπορευτείτε μαζί στο ανατρεπτικό ταξίδι της γραφής.

5. Γιατί γράφετε;

Η γραφή είναι χαρά και ανάγκη.
Χαρά για το μυστήριο της ζωής  και την τύχη να το βιώνουμε έστω για πεπερασμένο διάστημα. Αυτό το πεπερασμένο διάστημα όμως και ο φόβος της προσωπικής απώλειας γεννά και την ανάγκη να διαστείλουμε τον χρόνο κατά κάποιο τρόπο και να αφήσουμε ένα σημείο της εδώ παρουσίας μας.

6. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Πολλές από τις ιστορίες βασίζονται σε πραγματικά προσωπικά μου βιώματα. Οι χαρές αλλά πρωτίστως οι απώλειες πάσης φύσεως γίνονται η αφορμή διαπραγμάτευσης σημαντικών ζητημάτων της ζωής όπως η στάση μας μπρος στον θάνατο, οι σχέσεις με τους σημαντικούς Άλλους, ο έρωτας, η θέση μας σε σχέση με τους μη σημαντικούς άλλους που είναι και το πιο δύσκολο.

7. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Γράφω κυρίως  διηγήματα και  λιγότερο ποιήματα τα οποία έχω δημοσιεύσει σε ηλεκτρονικά περιοδικά ενώ μερικά από αυτά έχουν βραβευτεί. Θα ήθελα να γράφω περισσότερη ποίημα γιατί με συναρπάζει η δωρικότητά της, ο συμπυκνωμένος λόγος της και η σχολαστικότητα με την οποία γίνεται η επιλογή των λέξεων.

8. Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Αλεξίθυμως Οδύσσεια»

Αυτό τον καιρό ετοιμάζομαι πυρετωδώς για την έκδοση της πρώτης μου ποιητικής συλλογής με τον τίτλο « Αλεξίθυμως Οδύσσεια». 
Ακολουθώντας τα βασικά ιστορικά στοιχεία του έργου του Ομήρου, όπως αυτά έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου, εστίασα στον ψυχολογικό αντίκτυπο όλων αυτών πάνω στον ήρωα, το «βίωμά» του. 
Στη δική μου οπτική, το εικοσαετές ταξίδι του στον κόσμο είναι η εικοσαετής αναζήτηση του περιεχομένου της Ψυχής του. Αντιμέτωπος με δυνατά συναισθήματα, αποφασίζει να τα αποδεχτεί, να τα εκδηλώσει και τέλος να τα διαχειριστεί με κάποιον τρόπο. Η διαχείριση του συναισθήματος πέραν της διαχείρισης της πολεμικής εκστρατείας είναι ίσως  η μεγαλύτερη πρόκληση του Άντρα. Του Άντρα της Ομηρικής εποχής και κάθε Άντρα, κάθε γενιάς μέχρι και σήμερα… 

9. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Γράφω τις περιόδους  που οι βεβαιότητες της ζωής ανατρέπονται. Κατά την διάρκεια τους, οι ιδέες και τα συναισθήματα είναι καταιγιστικά. Συνεπώς δεν έχουν ώρα ή μέρα. Σε ξεβολεύουν ότι και να κάνεις, όπου και να είσαι. Σε σηκώνουν ακόμα και από τον ύπνο στις τέσσερις το πρωί.


10.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Η ζωή του διέπεται από όλες τις οικονομικές, κοινωνικές δυσκολίες όπως η ζωή των συνανθρώπων του. Ο καλλιτέχνης έχει την τύχη να μπορεί να μετουσιώνει όλη αυτή την αναταραχή με τρόπο δημιουργικό και ωφέλιμο για όσους τον διαβάσουν.

11. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Η λογοτεχνική παραγωγή διαπιστώνω ότι είναι αμείωτη. Οι δύσκολες εποχές γεννούν και καλούς συγγραφείς θέλω να πιστεύω. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της παραμένει στα συρτάρια ή και συνήθως το καλύτερο στα πίσω πίσω  ράφια των βιβλιοπωλείων.

12. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Τα κύρια χαρακτηριστικά που κάνουν ένα βιβλίο πρώτο σε πωλήσεις είναι νομίζω:
Η εύκολη γραφή ώστε να είναι εύκολο στην ανάγνωση.
Η ύπαρξη πλοκής και ανατροπών.
Η ταύτιση του αναγνώστη με τους ήρωες.

Κατάλληλη προώθηση.

13.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να διαβάζει πολύ, όχι  μόνο ένα είδος και όχι μόνο λογοτεχνία. Εξίσου σημαντικό επίσης να μελετά την γλώσσα.

14. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Η "Κερένια κούκλα" του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Ένα έργο με θέμα τον έρωτα, την τρυφερότητα, τις τραγικές αντιθέσεις της ζωής. Ένας νέος έρωτας που γεννιέται πάνω από την επιθανάτια κλίνη. Η μοιραία έλξη, τα ηθικά διλήμματα και τελικά μια αμείλικτη τιμωρία... Ένα κορυφαίο έργο της ελληνικής πεζογραφίας.

15. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Μου αρέσει ιδιαίτερα ο Αλέξης Ζορμπάς του Ν.Καζαντζάκη λόγω του χαρακτήρα του πρωταγωνιστή. 
Η ζωή εν τάφω του Σ. Μυριβήλη όχι τόσο για τον αντιπολεμικό χαρακτήρα του έργου αλλά όσο για την εκπληκτική γραφή και τον λυρισμό της γλώσσας που χρησιμοποιεί στην περιγραφή στιγμών σε ένα περιβάλλον που ο θάνατος έχει πνίξει τα πάντα. 

16. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Όπως και στην φωτογραφία που είναι επίσης μια από τις βασικές μου δημιουργικές απασχολήσεις, δεν κάνω τίποτα βάσει σχεδιασμού. Οι εσώτερες ανάγκες καθορίζουν την  ποσότητα και την ποιότητα της μελλοντικής καλλιτεχνικής παραγωγής. Απλώς εύχομαι να ανατρέπονται συνεχώς οι βεβαιότητες μου ώστε να αναζητώ λύτρωση και απαντήσεις δια μέσου της γραφής. Επίσης ότι γράφω να είναι ειλικρινές.



*     *     *


Καρυάτιδες
(του Φοίβου Σταμπολιάδη) 


Βουβά κορμιά, μαλλιά πλεγμένα… στου καιρού τα μπερδέματα.
Ρημαγμένα κάλλη…
Χαμένη νιότη, σμιλεμένη στη σκουριά του κόσμου και του αλμυρού πελάγους.
Φως εκ φωτός, γέννημα του κορμιού και της ψυχής το συναπάντημα.
Αδέρφι μας, με σχοινιά στο λαιμό σε τράβηξαν στην άβυσσο της μοναξιάς και την προσμονή των αιώνων.
Στήθη, βορά στων απανταχού ορδών το αντίτιμο. 
Ξεψυχισμένων  ερώτων, τάχα το καθρέφτισμα.




ΚΛΕΦΤΕΣ ΜΑΤΙΕΣ
(του Φοίβου Σταμπολιάδη) 


Κλεφτές ματιές σε ξένα σώματα.
Κλέφτες του ονείρου, στημένου στης ζωής το κάτεργο.
Επιπόλαιες σκέψεις μπουκάρουν απρεπώς.
Πουκάμισο ανοιχτό.
Σάρκα ως το κόκκαλο πελεκημένη στη φάλαγγα* του χρόνου.
Επιπόλαιες σκέψεις, κλεφτές ματιές σε ξένα πάθη.
Αρχέγονη έλξη, θαμμένη στων Παρθενώνων τα λευκά τα μάρμαρα.
Η ώρα τρεις.
Ειμαρμένη ζωή, επιστροφή στης λογικής το καταφύγιο.
* Εργαλείο του γλύπτη.


                                                                                                                                    Νοέμβριος  2019



Το Θα που δε Θα συναντήσω
(του Φοίβου Σταμπολιάδη) 

Το Θα δε Θα ’ρθει αύριο να με ξυπνήσει με του πουλιού το πρωινό κελάηδισμα.
Ζεστός καφές κι ένα φιλί, για με δεν Θα ’ναι η πρώτη καλημέρα.
Ποιο μέλλον και ποια όνειρα μαζί μου Θα δεθούν;
Τρομάζω, φοβάμαι, σκιρτώ, παιδί σε κάτασπρο σεντόνι.
Μόνη μου παρηγοριά της μάνας μου το χέρι.
Πότε ξανά Θα κολυμπήσω και πότε πάλι Θα πεινάσω;
Τ’ άγρια αισθήματα του πόθου μου πότε Θα γευτώ και πώς Θα πολεμήσω;
Ο Έρωτας… Θα με κοιτάξει μ’ αγωνία, γοργά Θα προσπεράσει.
 Χείλη ζεστά αναζητεί να ξαποστάσει. 
Του κάτισχνου κορμιού μου τα παγωμένα μαύρα χείλη κανείς Ερωτιδεύς δε Θα’ σκυβε ποτέ να τα φιλήσει.
Αφήνω ένα Θα να ζήσει έξι φορές μέσα από σας, φορτίο σκιερό απ’ τα βήματα της νιότης, στο διάβα της ζωής μέχρι το τέρμα της.
Πότε ξανά Θα ειδωθούμε;
Με ποιο κορμί Θα σ’ αγκαλιάσω;


