Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Φωτεινή Ζαχαριουδάκη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ - ΚΕΦΑΛΟΣ

To Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς για το βιβλίο, τη λογοτεχνία, την ποίηση, τους λογοτέχνες και τις τέχνες.

ΝΕΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2020

Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Φωτεινή Ζαχαριουδάκη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ




Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.
Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Φωτεινή Ζαχαριουδάκη, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗ


1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Η λογοτεχνία δεν μπορεί  να περιγραφεί με μερικές λέξεις. Αν έπρεπε να δώσω έναν ορισμό , θα έλεγα ότι είναι η εξιδανίκευση της πραγματικότητας. Αυτό που πραγματικά θα θέλαμε να υφίσταται . Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ένα παιχνίδι λέξεων. Είναι ένας δρόμος εσωτερικός, ένας λαβύρινθος που οδηγεί στην έξοδο στην ανθρώπινη καρδιά, δείχνοντας μυστικά μονοπάτια. Δεν λύνει προβλήματα. Είναι προφήτης, αγγελιαφόρος, είναι πλούτος, θησαυρός.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Η ποιοτική λογοτεχνία και ποίηση συμβάλλουν στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του αναγνώστη. Τον τροφοδοτούν με νέες σκέψεις και νέες διαπροσωπικές σχέσεις. Ο λογοτέχνης, πότε είρωνας και σαρκαστικός, πότε οργισμένος ή καθηλωτικός, παθιασμένος ή καθημερινός, είτε κινείται στο παρελθόν ή στο μέλλον, αλλά απόλυτος κυρίαρχος των εκφραστικών μέσων μπορεί να ανυψώσει τον αναγνώστη ώστε να λυτρωθεί από τα πάθη του και να ενδυναμωθεί.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Είναι γεγονός ότι η ποίηση στις μέρες μας δεν βρίσκεται στη θέση που ήταν πριν αρκετά χρόνια. Η έκπτωση πιστεύω ότι οφείλεται στην ηθική κατάπτωση που χαρακτηρίζει την σύγχρονη κοινωνία. Ας πάρουμε για παράδειγμα το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «Το Μονόγραμμα». Το ποίημα είναι ένας ερωτικός ύμνος με αναφορά στο πρόσωπο της αγαπημένης του και απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να ζήσει ένα έρωτα ανέλπιστα μοναδικό. Η εποχή όμως δυστυχώς δεν ευνοεί το ρομάντζο αλλά λιποτάκτες του συναισθήματος με χρεοκοπημένες σχέσεις. 
Το ευχάριστο μέσα σε αυτήν την δυσάρεστη κατάσταση είναι το γεγονός ότι ακόμα υπάρχουν αξιόλογοι ποιητές που μιλούν μέσα από την καρδιά τους, που οι στίχοι τους είναι γραμμένοι με «το αίμα τους» και όχι με μελάνι, που προσπαθούν να επαναφέρουν την φαντασία και το συναίσθημα όπου έχει στεγνώσει και να μας εμπνεύσουν ένα νέο όραμα εξέλιξης.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Όντως είναι μια δύσκολη ερώτηση, γιατί δεν γράφω ποίηση επομένως θα μιλήσω μόνο σαν αναγνώστρια. Για μένα ποίηση είναι το μήνυμα, το μονοπάτι που θα με βγάλει από το δρόμο της ψυχικής αποσύνθεσης και θα με οδηγήσει στην πνευματικότητα.Θα μου αποκαλύψει τα μυστικά μονοπάτια που θα με οδηγήσουν σε ανώτερους κόσμους.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Με την τέχνη του λόγου ξεκίνησα να ασχολούμαι στο δημοτικό. Θυμάμαι ότι είχα γράψει ένα μικρό διήγημα «Τα βέλη του έρωτα», επηρεασμένη από τα περιοδικά της εποχής που υπήρχαν σε αφθονία σε κάθε σπίτι.Η πραγματική ενασχόλησή μου άρχισε την περίοδο της εφηβείας. Εκείνη την περίοδο ωρίμανσης, που αποκτάς την ικανότητα να ελέγχεις και να αναλύσεις αφηρημένες έννοιες. Μέσω της τέχνης του λόγου απομυθοποίησα άτομα που προσπάθησαν να «με ελέγξουν», να εκφράσω εσωτερικές συγκρούσεις, να προτείνω αλλαγές σε στερεότυπα και τελικά να ολοκληρώσω τη προσωπική μου διεργασία «ποιείν εαυτόν». 

