Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον Λογοτέχνη Νικόλαο Κοντουδιό, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΟΝΤΟΥΔΙΟ
1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;
Το μόνο βέβαιο για έναν άπλετο χώρο φωτός και σκίασης όπως αυτός της λογοτεχνίας με τις ποικίλες διακλαδώσεις της, τα κρυφά μονοπάτια της είναι ότι δεν επιδέχεται κανέναν στέρεο ορισμό. Η λογοτεχνία είναι το απέραντο λευκό χαρτί της απροσδιοριστίας, είναι ο γαλάζιος θόλος που δεν πλαισιώνεται , που διαρκώς μεταβάλλεται στην συνεχή του ροή πάνω στα λευκά γραμμένα του υπομνηματικά συννεφάκια της βαθιάς παρατήρησης και της ενδοσκόπησης της ζωής. Μια κατάδυση του βυθού και εξερεύνησης μέσα από την διηγηματική αφήγηση των γεγονότων ή της καθαρής μυθοπλασίας. Είναι η απόπειρα του αδυνάτου , της προσέγγισης του νοήματος σε ένα κόσμο που αλλάζει με ανόητα χαρακτηριστικά διαρκώς. Ίσως μοιάζει με έναν επίπεδο καθρέφτη πάνω στον οποίο πρέπει να κινηθείς. Περπατώντας επάνω στην εύθραστη του επιφάνεια συνθέτεις τις ρωγμές και τα σπασμένα κομμάτια του. Η λογοτεχνία είναι ενός είδους πανοπλία που την φοράει ο άνθρωπος και η προέκταση εκείνου του δώρου που του χάρισε η φύση και που το ονομάζουμε γλώσσα είναι το σπαθί του. Είτε ως συγγραφέας που γράφει , είτε ως μεταφραστής που μεταφράζει είτε ως κριτικός αναγνώστης εκ του σύνεγγυς έρχεσαι να συναντηθείς μέσα στην ορμή της τρικυμίας της ζωής. Να αισθανθείς το απόγειο των συναισθημάτων μέσα στην επικοινωνία και στις ψυχικές διαμοιβές των ανθρώπων να πορευτείς με την καταγραφή. Δεν είμαστε μια σκέτη οικονομία που ανταλλάζονται μονάχα αγαθά αλλά και σκέψεις και ψυχικό υλικό και η λογοτεχνία είναι ο τόπος συνεύρεσης όλων αυτών. Είναι ένας επιλεγμένος μοναχικός δρόμος έκφρασης στην αρχή με βαθύτερο σκοπό την συνάντηση με τον άλλον. Μια ουσιαστική κατανόησης του αλλότριου , γνωριμίας του ξένου που μπορεί να σε κάνει στο τέλος να το ενσαρκωθείς ο ίδιος. Να ανακαλύψεις μια θέση μέσα στο γενικευμένο χάος του σκόρπιου και του τυχαίου. Να βρεις έναν προσανατολισμό για μια κατεύθυνση μιας άκρης ενός νήματος που συνεχώς ξετυλίγεται και το συνδημιουργείς και το πας εκεί όπου και εσύ επιθυμείς.
2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;
Μέσα στην πολυπλοκότητα της σύγχρονης ζωής η λογοτεχνία σαν ξέχωρος χώρος μπορεί να εξεικονίσει , να μας δείξει , να μας διδάξει και να μας προβληματίσει. Σαν ένα δοχείο συγκοινωνούντων μέσα σε μια κλεψύδρα ο χρόνος μεταπλάθει το άνω με το κάτω που είναι το απόσταγμα της άμμου που εκείνη πέφτει κόκκο με κόκκο και συνηγορεί σε ένα νέο αποτύπωμα που αφήνει ένα νέο ίχνος εξέλιξης. Η μεταστροφή και η αλλαγή είναι αυτό που μπορεί απλόχερα η λογοτεχνία να προσφέρει στον σύγχρονο άνθρωπο που εγκλωβίζεται σε μια μηχανική και τεχνολογική φύση διαρκώς μιας εξελισσόμενης τεχνητής νοημοσύνης. Η λογοτεχνία είναι η απόλυτη Κραυγή του τραύματος της εμφάνισης και του τέλους της ζωής. Καλύπτει αυτό το φάσμα με όλους τους ψυχολογικούς όρους που το περιγράφουν. Καταρρίπτει παλιούς μύθους και στερεότυπα , έχει την διάθεση της απόλυτης συγχώρεσης, αντιδράει στην βία και έχει μια κοινή ωφέλεια εν τέλει στην κοινοτική μας συνύπαρξη που διαρκώς δυσχεραίνει μέσα στη κρίση με την πτώση του βιοτικού επιπέδου και την εμφάνιση ακραίων πρακτικών. Μπορεί να φανερώσει τις πτυχές της δυνατότητας που έχει ο ίδιος ο άνθρωπος της δυναμικής του και ταυτόχρονα της παράλληλης αδύναμης και ευαίσθητης δομής του και της συμφιλίωσης του εν τέλει με τον θάνατο. Είναι μια συνομιλία θανάτου στον χρονικό ορίζοντα της ζωής. Η λογοτεχνία αποτελεί μια έξοδο σε μια λύτρωση από μια αστική σύμβαση και υποχρέωση που μας σημαδεύει και απειλή διαρκώς την ύπαρξη και την οντολογία του εαυτού μέσα στην κοινωνία.
