Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Παρασκευή Αδαμίδου Κηπουρίδου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη Λογοτέχνιδα,  Παρασκευή Αδαμίδου Κηπουρίδου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΚΗΠΟΥΡΙΔΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου. Δημιουργεί κείμενα που οδηγούν τον αναγνώστη σε μια κατάσταση αισθητικής και ψυχικής απόλαυσης, μέσα σε κλίμα πνευματικής ελευθερίας. Είναι η τέχνη που μπορεί να μαγέψει τον αναγνώστη και να τον ταξιδέψει στη σφαίρα μιας άλλης πραγματικότητας.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Η λογοτεχνία είναι το μέσο το οποίο μπορεί να προσφέρει στο σύγχρονο άνθρωπο μια διέξοδο από την ένταση και την κόπωση της καθημερινότητας και μια εκτόνωση από την πίεση και τις δυσκολίες της. Το ταξίδι στις σελίδες του βιβλίου είναι ευεργετικό, το ίδιο και η συμπόρευση με τους ήρωες. Βιώνοντας έμμεσα κάποιες καταστάσεις, συνειδητοποιεί πράγματα για τον ίδιο και αποκτά εμπειρίες και πολύτιμα βιώματα. Έχει την ευκαιρία να δει τον κόσμο μέσα από τη ματιά του συγγραφέα και αποκτά την ικανότητα να σέβεται διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις,αλλά και να διαμορφώνει δική του άποψη για τα πράγματα. Διευρύνει κι εμπλουτίζει σημαντικά το λεξιλόγιο,και την εκφραστική του ευχέρεια. Επίσης δυναμώνει ενσυναίσθηση και φαντασία, ψυχαγωγείται και καταπολεμά το άγχος της ρουτίνας.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Η ποίηση στις ημέρες μας έχει πληγεί τόσο οικονομικά όσο και ποιοτικά. Οι σύγχρονοι ποιητές ακολουθούν την πεπατημένη.’Ίσως φταίει η έλλειψη χρόνου και η καθημερινή ρουτίνα που βιώνουν, ίσως τις τελευταίες δεκαετίες είχαν εκλείψει οι λόγοι που θα τους οδηγούσαν σ’ ένα ξέσπασμα και μια εκτόνωση επαναστατική. Η ευημερία ως γνωστόν δεν εμπνέει και δε γεννά ποίηση που ξεσπά με κρότο, προκειμένου να αφυπνίσει συνειδήσεις. Αυτή γεννιέται μέσα στον πόνο, την αγανάκτηση και την ανάγκη για διεκδίκηση. Όμως η νέα γενιά γράφει ποίηση κι αυτό με κάνει αισιόδοξη για το μέλλον της ποίησης στην Ελλάδα. 

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Για μένα η ποίηση είναι καταφύγιο και τρόπος ζωής. Μέσα από αυτήν αντιμετωπίζω τους δικούς μου δαίμονες, εκφράζω αγωνίες, φόβους, σκέψεις και προβληματισμούς που ίσως απασχολούν και άλλους ανθρώπους. Μου δίνει τη δυνατότητα να παίζω με τις λέξεις,να τους αλλάζω θέση,να τις αντικαθιστώ με άλλες κάτι που για μένα έχει τη δική του μαγεία. Είναι ένας μυστικός διάλογος με τον εαυτό μου. Είναι η στιγμή που κοιταζόμαστε κατάματα, εξερευνούμε μυστικές πτυχές του νου και της ψυχής κι αφήνουμε το απόσταγμα της μαγικής συνεύρεσης να κυλήσει στο λευκό χαρτί. Κάθε νέο ποίημα μια καινούρια χαρά,ένα νέο παιδί. 

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Από μικρό παιδί είχα μια έντονη αγάπη για το βιβλίο και μου άρεσε να αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί. Με τον καιρό συνειδητοποίησα πως η τέχνη του λόγου με μάγευε και ήταν ανάγκη επιτακτική κι αδιαπραγμάτευτη για μένα, κάτι σαν ανάσα ζωής. Έτσι πορεύτηκα και πορεύομαι μέχρι σήμερα. Όταν αισθάνομαι την ανάγκη να αποστασιοποιηθώ για λίγο από καταστάσεις και πράγματα εκεί καταφεύγω. Στο απάνεμο λιμάνι που μου δίνει δύναμη ν’ αντέχω στα δύσκολα και παίζει ρόλο θεραπευτικό στις πληγές μου. 