6. Γιατί γράφετε;

Το ξεκίνησα να γράφω με το συνεχίζω να γράφω απέχουν πολύ χρονικά και αιτιολογικά. Ξεκίνησα να γράφω για να εκφραστώ. 
Γιατί γράφω;
Γράφω γιατί θέλω να μοιραστώ με τους άλλους τη χαρά της ζωής, να ανακαλύψουμε μαζί την παιδικότητα που κρύβουμε μέσα μας. Να θυμηθούμε ότι πάντα υπάρχει μια αχτίνα φωτός στο σκοτάδι, ότι μπορούμε να ισορροπούμε ανάμεσα στη χαρά και στο δάκρυ.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Η πηγή της έμπνευσής μου είναι ότι με περιβάλλει, είτε σαν εικόνα, είτε σαν γεύση ή μυρωδιά, ανάμνηση, μια γκριμάτσα, ένα αστείο.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Ασχολούμαι με την συγγραφή διηγημάτων και παραμυθιών. Αγαπώ ιδιαίτερα τα διηγήματα γιατί είναι μικρότερα σε έκταση. Η πλοκή, η σύγκρουση, η δράση, η κλιμάκωση, η επίλυση δεν ξεφεύγουν. Αρμονικά δεμένα μεταξύ τους σε πολύ μικρό χώρο. Είναι σαν να περπατάς σε τεντωμένο σχοινί γιατί όλα αυτά πρέπει να μπουν στη σωστή δοσολογία. Επειδή ο χρόνος είναι πολύτιμος θέλω τον αναγνώστη να τον συναρπάζω και όχι να τον κουράζω. Το διήγημα λοιπόν για εμένα, είναι μια ιστορία «τόσο όσο».
Από την άλλη, τα παραμύθια υπάρχουν σε ένα άλλον διαφορετικό κόσμο, που ισχύουν παράξενοι κανόνες και όλα είναι πιθανά. Έχω ταξιδέψει πολλές φορές σε κόσμους μαγικούς και έχω συναντήσει «το περίεργο γιατί», «Τον τρομερό Κο Τερηδόνα», « τον Φαφλατά και τον Φουσκίτσα» ακόμα και την «Σταχτοπούτα με τον Κοντοπριγκηπούλη». Έμαθα πολλά και ενδιαφέροντα από αυτούς τους ήρωες και με επιφόρτισαν με τον καθήκον να μεταφέρω τις ιστορίες τους στους μικρούς μας φίλους.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Το λογοτεχνικό μου έργο -το δημοσιευμένο -είναι ακόμα στα σπάργανα, οπότε είναι λίγο νωρίς να μιλήσω για αυτό. Εκκρεμούν βέβαια κάποιες εκδόσεις αλλά έχω ακόμα πάρα πολλά να πω στο αναγνωστικό κοινό. 

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Ο ποντικός και η θυγατέρα του», εκδόσεις Φίλντισι. . 

Ο Ερωτόκριτος είναι μια διασκευή του ομώνυμου έργου του Βιντζέντζου Κορνάρου, ένα διαχρονικό έργο της κρητικής λογοτεχνίας. Η δημιουργία του βασίζεται σε μια προσπάθεια  δυναμικής προώθησης και παρουσίασης ενός έργου άρρηκτα συνδεδεμένου με την πολιτιστική κληρονομιά της Κρήτης, στο εξωτερικό. Χρησιμοποιώντας λιτή και απλή γλώσσα, μεταφρασμένο και στην Αγγλική μεταφέρει το πάθος και την ένταση του απαγορευμένου έρωτα των δύο νέων. Η τέχνη του ελάχιστου που χρησιμοποιείται στην εικονογράφηση, χωρίς περιττές πληροφορίες, κατορθώνει να αποδώσει την δυναμικότητα των σκηνών, ενώ με τη χρήση μόνο δύο χρωμάτων μεταφέρεται το πάθος και η αγάπη που αντιπροσωπεύει το κόκκινο χρώμα με την πειθαρχία και το φόβο για το μέλλον των δύο νέων που υποδηλώνεται εύστοχα με τη χρήση του μαύρου χρώματος.

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Ενας λογοτέχνης δεν σταματά να σκέφτεται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οτιδήποτε μπορεί να τον συγκινήσει. Από τον αφρό του απορρυπαντικού των πιάτων μέχρι το απλό πιτσίλισμα κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. 
Δεν μου αρέσει να κλέβω το χρόνο από τις τρέχουσες υποχρεώσεις και από την άλλη η συγγραφή είναι μια απαιτητική διαδικασία που χρειάζεται πειθαρχία και καθολική εγκεφαλική λειτουργία.
Αγαπώ την απόλυτη ησυχία. Η καλύτερη ώρα για να γράψω είναι η νύχτα. Όταν κλείνω το φως, ανοίγει ο διακόπτης της έμπνευσης. Εκεί στο σκοτάδι χάνομαι σε έναν αλλιώτικο κόσμο και σαν να βλέπω σε ταινία την εξέλιξη της ιστορίας μου. Λατρεύω τη νύχτα!

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Η ζωή ενός λογοτέχνη είναι όπως η ζωή οποιαδήποτε ανθρώπου. Ο λογοτέχνης βίωσε κι αυτός τα δεινά που έφερε η οικονομική κρίση. Σήμερα περισσότερο από ποτέ οφείλει να υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι όμορφες στιγμές, είναι αγάπη, είναι συμπόνοια και με την πένα του να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια. Ο λογοτέχνης είναι ο φάρος που θα φωτίσει τα σκοτεινά βράχια που παραμονεύουν κακόβουλα να συντριβεί επάνω τους το χάρτινο καραβάκι μας. Να ηρεμήσει την αφρισμένη θάλασσα, για να είναι στρωτή και καταγάλανη για το ταξίδι που λέγεται «ζωή».