3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Το μεγαλείο της ποίησης διανύθηκε και τιμήθηκε εξόχως από πνεύματα τεράστια που εξέφρασαν μια ολόκληρη λαμπρή εποχή που αναζητούσε και προσδοκούσε πολλά περισσότερα μετά από έναν καταστρεπτικό πόλεμο που ταλάνισε την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Και η αρχαία ποίηση ήταν και εκείνη πολύ μεγάλη όπως εκείνη του Ομήρου. Τότε η ποίηση έγινε κλασική , άγγιξε διαχρονικές ανάγκες του ανθρώπου να εκφράσει το ανείπωτο και την δυσκολία της εποχής. Μεταλαμπαδεύτηκε και σε μας ως ένα κεκτημένο της ανθρωπότητας. Η αλήθεια είναι αυτή οι μεγάλοι ποιητές διαβάζονται και στις μέρες μας. Άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Πιστεύω βαθιά ότι η ποίηση ξανοίγεται και ότι κάθε άνθρωπος που κουβαλάει μια αλήθεια μπορεί να την προσεγγίσει. Η καλή ποίηση δεν γεννιέται ποτέ από το προσκήνιο. Είναι όπως ο έρωτας. Η ζύμωση γίνεται στα κρυφά και ποτέ στα φανερά. Εκ των υστέρων εμφανίζεται και τυχαίνει της αποδοχής ή της απόρριψης. Σε όλες τις στιγμές της πνευματικής ιστορίας υπάρχει η Καλή και η Κακή Ποίηση. Στον καιρό μας υπερισχύει η ρηχή , η εύπεπτη εκείνη γραφή που εντυπωσιάζει και κατά το σύνηθες χαϊδεύει τα αυτιά του κόσμου. Βλέπουμε συνεχώς στα κοινωνικά δίκτυα μια πράξη παραγωγής ενός ποιητικού δράματος που αγγίζει και το γελοίο αλλά και το άριστο πολλές φορές. Οι άνθρωποι πάντα έχουν την εσωτερική ανάγκη να εκφραστούν δεν μπορεί κανείς να τους το στερήσει αυτό. Όσον αφορά την ατυχή πτυχή της ποίησης δυστυχώς αυτό είναι ένα φαινόμενο που πάντα συνέβαινε και εξακολουθεί. Η ποίηση πάντα θα αναγεννιέται στο περιθώριο και πάντα θα κρύβεται και θα επιδέχεται αναζήτησης και ανακάλυψης ενός κατασκευασμένου και κατά συνθήκη ψέματος θα νικάει στο τέλος όπου μιλάει πάντα η καρδιά και η αλήθεια. Αυτό το συλλαμβάνεις κατά την σύλληψη της ποίησης όταν εκείνη πάντα θα εξακολουθεί να σε συγκινεί παρόλο τις μεταπτώσεις που και η ίδια έχει. Η ποίηση πορεύεται παράλληλα με την ζωή και είναι πάντα μια σύμπτωση με τις δικές τις απορροφήσεις και τις εκλάμψεις όπως λέει και ο φίλος μου ποιητής Σουλειμάν Αλάγιαλη Τσαλίκ στην τελευταία του συλλογή.
4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;
Η ποίηση είναι μια αναβαθμίδα , είναι το σκαλοπάτι εκείνο που οδεύει προς την αθανασία της ψυχής. Είναι η πορεία και ο δύσκολος δρόμος του μαρτυρίου. Είναι η άλλη διάσταση της ζωής. Η αγωνία η απόλυτη κραυγή της ύπαρξης αποτυπώνεται στην ίδια την ποίηση. Η εγχάραξη ενός τραύματος της αιώνιας ύπαρξης συμπυκνωμένη σε έναν θείο λόγο. Για τον κάθε έναν έχει έναν διαφορετικό αποτύπωμα αναλόγως και τις προσλαμβάνουσες τις όποιες έχει στην ζωή του και τα ερωτήματα τα οποία έχει θέσει κατά την διάρκεια της ζωής του. Η ποίηση είναι το ίδιο το ερώτημα, η απορία που σε προχωράει σε ένα πέρασμα που συναρτάται με το θαύμα της ζωής και του τέλους. Είναι το μονοπάτι εκείνο και η μεγάλη διερώτηση ενός Γιατί. Ποίηση είναι και η ενατένιση και φέρει την ελπίδα και την εξύψωση και την συμφιλίωση με την ατελή φύση του ανθρώπου. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας και κοσμογνωσίας ταυτόχρονα που αφήνει ένα ίχνος. Η ποίηση είναι τα σημάδια της ζωής και οι τόποι που μας συνέδεσαν εκεί που ζωντανέψαμε και πεθάναμε μέσα στο παράλληλο ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο.