Δεκέμβριος 2019



ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΣΑΚΑΚΙ
(του Φοίβου Σταμπολιάδη)


Μέρες τώρα τα καταστήματα στο κέντρο και σε ακτίνα μερικών χιλιομέτρων παρέμεναν κλειστά κατόπιν εντολής άνωθεν. Όπως όπως οι ιδιοκτήτες τους είχαν κατεβάσει ρολά. Από τη βιασύνη τους, άφησαν τις κολώνες του πάγου πάνω από τα φρεάτια και τα τελάρα με φρούτα και λαχανικά στις γωνιές των δρόμων. Ο κόσμος φοβισμένος κλειδώθηκε στα σπίτια του. Παρόλη την έλλειψη αγαθών που άρχισε να δοκιμάζει τις αντοχές, κανείς δεν τολμούσε να ξεμυτίσει, με τα προϊόντα να σαπίζουν στα πεζοδρόμια. Κολλημένοι στα ραδιόφωνα που παράνομα κατείχαν, ακούγανε ειδήσεις κυρίως από το BBC. Κάθε τόσο έκτακτα δελτία ανακοίνωναν τις πολιτικές εξελίξεις ή τη δολοφονία κάποιου ριψοκίνδυνου διαδηλωτή.
   Δεκέμβριος του 1942. Κοντά δυο χρόνια Kατοχής ήταν πολλά. Για πολλοστή φορά οι φοιτητές βγήκαν στους δρόμους με κίνδυνο να φάνε το κεφάλι τους. Δεν είχαν και τίποτα άλλο να περιμένουν. Πολιτική στράτευση ή θάνατος από την πείνα. Μαύρο σκοτάδι με άλλα λόγια. Ή ταν ή επί τας.
Η σπίθα που άναψε το φυτίλι ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία του φίλου του και συμφοιτητή Μήτσου Κωνσταντινίδη στα Εξάρχεια, γωνία Ζαϊμη και Τοσίτσα. Οι Ιταλοί καραμπινιέροι τον σκότωσαν σαν το σκυλί. Ήταν ο πρώτος νεκρός διαδηλωτής της Κατοχής σε φοιτητικές διαδηλώσεις.
   Αψηφώντας τα παρακάλια, τα κλάματα και τις απειλές της μάνας του, βγήκε στους δρόμους να παλέψει όπως μπορεί. Σαμποτάζ, συνθήματα και δολιοφθορές. Οι σφαίρες σφύριζαν ασταμάτητα γύρω τους. Άλλες καρφώνοντας στα δέντρα και άλλες στα κτίρια. Μέχρι στιγμής φτηνά την είχε γλιτώσει. 
   Μια λάθος κίνηση τον βρήκε αυτή τη φορά να κρύβεται σε ένα αδιέξοδο λίγο πιο πάνω από την οδό Σίνα. Κινούμενος συνήθως γύρω από την Πατησίων, η γειτονιά αυτή του ήταν λιγότερο γνωστή. Τους Νομικάριους δεν τους γούσταρε και πολύ. Όλο θεωρία και μπλα μπλα. Ήταν ώρα για δράση.
Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά αλλά αντιληπτός δεν είχε γίνει, ήταν βέβαιος,  ή σχεδόν βέβαιος.
   “Τώρα θα έπρεπε να τελειώνω τις σπουδές μου στο Πολυτεχνείο και να σχεδιάζω καράβια ποντοπόρα που με το στιβαρό τους βήμα θα οργώνουν τους ωκεανούς φορτωμένα πετρέλαιο, τσιμέντο, σιτηρά και αυτοκίνητα. Από την Αμερική, τον κόλπο του Άντεν μέχρι τη Βόρεια Κίνα και την Αυστραλία”. 
Περίμενε κουλουριασμένος στη γωνιά την κατάλληλη στιγμή. Μια ντάνα τελάρα με λάχανα τον κρατούσε αόρατο. Πρέπει να ήταν μέρες εκεί γιατί βρωμούσαν. Η μυρωδιά απ’τά ζουμιά τρυπούσε τα ρουθούνια του μέχρι βαθιά στα σπλάχνα. 
   Έψαξε στις τσέπες τα τσιγάρα του, μια τζούρα να θολώσει τον τρόμο που άρχισε να τον κυριεύει, ένα παραπέτασμα καπνού να δραπετεύσει. Ζούληξε το πακέτο και το παράχωσε. 
“Αν με πιάσουν, τη μάνα μου δεν θα την ξαναδώ. Τουλάχιστον να’ χω να καπνίσω πριν την εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες στην Καισαριανή, που είναι και κοντά από εδω, αν δεν με φάνε λάχανο νωρίτερα δηλαδή, ένα τελευταίο κλεμμένο τσιγάρο, ύστατο χαίρε πριν η κλαγγή των όπλων σβήσει όποιο απομεινάρι ζωής έμεινε μέσα μου…” μονολογούσε μέσα στην παραζάλη.
   Μια ρίγη σαν ηλεκτρική εκκένωση διαπέρασε όλο του το κορμί. Δίχως να το καταλάβει κατέτρωγε τα νύχια και τις πέτσες του δεξιού του χεριού. Κάθε τόσο ένιωθε μια αναγούλα και τάση για εμετό. Σκούπισε τα σάλια με το μανίκι και σκέπασε την μύτη του. Η ζέστη έκανε την μπόχα ανυπόφορη. 
   Τα χρονικά περιθώρια είχαν αρχίσει να στενεύουν… Κινδύνευε με απόπνιξη.
   Τον περίμενε και η μάνα του από εχτές το βράδυ.  
   Τα ρυθμικά βήματα της χήνας ακούγονταν βαριά πλέον μέσα στα αυτιά του. 
  Πετάχτηκε σαν τον λαγό και άρχισε να τρέχει με το τριμμένο του σακάκι να ανεμίζει. 
   Με το μπαμ, έσκασε με το πρόσωπο στο δρόμο, σαν σακί.
   Ήταν έξι πια το απόγευμα και η νύχτα έκανε δειλά δειλά αισθητή την παρουσία της. Η σκόνη που όλη μέρα στροβιλιζόταν στον αέρα και στέγνωνε τα στόματα, είχε αρχίσει να κατακάθεται. Το κροτάλισμα των όπλων και η απόδοση ωμής βίας είχαν για σήμερα ξεθυμάνει. Σα βαριά μπόρα που ξέσπασε, επέβαλε την παρουσία της σε όλους και ύστερα διαλύθηκε αφήνοντας πίσω της βρεγμένους και συντρίμμια. Όλοι είχαν τραπεί σε άτακτη φυγή για να γλιτώσουν. Κανείς δεν ενδιαφερόταν για κανέναν. Μόνο πώς να σώσουν το τομάρι τους. 
   Το ακίνητο σώμα παρέμενε εκεί. Μια λίμνη αίματος είχε ξεραθεί γύρω από το κεφάλι του. Το σκονισμένο σακάκι γυρισμένο σαν νεκροσέντονο, σκέπαζε το πληγωμένο του πρόσωπο. Όταν επιτέλους σκοτείνιασε για τα καλά και τα πάντα είχαν σωπάσει, σηκώθηκε και χάθηκε μέσα στη νύχτα τρεκλίζοντας από το βαρύ πονοκέφαλο που του επέφερε το άτσαλο πέσιμο στην άσφαλτο αλλά κυρίως από την πείνα που είχε ρουφήξει όλες τις λιγοστές του δυνάμεις. Με το αριστερό μάτι κλειστό από τα ξεραμένα αίματα, τοίχο τοίχο έφτασε επιτέλους στο σπίτι. Δέκα το βράδυ και το φως στην κουζίνα ακόμα ανοιχτό. 