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Η λογοτεχνική παραγωγή σήμερα είναι εφευρετική, ευφάνταστη, πλούσια, άφθονη σε αντίθεση με το λογοτεχνικό κοινό της εποχής «του βιαστικού και του γρήγορου», που συνεχώς μειώνεται. 

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Κατ΄αρχήν ο όρος Best seller αναφέρεται στις πωλήσεις του βιβλίου και όχι στην αντοχή του στο χρόνο ή στην ποιότητά του. Η αποτίμηση ενός βιβλίου είναι καθαρά οικονομική. 
Η επιτυχία είναι πιθανή όταν ο συγγραφέας γράφει έχοντας το πίσω μέρος του μυαλού του τα σήριαλ και τις εμπορικές ταινίες ή ένα επίκαιρο θέμα και έχει την τύχη να συνεργαστεί με ένα εκδοτικό οίκο με δυναμικό μάρκεντινγ.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Ανήκω σε μια γενιά που γαλουχήθηκε μέσα από το έντυπο βιβλίο και εύλογα θα το επιλέξω. Για εμένα το έντυπο βιβλίο αποτελεί απόλαυση. Η μυρωδιά του χαρτιού, η αφή του, το εξώφυλλο σε πολλά χρώματα και υλικά. Ακόμη και η τοποθέτησή του στη βιβλιοθήκη αποτελεί μια μορφή ιεροτελεστίας. Ακόμα κι αυτό το κιτρίνισμα των λευκών σελίδων είναι μια σημαντική στιγμή για τον κάτοχό του γιατί το βιβλίο περνά στη συλλεκτική φάση. Δεν θεωρώ ότι το ένα είδος απειλείται από το άλλο. Απλά το κάθε είδος χαρακτηρίζει τη δική του εποχή. 

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια μαζική παραγωγή βιβλίων με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να χάνεται σε πολυάριθμες εκδόσεις αδύναμος να αναγνωρίσει το ποιοτικό από το εμπορικό. Η συμβουλή που θα έδινα σε έναν νέο λογοτέχνη θα ήταν να συνεχίσει να γράφει με την ψυχή του και να κάνει υπομονή. Όση επιτυχία και να έχει ένα εμπορικό έργο πάντα θα είναι ένας διάττοντας αστέρας που θα κάνει το πέρασμά του και θα χάσει γρήγορα την λάμψη του.

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν « Η δολοφονία του Ρότζερ Άκρουντ» της Agatha Christie, που θεωρείται η βασίλισσα της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ομολογώ ότι είναι η πρώτη φορά που διαβάζω crime novel και λάτρεψα την περίτεχνη πλοκή της καθώς και τις αριστουργηματικές ανατροπές της.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Δεν θα μπορούσα να πω ότι έχω αγαπημένους συγγραφείς. Σίγουρα έχω ξεχωρίσει κάποιους όπως Σαίξπηρ, Τολστόι, Χέμινγουεϊ,Τσέχοφ, Παπαδιαμάντη, Καζαντζάκη, Σεφέρη, Ελύτη.Οι εξέχουσες αυτές προσωπικότητες αποτελούν αδιαμφισβήτητα διαχρονική αξία και κάθε αναγνώστης που σέβεται το πνευματικό του ανάστημα οφείλει να τους γνωρίσει. 

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Αγαπημένα βιβλία δεν θα το έλεγα. Μου αρέσει κάθε ανάγνωσμα, είτε αυτό θεωρείται «καλό» είτε «αποτυχημένο». Το «καλό» βιβλίο θα το «ζηλέψω» και θα με βοηθήσει να ανεβάσω το συγγραφικό πήχη ψηλότερα ενώ το «κακό» βιβλίο θα με βοηθήσει να αποφύγω συγγραφικά ατοπήματα.

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Στα άμεσα σχέδια μου είναι να εκδώσω μια σειρά από παραμύθια που σκοπό έχουν να δείξουν ότι η ζωή δεν είναι μόνο κορυφές αλλά και πεδιάδες, να παρουσιάσουν έναν κόσμο ασφαλή και τακτοποιημένο, που θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να διατηρήσει τη δική του εσωτερική ισορροπία.


