Η δική μου Φάτνη - Ποίημα της Γεωργία Μαντζαγρή

Η δική μου Φάτνη

Φέτος Χριστέ μου έστρωσα
τη φάτνη της ψυχής μου
εκεί θέλω να γεννηθείς
ν’ ακούσεις τη φωνή μου.

Και επί γης ειρήνη Χριστέ

Είμαι  κι εγώ ένα παιδί 
στη φάτνη μου κλεισμένο
φωνάζω τους αγγέλους μου
κι όλο περιμένω.

Και επί γης ειρήνη Χριστέ

Τα πορφυρά στολίδια σας
κρύβουν τον ουρανό μου
μα το αστέρι της Βηθλεέμ
φωτίζει το δικό μου.

Και επί γης ειρήνη Χριστέ

Φωτίζει πρόσωπα αγνά
χνώτα που με ζεσταίνουν 
της φάτνης Σου τα ζωντανά
τριγύρω μου ανασαίνουν.

Και επί γης ειρήνη Χριστέ

Παιδιά της φύσης θαύματα
υψώστε τη φωνή σας,
κι εγώ ένας μικρός Χριστός
θα βρίσκομαι μαζί σας 

Και επί γης ειρήνη Χριστέ

Στης πλάσης τα χαρίσματα
εκεί να σεργιανάτε,
και γνώση από τη σοφίας της
στο διάβα σας να ζητάτε..

Και επί γης ειρήνη Χριστέ

Έρωτα, αγάπη και χαρά
στα νιάτα σας κρυμμένα
κλειδί σας δίνει η ζωή
παιδιά μου αγαπημένα.

Και επί γης ειρήνη Χριστέ

Γ.Μ. Δεκέμβριος 2019