6. Γιατί γράφετε;

Κυρίως γράφω γιατί είναι δική μου ανάγκη κι ένας τρόπος να αντιπαλεύω τις αντιξοότητες της ζωής. Μου αρέσουν τα ταξίδια του νου,με γοητεύει να επινοώ χαρακτήρες,να συμπάσχω με τους ήρωες,να ακολουθώ την πορεία τους ,να δίνω λύσεις στα προβλήματα που τους απασχολούν,να χαίρομαι με τη χαρά και να λυπάμαι με τη λύπη τους. Γιατί όσο κι αν είναι φανταστικοί, άλλο τόσο μου είναι γνώριμοι και οικείοι. Η ενασχόληση με τη γραφή για μένα αποτελεί ψυχοθεραπεία, κάθαρση και αναβάπτιση και μου δίνει μια υπέροχη αίσθηση ελευθερίας. 

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Πηγή έμπνευσης για μένα μπορεί να είναι η θάλασσα,ένα όμορφο γέρμα,μια υπέροχη ανατολή, οι εποχές του χρόνου και τα αντίστοιχα καιρικά φαινόμενα,το συναίσθημα που με χαροποιεί ή με πνίγει κάποια στιγμή, ένα τυχαίο γεγονός που μπορεί να με ταρακουνήσει, η οικονομική κρίση σε όλες τις εκφάνσεις της, οι επιπτώσεις στην κοινωνία και στο άτομο, κάποιος έντονος προβληματισμός, κάποια απουσία που χαράζει και ματώνει την ψυχή, ελπίδα, αγάπη, αδικία, φόβοι, μοναξιά,απογοήτευση και όλα όσα αγγίζουν την ψυχή και το συναίσθημά μου.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ασχολούμαι το ίδιο με όλα τα είδη λογοτεχνίας, ίσως λίγο περισσότερο με την ποίηση. 

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Έχω έτοιμα πολλά βιβλία, εκπαιδευτικά, παραμύθια,ποιήματα, ένα διήγημα και γράφω το τέταρτο μυθιστόρημά μου. Όταν συνταξιοδοτήθηκα πήρα τη μεγάλη απόφαση να βγάλω μέρος της δουλειάς μου στο φως. Έχει εκδοθεί ένα βιβλίο μου για παιδιά προσχολικής ηλικίας .Επίσης φιλοξενούνται κάποια ποιήματά μου στο Ανθολόγιο «Συν ποιείν» του 2016.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «ΟΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ». 

Είναι ένα βιβλίο εκπαιδευτικού περιεχομένου με ασκήσεις για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας.

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα για μένα. Γράφω όταν αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω. Όταν μέσα μου γεννιέται και ωριμάζει κάποια ιδέα με αφορμή κάποιο γεγονός, κάποιο συναίσθημα,κάποια ανάγκη να εντρυφήσω στις σκέψεις και στις ανησυχίες μου. Ίσως και η ανάγκη να κατανοήσω τον εαυτό μου και να διασφαλίσω τις ισορροπίες μου.

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Θεωρώ πως είναι αρκετά δύσκολη όπως και των υπολοίπων ανθρώπων που αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα σε συνθήκες δύσκολες. Εξαιρουμένων εκείνων οι οποίοι κατάφεραν πριν την κρίση να εδραιωθούν στο χώρο. Σήμερα πιστεύω είναι επιβεβλημένο, η λογοτεχνία περισσότερο από ποτέ άλλοτε, να παίξει ρόλο εμψυχωτικό και να προάγει αξίες,ήθος,ιδανικά για να μπορέσουμε μέσα στο γκρίζο και απάνθρωπο χαρακτήρα των καιρών, να παραμείνουμε άνθρωποι και να διασφαλίσουμε τις ισορροπίες εκείνες, που οι περιστάσεις απαιτούν.