*     *     *



Τρεις ώρες 
(της Φωτεινής Ζαχαριουδάκη)

Η ώρα είναι οκτώ . Τρέχω να προλάβω το  λεωφορείο για τη δουλειά . Ξενύχτησα πάλι  με τη σκέψη του . Αχ! Πόσο ερωτευμένη είμαι με τον Πολ. Αλλά εκεινος  πώς να με κοιτάξει ερωτικά  αφού είμαστε κολλητοί οκτώ χρόνια . 
Άρπαξα την τσάντα μου έβαλα τη ζακέτα μου και μπήκα βιαστικά στο ασανσέρ . Σταμάτησε στον 45Ο όροφο .
Ποιος ηλίθιος  είναι τώρα και με καθυστερεί. 
Πριν προλάβω να ολοκληρώσω  τη σκέψη μου άνοιξε η πόρτα και ...
Τα πόδια μου λύγισαν ! 
Ο Πολ ! Ο Πολ ήταν μαζί μου στο ασανσέρ . 
«Γειά σου ομορφούλα μου»
Δεν προλαβα να απαντήσω  όταν ένα τρομερός θορυβος ακούστηκε  και το ασανσέρ σταμάτησε 
«Τι συμβαίνει;» ρώτησα φοβισμένη. 
«Διακοπή ρεύματος .»
«Γαμώτο Πολ πάλι θα αργήσω στη δουλειά . Ο Κος Μπράουν θα με απολύσει». 
«. Αν σε απολύσει θα σε πάρω εγώ στη δουλειά .»
«Να κάνω τη σερβιτόρα στην καφετέρια;»
« Άκουσα ότι είμαι  καλό αφεντικό!» 
«Θα το εχω υπόψιν μου» γουγούρησα στην αγκαλιά του . Είχε περάσει μισή ώρα και ο Πολ άρχισε να ανησυχεί .
«Πρέπει να καλέσουμε την πυροσβεστική.»
Πληκρολογησε το 199 και έφερε το ακουστικό στο αυτί του . Πόσο όμορφος είναι . Δεν χορταίνω να τον βλέπω . Ευτυχώς που κλειστήκαμε μαζί στο ασανσέρ . 
 «Δεν έχει σήμα το κολοτηλέφωνο !  Ακούει κανείς ;» άρχισε να φωνάζει και να βαράει τη παλιά ξύλινη πόρτα .
Απογοητευμενος που δεν άκουγε κανείς σωριάστηκε σε μια γωνιά . Ο αέρας είχε γίνει ήδη αποπνικτικός ενώ τα μικρά τριξίματα δάγκωναν τη καρδιά μου σαν τους χειρότερους εφιάλτες μου . 
«Είσαι λίγο ιδρωμένη» μου είπε γελώντας  . «Φοβάσαι ;»
«Δεν  φοβάμαι γιατί είναι ο κολλητός μου εδώ»
Με αγκάλιασε   τρυφερά. 
Αχ! με αναστατώνεις . Το άρωμα του κορμιού σου είναι τόσο μεθυστικό ...
Ένας αποκρουστικός ήχος έκανε την καρδιά μου να ξεκολλήσει από τη θέση της . 
Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του σφικτά .
Ο Πολ κάλεσε ξανα την πυροσβεστική . Αυτή τη φορά είχε σήμα .
« Καλημέρα σας . Έχει διακοπή ρεύματος και κλειστήκαμε στο ασανσέρ ... 
Τα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει ...
«Συμβαίνει κάτι ;» ρώτησα φοβισμένη .
«Δεν υπάρχει διακοπή ρεύματος . Μάλλον βλάβη είναι»
Τα  πόδια μου λύγισαν . Όλες οι ταινίες με πτώσεις ασανσέρ έκαναν παρέλαση στο μυαλό μου . 
 «Από όλα τα ασανσέρ του κόσμου το δικό μας έχει βλάβη ; Τι μπορεί βέβαια να πάει καλά με  ένα ασανσέρ με ξύλινη πόρτα που κουμπώνει σαν ζακέτα ;»
Ο Πολ ξεκαρδίστηκε . 
« Τι μπορεί να πάει στραβά μικρή μου ;»
«Να πέσουμε και να σκοτωθούμε ;»
«Αυτό το χιούμορ σου ! έλα στην αγκαλιά μου .
Άρνήθηκα ! ήμουν θυμωμένη . Θυμωμένη γιατί έπαθε βλάβη το ασανσέρ , θυμωμένη γιατί ήμουν ερωτευμένη μαζι του .
Με αρπαξε και το δυνατό κορμί του κόλλησε στο δικό μου . Δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια μου . Δεν ήξερα το γιατι . Ο φόβος , ο έρωτας ; Η ευτυχία που ήμουν στην αγκαλιά του ;
Σκούπισε  με τα δάκτυλα του τα αλμυρά δάκρυα μου . Πλησίασε το πρόσωπό μου . Τα χείλη του σαν μαγνήτες τραβούσαν τα δικά μου κοντά τους
Το κουδουνισμα του κινητού μας έβγαλε από την αμήχανη στιγμή.
«Παρακαλώ ;» 
Το κινητό έπεσε από τα χερια του .
«Τι συμβαίνει Πολ;»
« Η βλάβη είναι μεγάλη .» 
Δίπλωσα τη φούστα μου και κάθισα στη γωνιά μαζί του .
« Πρεπει να σου πω κάτι μου εξομολογήθηκε .»
Τράβηξα τα αυτιά μου για να του δείξω ότι έχει την αμέριστη προσοχή μου .
Χάιδεψε το  πρόσωπο μου με απίστευτη τρυφερότητα και φίλησε απαλά το μάγουλό μου .
« Πολ ; τι έπαθες ρε κολλητέ ; Φοβάσαι που κλειστήκαμε στο ασανσερ;»
Με  φίλησε απαλά ! Το γνωστό τρέμουλο στα πόδια ξεκίνησε ! 
Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή του ανθρώπου που είναι ικανές να σου κόψουν την ανάσα . Μια τέτοια στιγμή ζω και εγώ τώρα . Δεν μπορώ να εξηγήσω τι συμβαίνει στο μυαλό και το σώμα μου .  Νιώθω ότι η γη σταμάτησε να γυρίζει . Δεν με νοιάζει το ασανσέρ , η δουλειά , μόνο να παραμείνουν τα χείλη του κολλημένα στα δικά μου .
«Συγνώμη που δεν σε διεκδίκησα !Με μαγνήτισες από την πρώτη στιγμή»  
«Μα γιατί δεν μου το είπες  ;»
«Ήσουν  με τον Τζον όταν γνώρισα ! Μετά γίναμε φίλοι και εγώ εγκλωβίστηκα σε μια μαύρη τρύπα που με καταπινε διαρκώς!»
Το οξυγόνο λιγόστευε  αλλά δεν με ένοιαζε !
«Αγάπη μου» αναφώνησα . Ήμουν ευτυχισμένη ενώ το ασανσέρ γλιστρούσε απαλά 
Έχασα την ισορροπία μου . Άρπαξα το χέρι του στο δικό μου . Ένας τρομακτικός θόρυβος μας έκοψε την ανάσα . Οι ιμάντες δεν άντεξαν . το ασανσέρ άρχισε να τρέχει  με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Τα χείλη μας ενώθηκαν ξανά . Μπορεί αυτό το φιλί να μην γίνει μια δυνατή ανάμνηση που θα θυμόμαστε για πάντα αλλά αυτό που είχε σημασία ήταν να σταματήσουμε το χρόνο . Να αιχμαλωτίζαμε  αυτή τη στιγμή σε μια αιωνιότητα . Το ρολόι στο σπασμένο τζάμι έδειχνε έντεκα !