5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;
Αυτό ξεκίνησε αυθόρμητα από το σχολείο θυμάμαι. Με αφορμή κάποιον σχολικό διαγωνισμό ποίησης και ζωγραφικής όπου έγινε για το δράμα της Κύπρου και όπου διακρίθηκα και στα δύο πεδία τότε ακριβώς μου δόθηκε το πρώτο έναυσμα της γραφής. Μετά αυτό από χρόνια έμεινε αρκετά στην άκρια αλλά πάντα έγραφα κάποιες μικρές αράδες ή σε μηνύματα τα οποία έστελνα σε φίλους και είχαν την μορφή ποίησης. Ο λόγος πάντα δεν είναι οικείος ούτε ευχάριστος. Τις περισσότερες φορές γράφεις από βαθιά οδύνη , από την απώλεια, το ανεκπλήρωτο ενός έρωτα, την αδικία της ζωής και τις πολύ δύσκολες και ανεξήγητες στιγμές καταφεύγεις κάπου σε μια γωνιά για να κάνεις ασκητική σε μια τέχνη δημιουργίας.
6. Γιατί γράφετε;
Πραγματικά είναι πολύ καίρια ερώτηση κατευθείαν στην καρδιά. Προσπάθησα πολλές φορές να αιτιολογήσω , να βρω την αρχή της πυροδότησης της γραφής μέσα μου. Νομίζω δεν έχω καταλήξει ακόμη στην απάντηση. Η συνθήκη συνεχώς αλλάζει αυτό που βλέπω είναι ότι δεν έχει τέλος όπως δεν είχε και αρχή. Δεν την θυμάμαι τουλάχιστον τόσο καίρια. Σκάρωνα στίχους από το σχολείο. Απλά όμως θα μπορούσα να πω ότι γράφω για την ανάγκη μιας έκφρασης ενός αληθινότερου εαυτού που συνυπάρχει σε μια κοινωνία και πορεύεται μαζί με άλλους. Είναι βαθιά ανάγκη κατανόησης και εξωτερίκευσης του κόσμου που βρίσκεται ολόγυρα εντός και εκτός. Κάποια στιγμή είναι ένα αναγκαίο κακό αλλά και καλό ταυτόχρονα. Νομίζω είναι ένα γιατί ενός γίγνεσθαι που αλλάζει και μεταμορφώνει την ίδια την ύπαρξη του. Περισσότερο είναι ένα γιατί δικό μας που μεγαλώνει και έχει τις δικές του απαιτήσεις.
7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας;
Ο άγνωστος εαυτός είναι η πηγή. Ο άλλος είναι ένας σπουδαίος πόλος που μπορεί να σε μαγνητίσει και να σε ενεργοποιήσει προς την γραφή. Ο έρωτας δηλαδή είναι ένα κίνητρο δημιουργίας που εγκαθίσταται εσωτερικά και γίνεται ένας αυτοκινούμενος μύλος μιας σπουδαίας πράξης αποκαλύψεως. Η κοιτίδα της έμπνευσης δεν μπορεί να υστερηθεί σε έναν εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο συνεχών ερεθισμάτων και διάπλασης. Μόνο ο θάνατος την ακινητοποιεί μπορεί να την στερέψει. Όσο υπάρχει η ροή της ζωής θα εκπηγάζει και η θεία έμπνευση από τα εσωτερικά βάθη του ανεξερεύνητου μυστηρίου των διαστρωματώσεων του ανθρώπινου εγκέφαλου που έχει τις υψηλές του διασυνδέσεις με την συνείδηση εν γένει του σύμπαντος. Ακόμη και μια απλή βιολογική αιτιολόγηση προκαλεί στις εγκεφαλικές συνάψεις προκαλείται από μόνο του ένα μυστήριο δημιουργικής πνοής μέσα σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Η θάλασσα είναι από μόνη της μια εφευρετική αφορμή για έμπνευση και μόνο εκείνη μου δίνει πάντα την αφορμή για έμπνευση και συντονισμό με το εναλλασσόμενα κύματα της. Παράλληλα πλάθεις ουρανούς και νέους ορίζοντες τους όποιους δεν γνωρίζεις αλλά αναζητάς πάντα να τους ταξιδέψεις.
