Παραδοσιακά Χριστούγεννα με τον παππού! - Διήγημα της Μαρίνας Παπαδοπούλου

Παραδοσιακά Χριστούγεννα με τον παππού! 

Το σχολείο έκλεισε, η μαμά μας ξύπνησε να φτιάξουμε το Χριστόψωμο, φορούσε μια κόκκινη ποδιά και σκουφάκι, είχε βάλει στο στρογγυλό τραπέζι όλα όσα ήταν απαραίτητα για το Χριστόψωμο, άρχισε το ζύμωμα, έβαλε εμένα και την αδερφή μου να λαδώσουμε το ταψί, να κόψουμε αμύγδαλα και καρύδια που βρίσκονταν μέσα σε δύο διαφορετικά βαθιά πιάτα. Μόλις έβαλε το ζυμάρι στο ταψί, μας έδειξε πώς να κάνουμε το σχήμα του σταυρού πάνω στο ζυμάρι, η αδερφή μου έβαζε ένα καρύδι τη φορά και εγώ εναλλάξ ένα αμύγδαλο. Ήταν ωραίο, σαν παιχνίδι. Αφού τελειώσαμε το σχήμα του σταυρού, η μαμά μας έδειξε πώς να σταυρώσουμε το Χριστόψωμο με τα δάχτυλα μας, μας είπε να πούμε την προσευχή για να έχει επιτυχία. Το βάλαμε στο ξύλινο φούρνο, η αδερφή μου ρώτησε πότε θα το κόψουμε, η μαμά της εξήγησε αύριο που είναι Χριστούγεννα. Μας είπε πως έβαλε μέσα στο Χριστόψωμο ένα φλουρί, όταν εμείς λαδώναμε το ταψί, για να μην δούμε σε ποιά μεριά το έβαλε. Στο σπίτι είμαστε πέντε άτομα, αλλά θα κόψουμε έξι κομμάτια Χριστόψωμο, ένα παραπάνω, για το στάβλο, επειδή ο Χριστούλης όταν γεννήθηκε στο στάβλο τον πρόσεχαν τα ζωάκια. Μόλις άρχισε να παίρνει ροδοκόκκινο χρώμα το Χριστόψωμο, το σπίτι μοσχοβόλησε! Ακούσαμε τον παππού να μας φωνάζει να ανοίξουμε τη πόρτα, πήγα άνοιξα, κουβάλησε αγριοκουμαριές και μυρτιές. Του έλειπαν μόνο σκίνοι. Η μαμά του είπε πώς στο εξωτερικό στολίζουν έλατο, αλλά ο παππούς δεν το δεχόταν αυτό το έθιμο. Ανέβηκε στη σοφίτα και κατέβασε το ξύλινο καράβι που είχε φτιάξει ο ίδιος πριν πολλά χρόνια, όταν ζούσε η γιαγιά. Εγώ με την αδερφή μου βοηθούσαμε τον παππού να στολίσει. Έδωσε σε μένα τα κλαδιά της αγριοκουμαριάς και στην αδερφή μου τα κλαδιά της μυρτιάς. Ενώ ο ίδιος ξεσκόνιζε το σκονισμένο καράβι. Άρχισε να τραγουδά τα κάλαντα για να τα μάθουμε. Δεν είχαμε πότε ξανά πάει στα κάλαντα, γιατί ήμασταν πολύ μικρά, υποσχέθηκε μόλις τελειώσουμε με το στόλισμα να μας πάει. Αφού τελειώσαμε, ντυθήκαμε ζεστά, γιατί είχε πολύ κρύο, ο παππούς μας έδωσε τα τρίγωνα, μία τσάντα για να βάζουμε τα γλυκίσματα, στο δρόμο κάναμε πρόβα τα κάλαντα πριν ξεκινήσουμε να τα λέμε σε κάθε σπίτι. Γυρίσαμε όλο το χωριό, στο δρόμο είχε κόσμο που τραγουδούσαν τα κάλαντα όλοι μαζί με όργανα, εγώ με την αδερφή μου σταθήκαμε σε μία άκρη και τους χαζέυαμε. Μόλις γυρίσαμε στη γειτονιά είχε νυχτώσει, οι νοικοκυρές σταυρώναν τις πόρτες και λιβανίζαν όπως κάθε βράδυ το δωδεκαήμερο των γιορτών, έτσι μας είπε ο σοφός παππούς, που ήξερε τόσα πολλά. Μας εξήγησε πώς το κάνουν αυτό για τα παγανά, παράξενα πνεύματα, που είναι πονηρά και κακά, η αδερφή μου ρώτησε πώς είναι το πρόσωπο και το σώμα αυτών των πνευμάτων, ο παππούς της είπε ότι είναι σαν καλικαντζαράκια. Ξεκουραστήκαμε, μαζευτήκαμε γύρω από το τζάκι, πίνοντας το γάλα μας, ακούγαμε τον παππού να μας λέει Χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Πήγαμε για ύπνο. Το επόμενο πρωί πήγαμε στην εκκλησία, επιστρέψαμε σπίτι, μαζευτήκαμε στο τραπέζι, εκεί ο παππούς μας ευχήθηκε υγεία, τύχη και ευτυχία. Ζήτησε να είμαστε αγαπημένοι πάντα. Έδωσε στον μπαμπά το μαχαίρι να κόψει το Χριστόψωμο. Πήραμε απο ένα κομμάτι, το φλουρί το κέρδισε η μικρή μου αδερφή, χάρηκε τόσο. Εμένα με άφησαν να ταΐσω τα ζώα στο στάβλο με το κομμάτι τους από το Χριστόψωμο, έδωσα λίγα ψίχουλα στα προβατάκια, στα αλογάκια, στις κοτούλες και πήγα μέσα. Γιορτάσαμε με πολύ φαγητό και χορό, ο μπαμπάς έπαιζε κιθάρα , ο παππούς τραγούδησε το αγαπημένο τραγούδι της γιαγιάς, δεν ήθελε να την ξεχάσουμε αυτές τις μέρες, πάντα μας πρόσεχε, αλλά τις γιορτινές μέρες τις έκανε πιο ζεστές η παρουσία της. Μετά βγήκαμε έξω στην αυλή, ήρθαν παιδιά απο τη γειτονιά, παίζαμε στην αυλή του σπιτιού. Μία χιονονιφάδα έπεσε στη μύτη μου, άρχισα να φωνάζω χιονίζει, χιονίζει, όλοι χαρήκαμε τον ερχομό του χιονιού. Μόλις το χιόνι στρωθεί , συμφωνήσαμε όλα τα παιδάκια να μαζευτούμε, για να παίξουμε χιονοπόλεμο. Οι μανάδες μας είδαν από τα παράθυρα ότι 

χιονίζει και μας μάζεψαν στα σπίτια μας μέσα, για να μην αρρωστήσουμε. 

Καλές γιορτές! Καλά Χριστούγεννα! 

Μαρίνα Παπαδοπούλου.