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Η οικονομική κρίση στη χώρα οπωσδήποτε δεν άφησε ανεπηρέαστο το χώρο των εκδόσεων. Οι μειωμένες πωλήσεις έκαναν τος εκδότες λιγότερο αυστηρούς, λιγότερο επιλεκτικούς επηρεάζοντας την κρίση τους. Βασικό ρόλο παίζει η επωνυμία και η οικονομική κατάσταση του δημιουργού και δευτερεύοντα η ποιότητα. Όποιος διαθέτει χρήματα μπορεί να τυπώσει μόνος το βιβλίο του και μόνος να το διακινεί στο αναγνωστικό κοινό. 

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει κάποιο μυστικό επιτυχίας. Υπάρχει αγάπη γι’ αυτό που κάνει κανείς ως συγγραφέας, αφοσίωση και προσήλωση στο σκοπό του, υπομονή κι επιμονή, σκληρή δουλειά και πολλές εργατοώρες. Αυτά σε συνδυασμό με την εξυπνάδα, την κουλτούρα, τη φαντασία και την ικανότητα να πιάσει τον παλμό και να κερδίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, είναι αρκετά για να κάνουν ένα βιβλίο Best Seller.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Προσωπικά έχω συνηθίσει από παιδί στο έντυπο βιβλίο και η βιβλιοθήκη μου φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό βιβλίων,αλλά δεν είναι λίγα τα ηλεκτρονικά βιβλία που έχω διαβάσει και μου άρεσαν.  

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Η συμβουλή που θα έδινα σ’ έναν νέο λογοτέχνη είναι «δουλειά….δουλειά…δουλειά» Όσο εμπνευσμένο κι αν θεωρεί τον εαυτό του, πρέπει να κρατάει την πένα του μακριά από την παγίδα του εγωισμού, της φιλοδοξίας,της αμετροέπειας,του Ναρκισσισμού και της ματαιοδοξίας, γιατί όλα αυτά μόνο τροχοπέδη μπορούν να αποτελέσουν τελικά, σ’ αυτό που μέσω της γραφής θέλει να επικοινωνήσει προς τα έξω. Μικρά και σταθερά βήματα λοιπόν,σκέψη λαγαρή, πολλή δουλειά και κατάθεση ψυχής.

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι: «Βαρλίκι» Το χρέος μιας γενιάς. Αναφέρεται στις λησμονημένες πατρίδες. Αγαπημένο θέμα λόγω καταγωγής.

18. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Πολλά είναι τα αγαπημένα μου βιβλία. Ξεκίνησα να διαβάζω με πάθος από την την ηλικία των επτά ετών. «Με οικογένεια», «Χωρίς οικογένεια», «Άθλιοι», «Η καλύβα του Μπαρμπα Θωμά, «Τα μυστικά του Βάλτου»,είναι κάποια από τα βιβλία που λάτρεψα στα παιδικά μου χρόνια. Επίσης αγαπημένα «Η φόνισσα» , «Μεγάλες προσδοκίες» «Ο Μικρός Πρίγκιπας» «Άννα Καρένινα», «Πόλεμος και ειρήνη» «Έγκλημα και τιμωρία», «Ανεμοδαρμένα ύψη» «Πανούκλα,», «Ματωμένα χώματα»,«Τα σταφύλια της οργής», « Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας»και άλλα πολλά.

19. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ζωρζ Σαρή, Πηνελόπη Δέλτα, Καβάφης, Παπαδιαμάντης, Ντίκενς, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Καμυ, Μάρκες και άλλοι πολλοί.

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Μμμμμ... Τα μελλοντικά μου σχέδια… Στο κομμάτι που εξαρτάται από μένα,όσο ζω και υπάρχει διαύγεια πνευματική, θα συνεχίσω να γράφω. Οπωσδήποτε θα ήταν χαρά και ηθική ικανοποίηση για μένα, να δω τη δουλειά μου να παίρνει σάρκα και οστά. Αλλά ακόμη κι αν αυτό δεν πραγματοποιηθεί, αισθάνομαι τόσο γεμάτη μέσα από την ίδια τη διαδικασία της γραφής, που νοιώθω πραγματικά ευλογημένη. 