Οκτώβριος 2019


*     *     *





ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΟΙΒΟΥ ΣΤΑΜΠΟΛΙΑΔΗ

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1977 Σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Μέσα Επικοινωνίας στο Πάντειο και έλαβα μεταπτυχιακό Διεθνών Σχέσεων στην Αγγλία. Εργάζομαι στο Δημόσιο Τομέα. Ταξιδεύω συχνά στο εξωτερικό όπου και φωτογραφίζω όσο μπορώ. Ταξιδεύω πολύ με μοτοσυκλέτα φωτογραφίζοντας, ενώ τα πέντε τελευταία χρόνια κάνω επιτόπια έρευνα, μελέτη και φωτογράφιση των βυζαντινών μνημείων κυρίως των Μεσογείων των οποίων φωτογράφισα τα πανηγύρια. Παράλληλα μελετώ θέματα Βυζαντινής Αρχαιολογίας, Ψυχολογίας, Κοινωνιολογίας καθώς και Λογοτεχνίας. Έχω συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας, εθνικές και διεθνείς, στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Το 2018 και το 2019 φωτογραφίες μου συμμετέχουν στο Chania International Photo Festival. https://www.cipfestival.com/. Φωτογραφίες μου έχουν δημοσιευτεί σε τρία τεύχη του περιοδικού Φωτογράφος, στην γκαλερί και τον φωτογραφικό ιστότοπο iFocus.gr Διηγήματά μου και φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί στον ιστότοπο https://www.monocleread.gr/ στην ενότητα Νέοι Δημιουργοί. Σποραδικά γράφω ποιήματα, διηγήματα και ασχολούμαι με την χαρακτική και λίγο σχέδιο.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Περιμένουμε τις απόψεις σας!