Δεκαπέντε λεπτά
(της Φωτεινής Ζαχαριουδάκη)

Η Τζάνετ ξύπνησε όπως κάθε μέρα πολύ πρωί . Οι υποχρεώσεις ήταν πολλές ειδικά τώρα που είχε χάσει τη δουλειά της και ήταν πνιγμένη στα χρέη . 
Πήδηξε αποφασιστικά από το κρεββάτι και βρέθηκε πεσμένη στο πάτωμα. Κοίταξε ψηλά και έντρομη συνειδητοποίησε ότι αυτό δεν ήταν το δωμάτιο της .Ταραγμένη άρχισε να παρατηρεί γύρω της ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να θυμηθεί πως βρέθηκε εκεί. 
Μια ταμπέλα που βρισκόταν απέναντι , της τράβηξε την προσοχή. 
«Είσαστε μέσα σε έναν λαβύρινθο .Έχετε 15 λεπτά για να βγείτε . Προσοχή μην ακουμπήσετε τους τοίχους.»
Συνέχισε να παρατηρεί το δωμάτιο.Στο φωτιστικό κρυβόταν αριστοτεχνικά μια κάμερα . «Κάποιος παρακολουθεί» σκέφτηκε. Κοίταξε το ρολόι της που έδειχνε 8:15.
«15 λεπτά λοιπόν» 
Άνοιξε αποφασιστικά την πόρτα. Μπροστά της απλώνονταν ατέλειωτοι τσιμεντένιοι, ψυχροί διάδρομοι αδυνατώντας όμως να υπολογίσει το ύψος τους. Πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε το τρομακτικό και μονοδιάστατο ταξίδι της προς την ελευθερία. 
Χαμένη στις αμέτρητες αίθουσες και διαδρόμους συνειδητοποιεί ότι οι επιλογές είναι άπειρες .Την τρομάζει και την εκνευρίζει η αδυναμία της  να αποκρυπτογραφήσει το λαβυρινθικό μοτίβο.
Οι χώροι στενεύουν , το φως γίνεται λιγοστό και οι ανάσες της γίνονται βαθιές. Κάθε σκέψη που ξεπηδά  την φέρνει  πιο κοντά στον πανικό. Φαντάζεται μοχθηρές οντότητες να παραμονεύουν στους σκοτεινούς διαδρόμους .
Μια φωνή διέκοψε το ταξίδι της στα αχαρτογράφητα νερά.
Μπροστά της βρισκόταν ένας ξανθός άντρας και δυο γυναίκες .
«Ποιά είσαι ;» ρώτησε ο άντρας.
« Η Τζάνετ»
« Τζον  και από εδώ η Ρενάτα με την κόρη της  Νίκη»
«Ξυπνήσατε κι εσείς σε κάποιο δωμάτιο;» 
«Ναι» ακούστηκε κοφτή η φωνή του Τζον.
«Έχετε καμία ιδέα του τι συμβαίνει ;» συνέχισε η Τζάνετ.
«Δεν έχουμε χρόνο για καφέ και κουβέντα» την διέκοψε η Ρενάτα.
Η Νίκη σωριάστηκε στο πάτωμα και άρχισε να κλαίει με αναφιλητά.
«Δεν θα βγούμε ζωντανοί! Ποιος ξέρει τι θα μας συμβεί σε μερικά λεπτά.Δεν θέλω να πεθάνω!»