*     *     *

Ίσως κάποια μέρα
(ποίημα της Παρασκευής Αδαμίδου Κηπουρίδου)

Ίσως κάποια μέρα
ο πολύπαθος κόσμος
γαλήνη κι ασφάλεια βρει

ίσως κάποια μέρα
ήλιου ζωοδότρα λάμψη
πρόσωπα χαρούμενα ν’ αγγίξει
που άδικο δε θα τα σκιάζει

ίσως κάποια μέρα 
απληστίας άρπαγο χέρι
το ψωμί του αδύναμου
βίαια να μην αρπάζει.

Ίσως κάποια μέρα 
οι φυλακές σχολεία γίνουν 
θαλπωρής και γνώσης γωνιές

ίσως κάποια μέρα
τα σαρκοβόρα του πολέμου πουλιά
-που όλεθρο σκορπούν και πένθος-
ν’ αποσυρθούν πάνω απ’ τη γη

ίσως κάποια μέρα
πάψουν τα σαρκοβόρα ράμφη 
και τα γαμψά τους νύχια
να ραίνουν με αίμα το χώμα

ίσως κάποια μέρα
τη ματαιότητα  αντιληφθούν
όσοι άπληστα πλούτο σωρεύουν
κι άπονα επί πτωμάτων πατούν

ίσως κάποια μέρα
οι σειρήνες για πάντα σιγήσουν
και του πολέμου ο όλεθρος
πάψει τη γαλήνη να πνίγει 
σε σπαραγμό και μοιρολόι

ίσως κάποια μέρα
της κακίας το βόλι
πάψει πόλεις να ισοπεδώνει
κι αθώες ψυχές να σκοτώνει

ίσως κάποια μέρα
τα εργοστάσια όπλων
παιχνίδια να κατασκευάζουν
ευτυχισμένα να παίζουν παιδιά

ίσως κάποια μέρα
όλα του κόσμου τα παιδιά
με μάτια γελαστά,σαν ήλιους φωτεινά
ερείπια με φρίκη δε θα αντικρίζουν

ίσως κάποια μέρα 
η ανθρωπότητα ενωθεί

ίσως δώσουν οι άνθρωποι 
με αγάπη τα χέρια
σαν μια γροθιά,σαν μια ψυχή

ίσως κάποια μέρα
τα συρματοπλέγματα πέσουν
και πάψουν οι άνθρωποι
τους ανθρώπους ρατσιστικά
να διαχωρίζουν με κριτήρια ανεδαφικά.

Ίσως κάποια μέρα 
μονοιασμένοι,αδερφωμένοι
ισότιμα να μοιραστούν
τα πλούσια της φύσης δώρα

ίσως κάποια μέρα
πένθος,σπαραγμός και δάκρυ
αποσυρθούν από τη γη
μέλι να γίνει το φαρμάκι

ίσως κάποια μέρα
πάψει αιματόβρεχτη η αυγή 
κλαυθμούς και οδυρμούς να φωτίζει
σε κάποια χώρα ερειπωμένη

ίσως κάποια μέρα
οι ελπίδες και τα όνειρα
να μην θάβονται βίαια
από παράλογες αποφάσεις ηγετών

ίσως κάποια μέρα
σε κάθε τραπέζι να υπάρχει ψωμί
και κανείς να μην ψάχνει
στα σκουπίδια για τροφή

ίσως κάποια μέρα
ο άνθρωπος αντιληφθεί
πως τ’ αγαθά της γης
προορίζονται το ίδιο για όλους
κι αφέντη δεν ορίστηκε κανείς

ίσως κάποια μέρα
το περιστέρι της ειρήνης
σε κόρφο γαλήνιας γης απαγκιάσει
και σε χούφτες καθαρές ξεδιψάσει

ίσως κάποια μέρα
το δέντρο της αγάπης φουντώσει
σαν αμυγδαλιά ανθίσει
και την ανθρωπότητα αγκαλιάσει

ίσως….κάποια μέρα….
ίσως…
κανείς δεν μπορεί να ξέρει.