8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;
Στην αρχή ξεκίνησα με τον πεζό λόγο. Μικρές διηγηματικές φόρμες , μικρές ιστορίες με αρχή μέση και τέλος. Επιτεύχθηκε ένα μικρό απάνθισμα διηγημάτων και αυτό καθόρισε τον ιδιαίτερο και προσωπικό τρόπο της γραφής. Στην πορεία προέκυψε και η ποίηση αφού έκανα πρώτα την εμφάνιση της μέσα στην πεζογραφία. Εκεί διαχώρισα και κατάλαβα την ειδοποιό της διαφορά από το πεζό κείμενο. Αισθάνθηκα την συμπύκνωση της και την απαίτηση της να διαφοροποιηθεί. Έτσι ξεκίνησα να γράφω τα πρώτα μου ποιήματα με μια πρακτική μέθοδο Χάικου στην αρχή που είχαμε κάνει στα σεμινάρια της δημιουργικής γραφής και μετά με την ομοιοκαταληξία για να βρεθώ και στο τέλος στον ελεύθερο στίχο. Νομίζω αυτή η εναλλαγή βοηθάει πολλές φορές με την ποίηση αποφορτίζεσαι και επιτυγχάνεις ακριβέστερα τον στόχο του νοήματος που θες να εκφράσεις.
9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.
Δεν μπορώ να μιλήσω ακόμη για ολοκληρωμένο λογοτεχνικό έργο παρά για αποσπάσματα μιας γραφής που βρίσκονται εν εξελίξει κατάσταση. Είμαι και απολαμβάνω την διαδικασία μέσα από την ενεργή συμμετοχή μου σε μια ομάδα δημιουργικής γραφής το «Αγέρι Γραφής» του Διεθνούς Κέντρου Συγγραφέων και μεταφραστών της Ρόδου. Εκεί γράφω και ολοκληρώνω την θεματολογία που έχουμε σχεδόν ανά μήνα. Τελευταία το διήγημα μου «Αναμμένα Μαγκάλια» διακρίθηκε σε ένα διαγωνισμό και αυτή την στιγμή κυκλοφορεί στο ανθολόγιο με τίτλο Ρόδος, «Ιστορίες του τόπου μας». Υπάρχουν δύο με τρείς ποιητικές συλλογές. Η μια σε ηλεκτρονική έκδοση από την πλατφόρμα joomag με τίτλο Έξω χρόνος –Time out με θέμα την ποιητική μεταφυσική διάσταση του ποδοσφαίρου. Και οι άλλες δύο θα μπουν σε τροχιά έκδοσης. Μια συλλογή με διηγήματα μικρά επίσης και ένα δύο ακόμη που βρίσκονται σε επεξεργασία.
10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Με λίγο φως».
Η τελευταία συλλογή είναι το Με λίγο φως. Μιλάμε πάλι για ποίηση σε μορφή μικρού πεζού. Ξεκίνησε αυθόρμητα και μετά το πέρας μιας προηγούμενης συλλογής με τίτλο Καταβολάδες που είναι υπό έκδοση. Ήταν αν θέλετε μια συνέχεια αλλά με τελείως διαφορετικό είδος. Ξέρετε ο πειραματισμός είναι κάτι που με ελκύει και δεν χάνω την ευκαιρία όταν το ασυνείδητο μου κομμάτι με οδηγήσει σε νέο ύφος να το εξασκήσω. Εξάλλου είμαι περίεργος τι θέλει να μου πει ο άγνωστος κύριος που γράφει. Το λίγο φως προσπαθεί να δείξει πόσο αρκετό είναι το λίγο και τι ομορφιά μπορεί να έχει το ελάχιστο. Μιλάμε πάντα για φως. Είτε εκείνο που ξημερώνει , είτε εκείνο που δύει είτε το φως της λάμπας που καίει. Νομίζω είναι το λίγο αρκετό για να διώξεις το απόλυτο μαύρο σκοτάδι σου το πολύ μπορεί να είναι και εκτυφλωτικό στα μάτια της ψυχής. Είμαι ευγνώμων με το λίγο φως.
11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;
Αγαπημένη ώρα είναι πάντα το πρωί . Αυτός είναι και ο επιθυμητός χρόνος και είναι και ο πιο παραγωγικός. Μου αρέσει το ξημέρωμα της ημέρας η νέα αρχή που πάντα έρχεται υποσχόμενη για το υπόλοιπο της ημέρας. Δυστυχώς με την δουλειά όλο αυτό μετατίθεται από το βράδυ και μετά που όλα αποκτούν μια άλλη διάσταση. Η νυχτερινή ενόραση είναι πάντα πιο μυστηριακή για το γράψιμο. Γράφω όλες τις ώρες αρκεί να υπάρχει ηρεμία και ησυχία , λίγο δύσκολο όμως γιατί στην Ελλάδα ζούμε σε μια θορυβώδη κατάσταση που η ανησυχία από τους άλλους και η ενόχληση δεν σταματάει ευτυχώς καταλαγιάζει την νύχτα κάπως.
12. Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;
Τα πάντα έχουν δυσκολέψει εξαιτίας της κρίσης και επηρεάσει αρνητικά του καθενός την ζωή. Σε πρώτη ματιά δεν είναι μια κρίση μόνο οικονομική όπως φαίνεται και επικοινωνείτε στα ΜΜΕ αλλά έχει και βαθιά δομικά χαρακτηριστικά και ηθική διάσταση που ακόμη βέβαια όλα αυτά μαζί δεν έχουν ξεπεραστεί. Πιστεύω θα διανύσουμε αρκετά χρόνια ακόμη για να μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε σαν χώρα γενικότερα. Ο χώρος της λογοτεχνίας έχει επηρεαστεί, πολλοί εκδοτικοί οίκοι έκλεισαν και παλιοί και νέοι συγγραφείς προσπαθούν να αντέξουν και να κρατηθούν σε μια θέση. Είναι δύσκολος και ανταγωνιστικός χώρος και τα κριτήρια επιβίωσης σε αυτόν τον χώρο δυστυχώς είναι καθαρά εμπορικά και οικονομικά. Διανύουμε και μια παγκοσμιοποίηση που επηρεάζει τον λογοτεχνικό χώρο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου και φέρνει τα πάνω κάτω. Πιστεύω ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί σε όλα τα επίπεδα με αργά και σταθερά βήματα.
13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;
Νομίζω η λογοτεχνική παραγωγή θα κριθεί από τις επόμενες γενεές. Ακόμη βρίσκεται σε στάδιο δοκιμασίας. Με μια ματιά υπάρχουν καλά και κακά λογοτεχνικά συγγράμματα που είναι αρκετά υποσχόμενα. Οι αναγνώστες είναι αυτοί που μπορούν να κρίνουν το επίπεδο. Σαν αναγνώστης το κρίνω ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα υψηλό επίπεδο ποίησης και λογοτεχνίας χωρίς να θέλω να υποτιμήσω ή να υπερεκτιμήσω. Υπάρχουν καλές μεταφράσεις της ξένης λογοτεχνίας και εκδίδονται πραγματικά αριστουργήματα.
14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;
Το μυστικό της επιτυχίας είναι μια φράση κλισέ. Δεν νιώθω επιτυχημένος για να σας δώσω μια απάντηση προφανώς και να μην είμαι κιόλας. Προτιμώ μια έντιμη αποτυχία από μια ξεδιάντροπη επιτυχία. Σε όλα αυτά με τα ευπώλητα βιβλία των καταλόγων και των διαφημίσεων είμαι καχύποπτος. Eίναι σύμπτωμα της εποχής οι αριθμοί. Γνωρίζω ότι υπάρχουν τεχνικές στην Amazon παράδειγματος χάρην που μπορούν σε σύντομο χρόνο να κάνουν το βιβλίο σου στην παγκόσμια αγορά best Seller. Δεν ξέρω όλο αυτό δεν με αφορά προσωπικά με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Ψάχνω το καλό περιεχόμενο και την ουσία και ως αναγνώστης και ως συγγραφέας θέλω να γράψω ανάλογα.
Νομίζω η λογοτεχνική παραγωγή θα κριθεί από τις επόμενες γενεές. Ακόμη βρίσκεται σε στάδιο δοκιμασίας. Με μια ματιά υπάρχουν καλά και κακά λογοτεχνικά συγγράμματα που είναι αρκετά υποσχόμενα. Οι αναγνώστες είναι αυτοί που μπορούν να κρίνουν το επίπεδο. Σαν αναγνώστης το κρίνω ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα υψηλό επίπεδο ποίησης και λογοτεχνίας χωρίς να θέλω να υποτιμήσω ή να υπερεκτιμήσω. Υπάρχουν καλές μεταφράσεις της ξένης λογοτεχνίας και εκδίδονται πραγματικά αριστουργήματα.
14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;
Το μυστικό της επιτυχίας είναι μια φράση κλισέ. Δεν νιώθω επιτυχημένος για να σας δώσω μια απάντηση προφανώς και να μην είμαι κιόλας. Προτιμώ μια έντιμη αποτυχία από μια ξεδιάντροπη επιτυχία. Σε όλα αυτά με τα ευπώλητα βιβλία των καταλόγων και των διαφημίσεων είμαι καχύποπτος. Eίναι σύμπτωμα της εποχής οι αριθμοί. Γνωρίζω ότι υπάρχουν τεχνικές στην Amazon παράδειγματος χάρην που μπορούν σε σύντομο χρόνο να κάνουν το βιβλίο σου στην παγκόσμια αγορά best Seller. Δεν ξέρω όλο αυτό δεν με αφορά προσωπικά με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Ψάχνω το καλό περιεχόμενο και την ουσία και ως αναγνώστης και ως συγγραφέας θέλω να γράψω ανάλογα.