«Θυμάστε αν το δωμάτιο που ξυπνήσατε είχε και δεύτερη πόρτα ;» ρώτησε με αγωνία η Τζάνετ.
«Ναι» απάντησαν ομόφωνα και οι τρεις .
«Υπέθεσα ότι ήταν η τουαλέτα . Την χρησιμοποίησε κανείς ;» ξαναρώτησε η Τζάνετ και μια σπίθα φώτισε τα μάτια της.
«Βλέποντας μια ταμπέλα που σε ενημερώνει ότι έχεις μόνον 15 λεπτά για να σωθείς ποιος νοιάζεται να πάει τουαλέτα ;» απάντησε  κοφτά ο Τζον , αγωνιώντας για τα λεπτά που έφευγαν. 
«Πρέπει να καταλάβουμε το μοτίβο αν θέλουμε να σωθούμε » πρότεινε η Τζάνετ ενώ κοίταξε για άλλη μια φορά το ρολόι της που έδειχνε  8:22.
«Η δεύτερη πόρτα σημαίνει πολλά. Μπορεί όντως να οδηγεί στην τουαλέτα , μπορεί να οδηγεί σε αυτόν που μας αιχμαλώτισε η…
«Μπορεί να οδηγεί στην έξοδο» διέκοψε η Νίκη.
«Αηδίες»  φώναξε ο Τζον. «ΕΊναι ότι πιο χαζό έχω ακούσει στη ζωή μου».
«Σκέψου  ! Είναι αδύνατον να βρούμε την έξοδο και η διορία τελειώνει» του απάντησε η Τζάνετ.
«Να πάμε πίσω στα δωμάτια μας; Κάνε ότι θέλεις εγώ δεν θα πεθάνω σήμερα» συνέχισε με πείσμα ο Τζον.
«Ρενάτα  θα έρθεις μαζί μου ή  θα μείνεις εδώ με αυτήν την τρελλή  να σβήσεις σε κάποιο σκοτεινό διάδρομο ;»
Η Τζάνετ  άρπαξε την Ρενάτα από τους ώμους και την τράνταξε  . «Το τέλος ενός λαβυρίνθου δεν είναι το κέντρο του αλλά η αρχή του» είπε προφητικά. 
«Η αρχή ταυτόχρονα είναι και το ίδιο το τέλος». 
Η Ρενάτα αγκάλιασε τηνΤζάνετ και κατόπιν χάθηκαν οι τρεις τους στους σκοτεινούς διαδρόμους .
Κοίταξε με αγωνία το ρολόι της . Ενάμισυ λεπτό!
«Θα τα καταφέρω!» φώναξε. Η υπάκουη μαριονέτα που μέχρι τώρα έψαχνε απελπισμένα την έξοδο πήρε με ανακούφιση το δρόμο της επιστροφής .
Μεγαλειώδης σκέψεις άρχισαν να κάνουν την εμφάνισης τους .
«Μήπως φέρθηκα παρορμητικά; Είναι δυνατόν η έξοδος να είναι στο ίδιο δωμάτιο;» Ο φόβος είχε κατακτήσει και πάλι το μυαλό  της παγιδεύοντας την λογική της στα δίκτυα της αμφιβολίας.
Ένα λεπτό μονάχα είχε απομείνει όταν άνοιξε την πόρτα του δωματίου. Σχεδόν σαν υπνωτισμένη με τρεμάμενα πόδια άνοιξε την δεύτερη πόρτα.
Μπροστά της απλωνόταν όλο το μεγαλείο της βλακείας της εκφρασμένο από μια λεκάνη ένα νιπτήρα και μια βρώμικη ροζ πετσέτα. Σωριάστηκε στο πάτωμα . Κοίταξε με θλίψη το ρολόι της . 8:29
Ένα λεπτό ακόμη ! Σηκώθηκε να δροσίσει λίγο το πρόσωπο της πριν έρθει το τέλος.
Με τρεμάμενα χέρια άνοιξε την βρύση . Με έναν εκκωφαντικό θόρυβο εξαφανίστηκε ο νιπτήρας και στη θέση του εμφανίστηκε μια πόρτα ανοικτή.

«Μαμά;»
«Αγάπη μου  μου είχες ένα τρομακτικό τροχαίο το προηγούμενο βράδυ».