Χάρτινες φιγούρες
(ποίημα της Παρασκευής Αδαμίδου Κηπουρίδου)

Χωμάτινα όντα
ξεκούρντιστες καρδιές
γυμνές ψυχές
σε μάταιη περιπλάνηση
παράξενοι ταξιδιώτες 
μιας ρωγμής του χρόνου
γεννήματα μοναξιάς
της απληστίας λάτρεις
υπηρέτες της ύλης
δήθεν ανώτεροι
δήθεν ωραίοι
δήθεν παντογνώστες 
δήθεν πετυχημένοι
δήθεν ευτυχισμένοι 
δήθεν αγωνιστές 
δήθεν φιλάνθρωποι
μα στην ουσία σαρκοβόρα
δήθεν ανθρωπιστές
με ψυχή γεμάτη καταφρόνια
δήθεν αθάνατοι
μα στην ουσία αναλώσιμοι
με ημερομηνία λήξης
άποψη εκφράζουμε 
επί παντός επιστητού
μα σαν πρέπει να ουρλιάξουμε
στη σιωπή βουλιάζουμε
όση η λάμψη προς τα έξω
τόση η σήψη της ψυχής
τον κόσμο κολαστήριο κάναμε
δυο γενιές καταστρέψαμε 
παραμυθιαζόμαστε
«Εμείς κι άλλος κανείς»
χάρτινες, αξιολύπητες φιγούρες
σε χάρτινο κόσμο
λεκέδες γεμάτο
εγώ,εσύ,αυτοί, όλοι εμείς.

Ειρήνη
(ποίημα της Παρασκευής Αδαμίδου Κηπουρίδου)

Ειρήνη δεν είναι η απουσία πολέμου
είναι ανάταση ψυχής
γόνιμο χωράφι 
καρποφόρο δέντρο ζωής 
με καρπούς ζωτικής σημασίας
την αγάπη ,τη φιλία,το νοιάξιμο
τη γαλήνη,το χαμόγελο,την ευτυχία
είναι το δικαίωμα της μόρφωσης
της ήρεμης οικογενειακής ζωής
το χαμόγελο του πατέρα 
που καμιά δε σου τον στερεί μάχη
το γάργαρο γέλιο της μάνας
που στρώνει ευωδιαστό τραπέζι
που δεν έχασε παιδί από εχθρού βόλι
που δε μαυροφορέθηκε από αποφάσεις άλλων
το ξέγνοιαστο παιχνίδι στις αλάνες
παιδιών που χορτάτα είναι
ν’ ανοίγεις το παράθυρο κάθε αυγή
να γεμίζει ασφάλειας φως η ψυχή
το μονοπάτι της ζωής 
μ’ ελπίδα να διαβαίνεις
να έχεις δουλειά
κι απ’ τον ιδρώτα σου
αντρόπιαστα να ζεις τη φαμελιά
χωρίς την αξιοπρέπεια να σου στερούν
χωρίς το δίκιο να σου κλέβουν
να κοιμάσαι ήσυχος
χωρίς να τρέμεις
πως γείτονα και αδερφό 
εναντίον σου θα στρέψουν
ειρήνη είναι να φοράς κατάσαρκα
το ρούχο της ελπίδας
να λάμπουν τα μάτια από χαρά
σε γαλήνια λίμνη να κολυμπά η καρδιά
ο αγώνας σου να στέφεται
με στεφάνι εύχαρης προσδοκίας
η ειρήνη είναι κόρη διαλόγου
δικαιοσύνης,ισονομίας και δημοκρατίας

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΚΗΠΟΥΡΙΔΟΥ

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο χωριό Χαραυγή Κοζάνης. Τελείωσα με υποτροφία την σχολή Νηπιαγωγών και εργάστηκα για τριάντα χρόνια, ως Νηπιαγωγός στον Δημόσιο τομέα. Σήμερα είμαι συνταξιούχος και ζω στην Πτολεμαΐδα με την οικογένειά μου. Ασχολούμαι με ποίηση, πεζογραφία, παραμύθι, εκπαιδευτικό βιβλίο για παιδιά προσχολικής ηλικίας και με ζωγραφική. Έχω κάνει μια ατομική έκθεση και έλαβα μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έχουν συμπεριληφθεί τρία ποιήματά μου στο ανθολόγιο «Συν ποιείν».Έχει εκδοθεί ένα βιβλίο μου εκπαιδευτικού περιεχομένου από τις εκδόσεις «Διηνεκές».

*     *     *

ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ 

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΠΑΤΗΣΕ 

ΕΔΩ!