15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Αυτό νομίζω αλλάζει ο τρόπος παραγωγής και διάθεσης. Η διαμεσολάβηση από το χαρτί στο ηλεκτρονικό είναι διαφορετική είναι μια εξέλιξη κι αυτή. Αν το σκεφτεί κανείς από οικολογική ματιά το δεύτερο έχει ένα θετικό πλεόνασμα. Στην Γερμανία έχω δει να κυκλοφορεί πολύ το ηλεκτρονικό βιβλίο είναι και πιο οικονομικό στην τιμολόγηση. Από την άλλη σκοπιά χάνουν τόσες δουλειές οι εκδοτικοί οίκοι που κάνουν σοβαρή επιμέλεια των βιβλίων. Δεν ξέρω και τα δύο μπορεί να συνυπάρξουν και για τους λάτρεις του βιβλίου και για την διατήρηση των ισορροπιών. Πάντως δεν πιστεύω ότι χάνεται η μαγεία ενός καλού βιβλίου επειδή θα το διαβάσεις στο Kindle.
16. Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;
Να κάνεις σωστές επιλογές για μια πλούσια ανάγνωση. Πριν να ξεκινήσει να γράφει να διαβάσει και να απολαύσει αυτό το υπέροχο ταξίδι του αναγνώστη και να μην το σταματήσει ποτέ. Η καλύτερη γραφή αναδύεται μέσα από την καλή ανάγνωση.
17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Τελευταία διάβασα το βιβλίο του David Abulafia , «Η μεγάλη Θάλασσα». Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρων. Γιατί καλύπτει χρονικά την δημιουργική ιστορία ολόκληρης της μεσογείου μέσα από τις περιπέτειες των λαών της συλλαμβάνεις την ποικιλία και την ανταγωνιστική εξέλιξη του χώρου του οποίου κατοικούμε μέσα από τις ιστορικές επιστρωματώσεις τις μεταβολές την άνοδο και την πτώση των πόλεων κρατών και των αυτοκρατοριών. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Παράλληλα και του αγαπημένου ποιητή του Λιβάνου Κahlil Gibran «Άμμος και Αφρός». Λέει στο βιβλίο του ο Gibran , Ίσως για το κοχύλι ο ορισμός της θάλασσας να είναι το μαργαριτάρι. Ίσως για το κάρβουνο ο ορισμός του χρόνου να είναι το διαμάντι.
18. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;
Δεν μπορώ να τα απαριθμήσω ούτε να τα ξεχωρίσω , όλα κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην βιβλιοθήκη μου. Το αγαπημένο βιβλίο του καθενός ανακαλύπτεται μέσα από όμορφες αναζητήσεις και ωραίο ψάξιμο στα βιβλιοπωλεία. Υπάρχει μια σύνδεση μεταφυσική με τα αγαπημένα βιβλία που έρχονται στον σωστό χρόνο για να διαβαστούν.
17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Τελευταία διάβασα το βιβλίο του David Abulafia , «Η μεγάλη Θάλασσα». Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρων. Γιατί καλύπτει χρονικά την δημιουργική ιστορία ολόκληρης της μεσογείου μέσα από τις περιπέτειες των λαών της συλλαμβάνεις την ποικιλία και την ανταγωνιστική εξέλιξη του χώρου του οποίου κατοικούμε μέσα από τις ιστορικές επιστρωματώσεις τις μεταβολές την άνοδο και την πτώση των πόλεων κρατών και των αυτοκρατοριών. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Παράλληλα και του αγαπημένου ποιητή του Λιβάνου Κahlil Gibran «Άμμος και Αφρός». Λέει στο βιβλίο του ο Gibran , Ίσως για το κοχύλι ο ορισμός της θάλασσας να είναι το μαργαριτάρι. Ίσως για το κάρβουνο ο ορισμός του χρόνου να είναι το διαμάντι.
18. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;
Δεν μπορώ να τα απαριθμήσω ούτε να τα ξεχωρίσω , όλα κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην βιβλιοθήκη μου. Το αγαπημένο βιβλίο του καθενός ανακαλύπτεται μέσα από όμορφες αναζητήσεις και ωραίο ψάξιμο στα βιβλιοπωλεία. Υπάρχει μια σύνδεση μεταφυσική με τα αγαπημένα βιβλία που έρχονται στον σωστό χρόνο για να διαβαστούν.
19. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Πλάτων. Είναι εκείνος που προήγαγε τον διάλογο. Τον θεωρώ απόλυτα αναγκαίο και χρήσιμο σε μια εποχή δύσκολη για την εξεύρεση της αλήθειας και των ισορροπιών. Ο Πλάτωνας μέσα από τον Σωκράτη και την άγνοια του αφήνει στον αναγνώστη να εμβαθύνει και να κρίνει δημιουργικά με την σκέψη του τα καθέκαστα. Είναι όμως ανεξερεύνητος και για αυτό διαβάζεται ακόμη και στον σύγχρονο κόσμο ακατάπαυστα από τότε. Αυτό κάτι σημαίνει.