Οι παγοβελόνες
(της Φωτεινής Ζαχαριουδάκη)

Πλησιάζει ο χειμώνας και στο εργοστάσιο του χιονιού επικρατεί πανικός . Η Χιόνι, η διευθύντρια ,είναι πολύ αναστατωμένη .
«Γιατί δεν έχουμε τελειώσει ακόμη την παραγωγή χιονιού ;» ρώτησε θυμωμένη την Ψύχρα την επιστάτισσα. 
«Οι δροσουλίτες έχουν μαζέψει αρκετή πρωινή υγρασία . Οι συννεφουλίτες ήδη έχουν γεμίσει με αφρώδη τεράστια σύννεφα το εργοστάσιο. Οι ανεμουλίτες δεν έχουν σταματήσει ούτε στιγμή να φυσούν τα σύννεφα και παράγονται συνεχώς κρύσταλλοι .»
«Τότε αφού όλοι κάνουν σωστά και γρήγορα τη δουλειά τους γιατί δεν έχουμε ολοκληρώσει την παραγωγή χιονιού ;» ρώτησε έξω φρενών η Χιόνι .
Η Ψύχρα φόρεσε τα παγωμένα γυαλιά της και κοίταξε τα στατιστικά στοιχεία κάθε τμήματος  στο τάμπλετ της . 
«Το πρόβλημα κυρία Χιόνι εντοπίζεται στο τμήμα παραγωγής νιφάδων» απάντησε χαμηλώνοντας το κεφάλι της . Βλέπετε ήταν δική της αρμοδιότητα η επίβλεψη κάθε τμήματος παραγωγής χιονιού. 
Η διευθύντρια του εργοστασίου βρήκε την κάμερα που έδειχνε το τμήμα παραγωγής χιονονιφάδων και μεγένθυνε την εικόνα . Κάθε χιονουλίτισα έπαιρνε το καλάθι της με τους δώδεκα κρυστάλλους . Στη συνέχεια με τις παγοβελόνες έπλεκε μια απαλή αφράτη χιονονιφάδα που την έστελνε κατόπιν στο τμήμα συσκευασίας . Η Χιόνι παρακολουθούσε για πολύ ώρα αλλά δεν μπορούσε να εντοπίσει το πρόβλημα . Όλες οι χιονουλίτισες εργάζονταν αργά αλλά σκληρά . Δεν είναι εύκολο να σχηματίσεις μια χιονονιφάδα γι αυτό άλλωστε ξεκινούσαν από το καλοκαίρι .
«Μα για στάσου» αναφώνησε η Χιόνι . «Τι συμβαίνει εδώ ; Που βρίσκεται η χιονουλίτισα Ψύξη;»
«Δεν είναι στο πόστο της ; ρώτησε ανήσυχη η Ψύχρα . 
«Αυτή η …η …  άχρηστη» συνέχισε εξοργισμένη η Χιόνι . «Πια δικαιολογία έχει πάλι ώστε να μην εργάζεται;» 
Η Ψύχρα πήγε στο τμήμα χιονονιφάδας και ρώτησε τις άλλες χιονουλίτισες αν ήξεραν που βρίσκεται η Ψύξη . 
Η τουρτούρα , σηκώθηκε με θάρρος  από το πάγκο της και εξήγησε τι είχε συμβεί. 
«Η Ψύξη έπλεξε  μερικές χιονονιφάδες αλλά βαρέθηκε πολύ γρήγορα . Έφτιαξε  μερικά παγάκια και αποφάσισε να κάνει πλάκα στους ανθρώπους για να διασκεδάσει λίγο .»
Η Ψύξη , εν τω μεταξύ ,τρύπωσε σε ένα όχημα κρυστάλλου ρίχνοντας στη διαδρομή  τα παγάκια της στα κεφάλια των ανθρώπων . 
Εκείνοι άρχιζαν να φωνάζουν «χαλάζι» , «χαλάζι» και έτρεχαν να προστατευτούν  κάτω από τα υπόστεγα .
Η Ψύξη διασκέδαζε πολύ ώσπου κάποια στιγμή ο κρύσταλλός της πλησίασε τον ήλιο δίχως να το καταλάβει και άρχισε να χάνει ύψος  . Σε δευτερόλεπτα βρέθηκε μισολειωμένη  στη γη. Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν πριν λιποθυμήσει ήταν το πρόσωπο ενός αγοριού .
‘Όταν συνήλθε βρισκόταν πάνω σε ένα μικρό κομμάτι πάγου .Γύρω της παιδικά πρόσωπα την κοιτούσαν με μεγάλη περιέργεια . 
«Ποια είσαι εσύ ;» τη ρώτησε ο Κωστάκης, το μεγαλύτερο από τα παιδιά 
«Η Ψύξη» απάντησε ψυχρά και άρχισε να εξιστορεί την περιπέτεια της.
«Πρέπει να επιστρέψω γρήγορα αλλιώς η κυρία Χιόνι θα με διώξει» και σηκώθηκε από τον πάγο που είχε αρχίσει ήδη να λιώνει.
Αμέσως συνειδητοποίησε ότι ήταν αδύνατο πια να επιστρέψει στο εργοστάσιο όπου ανήκε . Που θα έβρισκε όχημα κρυστάλλου ; Θα έμενε για πάντα φυλακισμένη σε ένα ντουλάπι τροφίμων , πάνω σε ένα κομμάτι πάγου !
Ο καιρός περνούσε αργά και η Ψύξη που δεν μπορούσε να ζήσει μακριά από τον πάγο στεναχωριόταν που δεν μπορούσε να γυρίσει κοντά στις άλλες χιονουλίτισες . 
Μέρα με την ημέρα μαράζωνε όλο και περισσότερο . Μπορεί να ήταν λίγο τεμπέλα και να βαριόταν να πλέκει χιονονιφάδες , όμως εδώ δεν έκανε απολύτως τίποτα και μαράζωνε από την πλήξη . 
Ένα απόγευμα ,μην ξέροντας τι να κάνει για να περάσει η ώρα της, πήρες λίγη υγρασία από το ντουλάπι, το φύσηξε και σχημάτισε ένα μικρό κρύσταλλο . Η χαρά της ήταν μεγάλη . Έφτιαξε κι άλλους κρυστάλλους . Πολλούς κρυστάλλους! Έπειτα έβγαλε από τη τσέπη της τις παγοβελόνες της και άρχισε να τους πλέκει .
Κοιτώντας το παγωμένο της πλεκτό ενθουσιάστηκε . Μπορεί να μην ήταν όμορφο και απαλό σαν τις χιονονιφάδες αλλά δεν ήταν και άσχημο .Όλη νύχτα έφτιαχνε κρυστάλλους και έπλεκε .
Την επόμενη ημέρα όταν τα παιδιά άνοιξαν το ντουλάπι για να βάλουν καινούριο κομμάτι πάγου ώστε να μείνει ζωντανή η Ψύξη, έμειναν με το στόμα ανοικτό . Το ντουλάπι ήταν γεμάτο με ένα είδος παράξενου χιονιού ενώ η Ψύξη  σε μια γωνιά έπλεκε  με αμείωτο ρυθμό τους κρυστάλλους της . Από εκείνη την ημέρα το ντουλάπι  ήταν τόσο παγωμένο που  τα παιδιά το ονόμασαν ψυγείο από τη φίλη τους την Ψύξη . Και το συρτάρι που φύλαγε τα παγωμένα πλεκτά της το ονόμασαν κατάψυξη . 
Κι αν δεν με πιστεύεται ανοίξτε  τώρα την κατάψυξη του ψυγείου σας. Εάν κοιτάξετε προσεκτικά με τα μάτια της καρδιά σας θα δείτε σε μια γωνιά μια μικρή διάφανη νεραιδούλα να πλέκει με μανία με τις παγοβελόνες της , ένα παγωμένο πλεκτό .