20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;
* * *
Το Κεχριμπάρι
(του Νικόλαου Κοντουδιού από την ανέκδοτη
συλλογή του: «Με λίγο φως»)
Tο μόνο που έχω αυτή την στιγμή στα χέρια μου είναι ένα κομπολόι κεχριμπαρένιο από της βαλτικής το όνειρο. Γεννημένο σε μια ρητίνη του δάσους. Κι αυτή πάλι με μια νοητή προσέγγιση την κοιτάζω με τα απομεινάρια των μελισσών στα κρυστάλλινα κενά και τις γεωλογικές ζυμώσεις του χρόνου με απογυμνώνουν μέσα στο λεπτό κίτρινο φως. Ήταν χαρισμένο δώρο σαν ένας γόνος επιστροφής προς την κυψέλη. Για τον ταλαιπωρημένο πατέρα τον μελισσουργό τον χτίστη τον εργάτη τον κλειθροποιό. Δεν ξέρω αν το κατέχει ακόμη όποτε τον ερώτησα δεν μου αποκρίθηκε είτε φοβούμενος ότι θα ζητήσω για αντίδωρο είτε έχω την υποψία ότι κάπου το έχασε και δεν κατέχω αν θα το πιάσω και πάλι με την αφή. Ίσως να είναι φυλαγμένο εκεί στα τιμαλφή που φύλαγε στο σιδερένιο χρηματοκιβώτιο με το σκαλισμένο χειροποίητο κλειδί. Μια ζωή στην πάλη από μικρός στην δουλειά ταπεινωμένος στο μεροκάματο τι να θυμηθεί να κρατήσει. Κάθε χάντρα ήταν και ένα σπαθί μια θύμηση στην δική μου περιπλάνηση. Στις στιγμές που αλωνίζαμε στις γειτονιές του κόσμου εκεί στο Ταλίν ένα καράβι από πλησίαζε από απέναντι προσέγγιζε το λιμάνι κάπως αργά και ολόκληρη νύχτα ξεφόρτωνε κεραμικά τούβλα στα αραγμένα φορτηγά. Ακυρώνεις το εγώ για να πραγματοποιήσεις το αληθινό εσωτερικό σου ταξίδι. Νιώθεις κάπου χαμένος σε κάθε εξωτερική απολύτρωση της ματιάς σου αισθάνεσαι τον ταξιδιώτη να φεύγει με ένα όνειρο σε σάκο σηκωμένο σαν τον Άγιο Νικόλαο από το Μπάρι που αφήνει δώρα στα παιδιά. Ελαφραίνει από σταθμό σε σταθμό από έρημο σε έρημο από λιμάνι σε λιμάνι ελαττώνεται όλο και μικραίνει εκείνο το βάρος. Σαν ένα τρένο αποδελτιωμένο με αποσκευές βρεγμένες από την λάσπη που χάνονται πίσω στις ράγες. Μεταφέρεις τις ελπίδες κάπου χαμένες στην δίνη του κόσμου που σε παρασύρει το ποτάμι του. Ματαιώνεις το δρομολόγιο του εγώ και το αλλάζεις το αντικαθιστάς με πολλά άγνωστα εσύ. Αλλιώς δεν βγαίνει η πορεία του ταξιδιού. Τελικά τι είναι αυτό που μένει; Τα τρία πράγματα που είχες καλά κρυμμένα ήταν αναμνήσεις που ξαναπήδησαν σαν δακρυσμένο νερό από τα σιντριβάνια των πόλεων. Ένας αποχαιρετισμός στην θλίψη αυτού του κόσμου στο πεπερασμένο τυφλό σκαλοπάτι του μια συνομιλία ένα ύστατο χαίρε παντού για το τέλος.
Χαλαμάντρα
(του Νικόλαου Κοντουδιού από την ανέκδοτη
συλλογή του: «Με λίγο φως»)
A χα. Ναι το είδα χθες το φεγγάρι. Μου μίλησε σχεδόν από τον γκρεμό καθώς ανέβαινε τα σκαλιά. Η εικόνα της μια ελπίδα στα σωθικά μου. Μεταμέλεια για ότι θες στο μαύρο σάρκινο στερέωμα του παραδείσου. Για το μέλλον που είπες για το τροχάδι του χρόνου που αλλάζει διαρκώς. Οι δρόμοι κάποτε χωρίζουν το πάντα δεν πηγαίνει με το μαζί. Έτσι κι αλλιώς η ευτυχία δεν κλείνεται στην λάσπη. Δεν είναι οικοδόμημα στέρεο για να το κατοικήσεις. Μια χαλαμάντρα που κάποτε σβήνει πλάι σε έναν λευκό κύκνο. Στην άμμο κυλιούνται τα όνειρα εκεί βλέπεις τον ουρανό και ότι σύννεφο πιάνει το βλέμμα σου το ανακατεύεις καλά με τα κοχύλια. Δακρύζει το φως. Φεγγοβολάει στα μαύρα σκοτεινά νερά ο ετερόφωτος. Ε λοιπόν ναι το πάντα του ήλιου δεν αντικρύζει την αθέατη σελήνη της ένωσης του μαζί. Απλώς κοιτάει το ένα το άλλο. Αποχωρισμένο είδωλο και ο ουρανός γέρνει σαν θρυμματισμένος καθρέφτης.