*     *     *





ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗ

Ονομάζομαι Ζαχαριουδάκη Φωτεινή και κατάγομαι από το Ηράκλειο της Κρήτης. Είμαι παντρεμένη και έχω δύο γιους. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που ευνόησε την αγάπη μου για την τέχνη .Πάντα ήμουν περικυκλωμένη από χρώματα , μολύβια και χαρτιά . Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ζωγραφίζει και να γράφει . Ακόμα και σε μία έξοδο ,με ένα μαύρο στυλό επάνω σε μια χαρτοπετσέτα . Όταν τελείωνα το Λύκειο αμφιταλαντεύτηκα μεταξύ της αγάπης μου για την ζωγραφική και της αγάπης μου για την νοσηλευτική . Τελικά με κέρδισε η νοσηλευτική μιας και ποτέ δεν θεωρούσα την τέχνη βιοποριστικό επάγγελμα αλλά περισσότερο ως μέσο έκφρασης . Παράλληλα με την ζωγραφική αγαπούσα να μαθαίνω συνεχώς κάτι καινούριο ώστε να μορφώνομαι και ταυτόχρονα να διαμορφώνομαι κοινωνικά και πολιτιστικά. Εργάστηκα σε δημόσιο νοσοκομείο και σε ιδιωτικές κλινικές ενώ παράλληλα ζωγράφιζα , αγιογραφούσα και εικονογραφούσα . Η επαφή μου με την συγγραφή είχε γίνει από πολύ μικρή ηλικία που λειτούργησε ως μέσο έκφρασης χαρίζοντάς μου ταυτόχρονα αρκετές διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και εκπομπή σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό με δικά μου παραμύθια . Έχω πραγματοποιήσει μία ατομική έκθεση Αγιογραφίας υπό την αιγίδα του Δήμου Ηρακλείου ενώ έχω συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές .Επίσης έχω εικονογραφήσει το βιβλίο του Περισυνάκη «400 χρόνια Ερωτόκριτος και Αρετούσα» Το 2020 εκδόθηκαν: «EROTOKRITOS», δίγλωσσο βιβλίο (αυτοέκδοση) «8 μικρές ιστορίες» 121 words «Όταν τα πνεύματα ξυπνούν», εκδόσεις iWrite (συλλογικό φαντασίας) «Ολυμπιακοί αγώνες για ζώα», εκδόσεις iWrite (ανθολόγιο παραμυθιών) Το τελευταίο διάστημα ασχολούμαι με την ψηφιακή εικονoγράφηση και την δημιουργία animation.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Περιμένουμε τις απόψεις σας!