Ιστορία
(του Νικόλαου Κοντουδιού από την ανέκδοτη
συλλογή του: «Με λίγο φως»)
(του Νικόλαου Κοντουδιού από την ανέκδοτη
συλλογή του: «Με λίγο φως»)
Ρίχνει τις ελπίδες στην κρυστάλλινη λάμψη των ποτηριών. Μεθάει τα πιάτα του Ίκαρου με τους πρώτους ανθούς από τα μαγιάτικα τριαντάφυλλα. Κρατάει λίγα χρυσάνθεμα. Σαν φύλλα του φθινοπώρου μαδούν τα πέταλα. Λευκό κρασί ρέει στον κρατήρα. Ημίγλυκος ο άνεμος στον γαλάζιο βυθό. Πλανεύει την γη στα πράσινα κύματα των αλάβαστρων. Στα κηροπήγια κατακαίει ο νους της φλεγόμενος. Είναι ο στολισμός στα μουσεία ρίζες από δάκρυα στο αγιόκλημα. Διάφανοι ορίζοντες που διαπερνούν το τζάμι. Στους καθρέφτες παραμονεύουν οι αιώνες. Σε παλιές φωτογραφίες σκοντάφτουν τα αμίλητα ειδώλια στις προθήκες. Στα σκαλιά μια Ελλάδα που πίσω τα ζητάει. Ιστορίες του πολέμου και οι εποχές μανάδες. Βαστούν στην αγκαλιά το μικρό τους βρέφος. Μάγισσες που ξενιτεύονται στα λιμάνια. Στα φορτωμένα καράβια φεύγουν αρπαγμένες. Σαν τα ξένα πουλιά σαν είδωλα ακέφαλα σαν νίκες με πανιά που χάθηκαν. Την όψη ο ένας του άλλου κοιταζόμαστε μόνο μέσα στην ορφάνια.
* * *
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΝΤΟΥΔΙΟΥ
Ο Νικόλαος Κοντουδιός γεννήθηκε στην Ρόδο στις 24 Ιουνίου 1975. Aποφοίτησε από το Καζούλειο Λύκειο το 1993. Σπούδασε στην Αθήνα Οπτική Επικοινωνία και εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα στον κυριακάτικο τύπο στο τμήμα σελιδοποίησης και σχεδίασης. Ακολούθως παρακολούθησε επιτυχώς τους ολοκληρωμένους κύκλους μαθημάτων MOOCS. «Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία από τον θαλή στον Αριστοτέλη» και «Αριστοτελική Ηθική» και «Πλάτων» στο Ιδρύμα Σταυρός Νιάρχος (Mathesis). Τα πιστοποιημένα προγράμματα στην «Ηθική Φιλοσοφία και Βιοηθική», «Ιστορίας της Φιλοσοφίας και Φιλοσοφία των επιστημών» και τον κύκλο βιωματικού σεμινάριου «Δημιουργικής Γραφής και Αυτογνωσίας» του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και δύο αντίστοιχα σεμινάρια ακόμη δημιουργικής γραφής του Διεθνούς Κέντρου Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου. Δημοσίευσε το 2017 την πρώτη του ποιητική συλλογή «έξω χρόνος – Τime out» σε ηλεκτρονική μορφή στην διεθνή πλατφόρμα της ‘Joomag’. Έχει γράψει το διήγημα «Αναμμένα Μαγκάλια» το οποίο διακρίθηκε στον διαγωνισμό και συμπεριλαμβάνεται στο ανθολόγιο διηγημάτων Ρόδος «Ιστορίες του τόπου μας» από τις εκδόσεις iwrite. Τα τελευταία τρία χρόνια είναι ενεργό μέλος της ομάδας της δημιουργικής γραφής «Αγέρι Γραφής» του Διεθνούς Κέντρου Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου. Στο εργαστήριο του δημιουργεί ταυτόχρονα εικαστικές συνθέσεις γλυπτικής και χειροτεχνίας. Zει και εργάζεται μόνιμα στη Ρόδο.
* * *
* * *
ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ:
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΠΑΤΗΣΕ
ΕΔΩ!
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!